به گزارش مجله خبری نگار، محققان دانشگاه علوم پزشکی سمنان (ایران) دادههای ۱۰ مطالعهی همگروهی را تجزیه و تحلیل کردند تا دریابند که چگونه سرعت راه رفتن در بزرگسالان بر احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ تأثیر میگذارد.
طبق یک نشریه در پورتال BJSM، دانشمندان با استفاده از متاآنالیز اثرات تصادفی، خطر نسبی (OR) و تفاوت خطر (RD) را تخمین زده و همچنین قابلیت اطمینان نتایج را ارزیابی کردند.
نتایج مطالعه موارد زیر را نشان داد:
- در مقایسه با پیادهروی سبک/معمولی (کمتر از ۳.۲ کیلومتر در ساعت)، خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ با قطعیت پایین، کمتر قابل توجه (OR=۰.۸۵، RD=۰.۸۶ مورد کمتر در هر ۱۰۰ بیمار) تخمین زده شد.
- پیادهروی متوسط/عادی (۳.۲ تا ۴.۸ کیلومتر در ساعت) با خطر حتی پایینتری (OR=۰.۷۶، RD=۱.۳۸ مورد کمتر در هر ۱۰۰ بیمار) با قطعیت پایین همراه است.
- با پیادهروی نسبتاً سریع (۴.۸ تا ۶.۴ کیلومتر در ساعت)، خطر حتی بیشتر کاهش مییابد (OR=۰.۶۱، RD=۲.۲۴ مورد کمتر در هر ۱۰۰ بیمار) با درجه اطمینان متوسط.
- پیادهروی سریع (بیش از ۶.۴ کیلومتر در ساعت) نیز کاهش خطر قابل توجهی (OR=۰.۶۱، RD=۲.۲۴ مورد کمتر در هر ۱۰۰ بیمار) با اهمیت متوسط نشان داد.
تجزیه و تحلیل دادهها همچنین نشان داد که افزایش سرعت پیادهروی به ۴ کیلومتر در ساعت یا بیشتر، خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را به طور قابل توجهی کاهش میدهد.
یافتههای این مطالعه نشان میدهد که بین سرعت بالاتر پیادهروی و کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ ارتباطی وجود دارد. با این حال، این یافتهها عمدتاً بر اساس مطالعاتی با خطر بالای سوگیری (bias) هستند و سطح اطمینان را کم تا متوسط میکنند.
این نتایج نشان میدهد که پیادهروی سریع با سرعتهای بالاتر ممکن است به کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ کمک کند، اما برای تأیید این یافتهها، مطالعات بیشتر با دقت بالاتر مورد نیاز است.