به گزارش مجله خبری نگار/کاهش تنوع و فراوانی میکروبهای روده در موشهای نر، خطر وزن کم هنگام تولد، رشد ناقص و مرگ زودرس را در فرزندان آنها افزایش میدهد، که نشان میدهد میکروبیوم روده پدر ممکن است بر سلامت کودک تأثیر بگذارد.
مطالعات متعددی ارتباط بین میکروبهای موجود در بدن مادران و نوزادان را اثبات کردهاند، اما اطلاعات کمی در مورد تأثیر سلامت روده پدر وجود دارد؛ بنابراین جیمی هکت از آزمایشگاه زیستشناسی مولکولی اروپا در رم و همکارانش، ۲۸ موش نر را با آنتیبیوتیک درمان کردند که باعث کاهش ۱۰ برابری میکروبهای روده این حیوانات و تغییر تعادل گونههای میکروبی شد.
این جوندگان - به همراه ۱۲ موش نر دیگر که دو ماه قبل درمان آنتیبیوتیکی را متوقف کرده بودند و ۲۶ موش گروه کنترل که اصلاً آنتیبیوتیک دریافت نکرده بودند - سپس با موشهای ماده جفتگیری کردند. این گروهها روی هم رفته بیش از ۴۰۰ فرزند به دنیا آوردند.
تولههای موشهایی که میکروبیوم رودهشان مختل شده بود، طیف وسیعی از مشکلات سلامتی را نشان دادند که در موشهایی که پدرانشان آنتیبیوتیک مصرف نکرده بودند یا مصرف داروها را چند هفته قبل از لقاح متوقف نکرده بودند، مشاهده نشد. وزن هنگام تولد آنها به طور قابل توجهی کمتر بود و ۲.۵ برابر بیشتر احتمال داشت که در سن ۲ هفتگی دچار عقبماندگی شدید رشد شوند. حدود ۱۷ درصد از این تولهها در عرض سه ماه مردند، در حالی که تنها ۵ درصد از تولههای گروه کنترل مردند.
اینکه میکروبیوم روده چگونه این اثرات را اعمال میکند، مشخص نیست. اما آزمایشهای بیشتر سرنخهایی را کشف کردهاند. به عنوان مثال، موشهایی که به آنها آنتیبیوتیک داده شده بود، بیضههای کوچکتر و تعداد اسپرم کمتری نسبت به موشهایی که هرگز این داروها را مصرف نکرده بودند، داشتند. آنها همچنین سطوح متفاوتی از هورمونهای خاصی که بر سلامت باروری تأثیر میگذارند، مانند لپتین و تستوسترون، و همچنین تفاوتهایی در مولکولهای کوچکی که بیان ژن را در اسپرم تنظیم میکنند، داشتند.
موشهایی که توسط این حیوانات بارور شده بودند، تغییراتی در جفت نیز تجربه کردند که قادر به تأمین مواد مغذی کافی برای جنین نبود.
ماریا گلوریا دومینگز-بلو از دانشگاه راتگرز در نیوجرسی میگوید: «این مقاله پیشرفت قابل توجهی در درک ما از رابطه پیچیده بین روده و سلامت باروری نشان میدهد.» او میگوید این اولین مطالعهای است که نشان میدهد اختلال در میکروبیوم روده پدر میتواند بر سلامت باروری مرد، کیفیت اسپرم و سلامت نوزاد تأثیر بگذارد.
هکت میگوید، همچنین نشان میدهد که سلامت پدر ممکن است برای پیامدهای بارداری مهم باشد، زیرا تغییرات جفت با عوارض بارداری مانند پرهاکلامپسی در انسان مرتبط بوده است. اما این فقط حدس و گمان است، زیرا مطالعات روی موشها لزوماً در مورد انسانها صدق نمیکند.