به گزارش مجله خبری نگار، او توضیح میدهد: «با اطمینان کامل میتوان گفت که هیچ دوز بیخطری از الکل وجود ندارد. حتی «یک لیوان شراب با شام» که مدتها بیضرر یا حتی «مفید» تلقی میشد، افسانهای است که دادههای علمی مدرن آن را تأیید نمیکنند. تحلیلی که در سال ۲۰۲۴ در مجله بینالمللی سیاست دارویی منتشر شد، نشان میدهد که یک دوز استاندارد الکل میتواند حدود ۵ دقیقه از عمر را کوتاه کند. محاسبات سیستماتیک امید به زندگی، با در نظر گرفتن دادههای مربوط به خطرات مرگ ناشی از بیماریهای قلبی عروقی، سرطان، سیروز و جراحات، که همگی ارتباط نزدیکی با مصرف الکل دارند، حتی در دوزهای کم نیز نتیجه مشابهی را نشان داد.»
به گفته او، حداقل میزان الکلی که برای سلامتی خطر دارد، صفر است.
او میگوید: «حتی مصرف «متوسط» آن خطر ابتلا به سرطان سینه، سرطان کبد، سرطان روده بزرگ و فشار خون بالا را افزایش میدهد. همچنین بر عملکرد شناختی، کیفیت خواب و سلامت روان تأثیر منفی میگذارد، زیرا اتانول یک نوروتوکسین است که مستقیماً بر ساختار و عملکرد مغز تأثیر میگذارد. بنابراین، مصرف آن تعادل انتقالدهندههای عصبی را تغییر میدهد، خودکنترلی را تضعیف میکند و ممکن است منجر به اعتیاد شود، بهویژه در افرادی که زمینه ژنتیکی، تجربیات آسیبزا یا اختلالات خلقی دارند.»
او اشاره میکند که مصرف الکل - حتی در رویدادهای اجتماعی یا "در تعطیلات" - مضر است. درک این موضوع میتواند گامی مهم به سوی یک سبک زندگی سالم و پیشگیری از بیماریهای مزمن جدی باشد.
او میگوید: «در مورد درمان، رویکردهای مدرن برای درمان اعتیاد به الکل محدود به «کدگذاری» یا پرهیز نیستند. این رویکردها شامل سمزدایی پزشکی (در صورت لزوم)، رواندرمانی فردی و گروهی، پشتیبانی دارویی، همکاری با خانوادهها و توانبخشی طولانیمدت میشوند. رواندرمانی بهویژه از این جهت مهم است که به فرد کمک میکند تا نقش الکل را در زندگی خود درک کند و راههای دیگری برای مقابله با اضطراب، استرس و تنهایی پیدا کند.»