دانشمندان ارتباط بین هپاتیت ویروسی و سرطان را شناسایی کرده‌اند

به گزارش مجله خبری نگار، چند سال پیش، بیماری پس از درمان هپاتیت C از بیماری میلوم متعدد بهبود یافت و این موضوع محققان تیمی به رهبری خواکین مارتینز در واحد تحقیقات بالینی تومور هماتولوژیک H۱۲O-CNIO، حاصل همکاری بین بیمارستان ۱۲ اکتبر (H۱۲O) و مرکز ملی تحقیقات سرطان (CNIO)، را شگفت‌زده کرد. میلوم متعدد یکی از شایع‌ترین انواع سرطان خون است.

تمایل به درک چگونگی درمان این بیمار منجر به کشف این موضوع شد که ویروس‌های هپاتیت B و C یکی از علل ابتلا به مولتیپل میلوما هستند و از بین بردن عفونت با دارو‌های ضد ویروسی اغلب راه مبارزه با این نوع سرطان است.

این کشف که توسط تیم CNIO و بیمارستان ۱۲ اکتبر با همکاری سیلوی هرموئه از دانشگاه نانت (فرانسه) انجام شد، مبنای سرمقاله اخیر در مجله Haematologica بود. در این مقاله آمده است: «شناخت این ارتباط بین هپاتیت ویروسی و میلوم متعدد، و همچنین آسیب‌شناسی‌های شناخته شده قبل از شروع میلوم، گاموپاتی‌های مونوکلونال، پیامد‌های بالینی مهمی دارد. تشخیص زودهنگام عفونت ویروس هپاتیت B یا C در این افراد ممکن است منجر به درمان ضد ویروسی مناسب و بهبود نتایج بعدی شود.»

علت ایجاد مولتیپل میلوما ناشناخته است، و اگرچه مدت‌هاست که گمان می‌رود با عوامل بیماری‌زای عفونی مرتبط باشد، اما این ارتباط هرگز تأیید نشده یا علت آن مشخص نشده است.

محققان ماریا لینارس و آلبا رودریگز-گارسیا از واحد بالینی سرطان خون H۱۲O-CNIO و دانشگاه کامپلوتنس مادرید (UCM) تصمیم گرفتند بهبودی قابل توجه یک بیمار از هپاتیت را بررسی کنند. برای انجام این کار، آنها به نظریه‌ای روی آوردند که علت ابتلا به مولتیپل میلوما را مواجهه مزمن با یک عامل عفونی توضیح می‌دهد.

میلوم متعدد (MM) رشد بیش از حد سلول‌های خونی است که آنتی‌بادی (همچنین به عنوان ایمونوگلوبولین‌ها شناخته می‌شوند) تولید می‌کنند - پروتئین‌هایی که بدن را در برابر عفونت‌ها محافظت می‌کنند. در میلوم، آنتی‌بادی‌های خاصی - که در هر مورد بسته به عامل عفونی متفاوت هستند - به طور مداوم به مقدار زیاد تولید می‌شوند. یک نظریه نشان می‌دهد که این ناهنجاری ناشی از قرار گرفتن مزمن در معرض یک عامل عفونی است که سیگنال‌های بیوشیمیایی دخیل در تولید آنتی‌بادی‌های خاص علیه آن عامل را تغییر می‌دهد.

به نظر می‌رسد مورد بیماری که پس از درمان هپاتیت C از میلوما بهبود یافت، این نظریه را تأیید می‌کند. لینارس و رودریگز-گارسیا این فرضیه را مطرح کردند که بدن دیگر به طور مزمن در معرض ویروس هپاتیت قرار ندارد، زیرا داروی ضد ویروسی آن را ریشه‌کن کرده است و به همین دلیل است که میلوما ناپدید شده است - سلول‌هایی که آنتی‌بادی علیه هپاتیت C تولید می‌کنند، تکثیر بیش از حد را متوقف کرده‌اند.

برای فهمیدن اینکه آیا این اتفاق واقعاً رخ داده است یا خیر، دو مطالعه انجام شد، از جمله ۵۴ بیمار مبتلا به گاموپاتی مونوکلونال (وضعیتی که قبل از میلوم متعدد رخ می‌دهد) و هپاتیت: ۹ بیمار مبتلا به هپاتیت C در مطالعه اصلی و ۴۵ بیمار مبتلا به هپاتیت B. در بیشتر موارد، مشخص شد که آنتی‌بادی‌هایی که آنها به طور مداوم و بیش از حد تولید می‌کردند، در واقع ویروس هپاتیت را هدف قرار می‌دادند.

سپس آنها به تجزیه و تحلیل گروه بسیار بزرگتری از بیماران مبتلا به مولتیپل میلوما (بیش از ۱۳۰۰ نفر) و هپاتیت B و هپاتیت C (بیش از ۱۲۰۰ نفر) پرداختند. در هر دو گروه، آنها نتیجه گرفتند که افرادی که درمان ضد ویروسی دریافت کرده بودند، "احتمال زنده ماندن" به طور قابل توجهی بالاتری داشتند.

نویسندگان این مطالعه می‌گویند: در بیمارانی که به ویروس هپاتیت B یا هپاتیت C آلوده هستند، این ویروس‌ها می‌توانند باعث ایجاد میلوما یا گاموپاتی چندگانه شوند و این مطالعه اهمیت درمان ضد ویروسی را در این بیماران نشان می‌دهد.

در این مقاله نتیجه‌گیری شده است: «ارتباط بین هپاتیت ویروسی و ایجاد میلوما چندگانه و سایر گاموپاتی‌های مونوکلونال به یک حوزه مهم تحقیقاتی تبدیل شده است. عفونت‌های ویروسی مزمن با هپاتیت B یا هپاتیت C در پاتوژنز این بدخیمی‌های خونی نقش دارند و افزایش آگاهی، تشخیص و استراتژی‌های درمانی را توجیه می‌کنند.»

محققان اضافه می‌کنند که بیماران مبتلا به گاموپاتی‌های هدف قرار گرفته توسط این ویروس‌های هپاتیت، که می‌توان آنها را با تجزیه و تحلیل آنتی‌بادی‌هایی که بیش از حد تولید می‌کنند شناسایی کرد، باید در اسرع وقت تحت درمان ضد ویروسی قرار گیرند.