SH: یک ساعت خواب اضافی فواید سلامتی زیادی برای دانش‌آموزان دارد

به گزارش مجله خبری نگار، تحقیقات اخیر فواید قابل توجهی برای سلامتی در ارتباط با تنها یک ساعت خواب اضافی در هر شب در بین دانشجویان دانشگاه نشان داده است. یک مطالعه کوچک که در مجله Sleep Health منتشر شد، نشان داد که یک ساعت خواب اضافی منجر به کاهش خواب آلودگی، کاهش فشار خون، بهبود تنظیم گلوکز و بهبود هیدراتاسیون می‌شود و بینش جدیدی در مورد فواید گسترده خواب کافی برای جوانان ارائه می‌دهد.

این ایده که خواب خوب شبانه برای سلامتی ضروری است، ایده جدیدی نیست، اما اثرات خاص افزایش مدت خواب، به ویژه در بین جوانان، کمتر مشخص است. مطالعات قبلی، مدت خواب کوتاه را با مشکلات مختلف سلامتی، از جمله فشار خون بالا، افزایش ضربان قلب و کاهش فعالیت بدنی مرتبط دانسته‌اند. دانشجویان، با برنامه‌ها و سبک زندگی منحصر‌به‌فرد خود، اغلب دچار اختلالات خواب می‌شوند و همین امر آنها را به گروه ایده‌آلی برای مطالعه اثرات افزایش مدت خواب تبدیل می‌کند.

جینا‌ام. متیو، نویسنده‌ی این مطالعه از مرکز پزشکی استونی بروک، توضیح داد: «مطالعات متعددی نشان داده‌اند که بزرگسالان جوانی که مدت خواب کوتاهی دارند (کمتر از ۷ ساعت در شب، حداقل مدت توصیه‌شده توسط آکادمی پزشکی خواب آمریکا برای سلامت و تندرستی مطلوب بزرگسالان) احساس خواب‌آلودگی و سلامت جسمی ضعیف، از جمله فشار خون سیستولیک و ضربان قلب بالا، سطح هموگلوبین A۱C بالاتر و سطح فعالیت بدنی پایین‌تر را گزارش می‌کنند.»

او توضیح داد: «تحقیقات کمی در مورد امکان‌سنجی مداخلات افزایش خواب در دانشجویان دانشگاه، جمعیتی که در معرض خطر بالای خواب ناکافی هستند، و اینکه آیا چنین مداخلات افزایش خواب، سلامت جسمی را بهبود می‌بخشد، وجود دارد. بنابراین، ما اثرات افزایش خواب شبانه به مدت ۱ هفته و ۱ ساعت را در نمونه‌ای از ۱۲ دانشجوی دانشگاه بر پارامتر‌های قلبی و متابولیکی، فعالیت بدنی و سطح هیدراتاسیون بررسی کردیم.»

شرکت‌کنندگان در مطالعه از سلامت جسمی و روانی خوبی برخوردار بودند و افرادی که اختلالات خواب، بیماری‌های قلبی-متابولیک یا دارو‌های خاصی مصرف می‌کردند، برای جداسازی اثرات افزایش مدت زمان خواب، از مطالعه حذف شدند.

این مطالعه طی دو هفته از یک پروتکل سختگیرانه پیروی کرد. هفته اول به عنوان پایه در نظر گرفته شد و شرکت‌کنندگان عادات خواب معمول خود را حفظ کردند. در هفته دوم، آنها تشویق شدند که هر شب یک ساعت خواب خود را افزایش دهند. محققان الگو‌های خواب را با استفاده از ساعت‌های اکتیگرافی کنترل و فعالیت بدنی را با استفاده از شتاب‌سنج‌های لگن اندازه‌گیری کردند. فشار خون، ضربان قلب و پاسخ‌های متابولیک به وعده‌های غذایی استاندارد در طول بازدید‌های آزمایشگاهی ثبت شد. علاوه بر این، نمونه‌های ادرار برای بررسی وضعیت هیدراتاسیون تجزیه و تحلیل شدند و شرکت‌کنندگان مقیاس خواب‌آلودگی اپورث، معیاری برای خواب‌آلودگی در طول روز، را تکمیل کردند.

به طور متوسط، شرکت‌کنندگان مدت خواب خود را تقریباً ۴۳ دقیقه در هر شب افزایش دادند. این تغییر به ظاهر کوچک منجر به کاهش قابل توجه خواب‌آلودگی شد. حتی تعجب‌آورتر اینکه، شرکت‌کنندگان کاهش قابل توجهی در فشار خون سیستولیک، که یک نشانگر کلیدی سلامت قلب است، نشان دادند. این مطالعه همچنین نشان داد که مدت زمانی که طول می‌کشد تا سطح گلوکز خون شرکت‌کنندگان پس از خوردن غذا به حالت اولیه برگردد، کوتاه‌تر شده است، که نشان دهنده بهبود تنظیم گلوکز است - یک عامل حیاتی در درمان و پیشگیری از دیابت.

یکی دیگر از یافته‌های جالب، بهبود وضعیت هیدراتاسیون (آبرسانی) شرکت‌کنندگان بود. اندازه‌گیری‌ها کاهش قابل توجهی در اسمولالیته ادرار و وزن مخصوص آن نشان داد که نشان‌دهنده بهبود هیدراتاسیون (آبرسانی) است. این یافته از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا هیدراتاسیون مناسب برای عملکرد‌های مختلف بدن، از جمله عملکرد کلیه و عملکرد شناختی، بسیار مهم است.

متیو توضیح می‌دهد: «دانشجویان دانشگاه می‌توانند خواب خود را به طور قابل توجهی افزایش دهند. در طول یک هفته، دانشجویان مورد مطالعه ما به طور متوسط ​​۴۳ دقیقه در هر شب خواب خود را افزایش دادند. علاوه بر این، در مقایسه با خواب منظم، خواب طولانی منجر به گزارش‌های کمتر از خواب‌آلودگی، بهبود سلامت جسمی (فشار خون سیستولیک پایین‌تر، سطح گلوکز پایین‌تر، بازگشت سریع‌تر گلوکز به حالت اولیه پس از غذا و میزان کمتر کم‌آبی بدن) و کاهش سطح فعالیت بی‌تحرک شد.»

یافته‌های این مطالعه قابل توجه است، زیرا نشان می‌دهد که حتی افزایش اندک در مدت زمان خواب می‌تواند فواید سلامتی بی‌شماری برای بزرگسالان جوان داشته باشد - جمعیتی که اغلب مستعد کمبود خواب هستند. بهبود فشار خون و تنظیم گلوکز با توجه به تأثیر آنها بر سلامت قلب و خطر دیابت در درازمدت، به ویژه قابل توجه است.

با این حال، این مطالعه بدون محدودیت نیست. حجم نمونه کوچک و عدم وجود طرح تصادفی به این معنی است که این نتایج باید در جمعیت‌های بزرگتر و متنوع‌تری تکرار شوند تا اعتبار آنها تأیید شود. علاوه بر این، محققان کاهش سطح فعالیت بدنی را در طول هفته افزایش خواب مشاهده کردند و سوالاتی را در مورد بده بستان‌های بالقوه بین افزایش خواب و فعالیت بدنی مطرح کردند که زمینه مهمی برای تحقیقات آینده است.

متیو می‌گوید: «حجم نمونه کوچک و محدود به بزرگسالان جوان سالم بود، بنابراین نمی‌توانیم تعمیم‌های گسترده‌ای به جمعیت وسیع‌تر بدهیم.» «علاوه بر این، ما دریافتیم که سطح فعالیت بدنی متوسط ​​تا شدید (MVPA) در طول هفته‌ی تمدید خواب کاهش یافته است، که نشان می‌دهد ممکن است ورزش به خاطر تمدید خواب قربانی شده باشد. جالب اینجاست که ما پس از تمدید خواب، علیرغم این کاهش در MVPA، شاهد بهبود در نشانگر‌های سلامت جسمی بودیم!»