به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان آمریکایی از دانشگاه کانزاس، باور رایج در مورد اینکه چرا با افزایش سن، زندگی سریعتر میشود را رد کردهاند. مشخص شده است که حس گذر زمان نه به روال عادی، بلکه به رشد شخصی و غنای زندگی روزمره مرتبط است. این مطالعه در مجله علمی «بولتن شخصیت و روانشناسی اجتماعی» (PSPB) منتشر شده است.
این تیم چهار آزمایش شامل ۲۵۰۰ نفر انجام داد. نتایج نشان داد که دورههای پر از رشد و موفقیت، زودگذرتر درک میشوند. احساس رضایت و نوستالژی، اثر «سرعت بخشیدن به زمان» را افزایش میدهد. در عین حال، دورههای روتین همیشه کوتاهتر به نظر نمیرسند.
نویسندگان خاطرنشان کردند: «بهطور متناقضی، وقتی ما بیشتر در فعالیتهای معنادار غرق میشویم، زمان بهطور ذهنی سرعت میگیرد.»
دانشمندان دو توضیح برای این پدیده ارائه دادهاند. نظریه رشد-غوطهوری میگوید که رشد فشرده باعث میشود ما کمتر به گذشت زمان توجه کنیم. یک جایگزین، فرضیه اشتیاق به رشد است که بیان میکند نوستالژی برای دورههای مهم، توهم ماهیت زودگذر آنها را ایجاد میکند.
تحلیلهای آماری تأیید کردند که رضایت از زندگی، نه تعداد رویدادها، بهترین پیشبینیکنندهی احساس گذر زمان است.
محققان پیشنهاد میکنند که در نگرش خود نسبت به شتاب گرفتن زمان تجدید نظر کنیم. برای مثال، به جای اینکه با سرعت زندگی دست و پنجه نرم کنیم، باید روی کامل بودن آن تمرکز کنیم؛ و احساس «گذشت سریع زمان» میتواند نشانگر یک وجود معنادار باشد.
دانشمندان نتیجه گرفتند: «گذرا بودن نشانهی یک زندگی پوچ نیست، بلکه گواهی بر غنای آن است.»
محققان پیش از این ثابت کرده بودند که رفاه مالی نمیتواند شادی را تضمین کند.