گزارش‌های علمی: گل‌های همیشه بهار یک ابرغذای جدید بالقوه هستند

به گزارش مجله خبری نگار، گل همیشه بهار سرشار از آنتی‌اکسیدان‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی است و ممکن است ابرغذای بعدی باشد! * در مقاله‌ای که اخیراً در مجله Scientific Reports منتشر شده است، محققان هشت نوع گل همیشه بهار را برای ارزیابی مفید بودن آنها به عنوان غذا‌های کاربردی مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.

ارزیابی خواص زیست فعال و ترکیب تغذیه‌ای، ترکیبات مفیدی مانند آنتی‌اکسیدان‌ها، مواد معدنی، ویتامین‌ها، لوتئین، کاروتنوئید‌ها و آنتوسیانین‌ها را نشان داد.

در سال‌های اخیر، «غذا‌های کاربردی» که فواید سلامتی فراتر از ارزش غذایی ساده را ارائه می‌دهند، به طور فزاینده‌ای محبوب شده‌اند. این غذا‌ها سرشار از ترکیبات زیست فعال هستند که ایمنی را تقویت می‌کنند، از بیماری‌ها جلوگیری می‌کنند و سلامت و تندرستی کلی را ارتقا می‌دهند.

یک گروه از غذا‌های بالقوه کاربردی، گل‌های خوراکی هستند که وقتی در رژیم غذایی گنجانده می‌شوند، ممکن است دریافت مواد مغذی را افزایش دهند.

گل‌های خوراکی، که بخشی از رژیم غذایی سنتی در بسیاری از فرهنگ‌ها هستند، سرشار از آب و کم پروتئین و چربی هستند. با این حال، آنها سرشار از مواد شیمیایی گیاهی مفید مانند فلاونوئیدها، کاروتنوئیدها، آنتوسیانین‌ها و آنتی‌اکسیدان‌های مختلف دیگر هستند. این ترکیبات ممکن است از سلامت قلب محافظت کنند، التهاب را کاهش دهند و به طور بالقوه خطر ابتلا به سرطان را کاهش دهند.

گل همیشه بهار یکی از این گل‌های خوراکی است که به طور گسترده در طب عامیانه و همچنین به عنوان یک طعم‌دهنده و رنگ‌دهنده طبیعی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این ماده حاوی مواد شیمیایی گیاهی مهمی است، از جمله لوتئین که به ویژه برای پیشگیری از بیماری و سلامت چشم مهم است.

خواص آنتی‌اکسیدانی آن محققان را بر آن داشته است تا پتانسیل آن را به عنوان یک غذای کاربردی، به ویژه در بنگلادش، که گل‌ها به عنوان زباله دور ریخته می‌شوند و نگرانی‌های زیست‌محیطی را افزایش می‌دهند، بررسی کنند.

هدف محققان شناسایی گونه‌ها یا ژنوتیپ‌های مناسب گل همیشه بهار بود که بتوان از آنها برای بهبود سلامت و تنوع غذایی استفاده کرد، زیرا عوامل ضد تغذیه‌ای مانند تانن‌ها می‌توانند مصرف برخی از گونه‌ها را ناامن کنند.

بیشتر در مورد موضوع: آیا می‌دانستید که گل رز نه تنها نمادی از عاشقانه است، بلکه گیاهانی فوق‌العاده مقاوم نیز هستند. قدیمی‌ترین گل رز شناخته شده بیش از ۱۰۰۰ سال است که در آلمان رشد می‌کند و حتی از بمباران‌های جنگ جهانی دوم جان سالم به در برده است. برخی از گونه‌ها با شرایط سخت بیابان سازگار شده‌اند و توانایی زنده ماندن در محیط‌های نامساعد را نشان می‌دهند. با این حال، در دنیای مدرن، گل رز نه تنها به خاطر دوامش، بلکه به خاطر زیبایی ظاهری‌اش نیز ارزشمند است. برای مثال، چیدمان ۱۰۱ شاخه گل رز به انتخابی کلاسیک برای مناسبت‌های خاص تبدیل شده است که بر شکوه و عظمت آن لحظه تأکید دارد.

آنها هشت ژنوتیپ گل همیشه بهار را انتخاب کردند که آنها را M۱ و M۸ نامیدند و هر کدام رنگ و اندازه متفاوتی داشتند. بذر‌ها کاشته شدند و گیاهان تا زمان شکوفایی کامل گل‌ها رشد کردند. پس از جداسازی و جمع‌آوری گلبرگ‌ها، ویژگی‌های رنگ اندازه‌گیری و میزان لوتئین، کاروتنوئید و آنتوسیانین استخراج شد.

محققان همچنین اسیدی یا قلیایی بودن گلبرگ‌ها، میزان رطوبت، کل مواد جامد محلول، قند، بتاکاروتن، ویتامین‌های C و E و میزان مواد معدنی را اندازه‌گیری کردند. فعالیت آنتی‌اکسیدانی و میزان ترکیبات فنلی و فلاونوئید‌ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

ارزیابی مناسب بودن به عنوان یک غذای کاربردی شامل اندازه‌گیری عوامل ضد تغذیه‌ای مانند محتوای فیتات بود.

محققان تفاوت‌های قابل توجهی بین هشت نوع ژن پیدا کردند. از نظر رنگ، M۶ روشن‌ترین سایه زرد روشن بود، در حالی که تیره‌ترین رنگ M۱ بود که قرمز تیره بود. به طور مشابه، انواع مختلف، تفاوت‌هایی در قرمزی، زردی و شدت رنگ نشان دادند.

تفاوت در رنگ، در محتوای رنگدانه منعکس شد. گونه M۱ بیشترین میزان آنتوسیانین و گونه M۴ کمترین میزان آنتوسیانین را داشت. در حالی که M۶ بیشترین کاروتنوئید‌ها را داشت، M۲ کمترین میزان را داشت.

در مقابل، M۴ غنی‌ترین و M۶ کمترین میزان لوتئین را داشت. ژنوتیپ‌های تیره‌تر حاوی آنتوسیانین‌های بیشتری بودند، در حالی که میزان قند با سطح لوتئین همبستگی داشت.

همه ژنوتیپ‌ها کمی اسیدی بودند و میزان رطوبت آنها از ۸۵.۶۸٪ تا ۸۸.۵۲٪ متغیر بود. برخی از انواع آن تا ۴۳.۴۳ میلی‌گرم شکر در هر ۱۰۰ گرم (M۴) داشتند، در حالی که برخی دیگر تنها ۱۳.۶۶ میلی‌گرم (M۶) داشتند.

M۵ بالاترین میزان بتاکاروتن، کلسیم و ویتامین C را داشت، در حالی که ویتامین E، منیزیم و سدیم در همه انواع مشابه بود. M۸ بیشترین پتاسیم و آهن و کمترین کلسیم را داشت.

از نظر ترکیبات زیست فعال، M۳ بالاترین فلاونوئید‌ها را داشت، در حالی که M۵ بالاترین ترکیبات فنلی را داشت و فعالیت آنتی اکسیدانی در M۳ بالاترین بود.

از نظر عوامل ضد تغذیه‌ای، هیچ یک از گونه‌ها حاوی اگزالات نبودند، اما M۵ بیشترین ساپونین، M۶ بیشترین تانن، M۷ بیشترین آلکالوئید و M۱ بیشترین فیتات را داشت. این مواد ضد مغذی ممکن است فراهمی زیستی و جذب مواد معدنی، به ویژه کلسیم و آهن را کاهش دهند.

این مطالعه نشان داد که گل همیشه بهار حاوی سطوح قابل توجهی از آنتوسیانین‌ها، کاروتنوئید‌ها و لوتئین است، اگرچه این مقادیر بین گونه‌های مختلف متفاوت است. آنتوسیانین‌ها دارای خواص ضد آلرژی، ضد میکروبی، ضد سرطانی، آنتی‌اکسیدانی و ضد التهابی هستند و لوتئین ممکن است مشکلات بینایی مرتبط با پیری را کاهش داده و از سلامت قلب پشتیبانی کند.

گل‌های همیشه بهار نسبت به سایر گل‌های خوراکی قند کمتری دارند و میزان بتاکاروتن آنها با گل داوودی و برخی از گل‌های رز قابل مقایسه است. آنها به اندازه گوجه فرنگی یا سیب حاوی ویتامین C هستند.

فراوان‌ترین ماده معدنی پتاسیم بود و گل همیشه بهار نسبت به دانه‌های کینوا و سایر گل‌های خوراکی، محتوای معدنی بالاتری داشت. نکته قابل توجه این است که آنها حاوی آهن بیشتری نسبت به آهن اندازه‌گیری شده در منابع شناخته شده مانند آمارانت یا اسفناج بودند.

رطوبت بالای گل همیشه بهار به این معنی است که برای استفاده از آنها به عنوان یک غذای کاربردی، نگهداری مناسب ضروری است. آنها همچنین حاوی مقادیر قابل توجهی آلکالوئید‌ها و فیتات‌ها هستند که جذب مواد مغذی را کاهش می‌دهند و در صورت مصرف زیاد می‌توانند سمی باشند. با این حال، سطوح ضد مغذی را می‌توان از طریق روش‌های فرآوری مانند پختن، جوشاندن و خیساندن کاهش داد.

به نظر می‌رسد گل‌های همیشه بهار منبع ارزشمندی از آنتی‌اکسیدان‌ها و مواد مغذی ضروری هستند و پتانسیل بالایی به عنوان یک غذای کاربردی نشان می‌دهند.

* اطلاعات ارائه شده صرفاً جهت اطلاع رسانی است و به عنوان توصیه‌ای برای درمان بیماری‌ها عمل نمی‌کند.