خطری نامرئی ما را احاطه کرده و نفس ما را به یک «بمب ساعتی» تبدیل کرده که سلامت ما را تهدید می‌کند!

به گزارش مجله خبری نگار، این مطالعه که در مجله Ecotoxicology and Environmental Safety منتشر شده است، نشان داد که این ذرات نامرئی در نتیجه تجزیه زباله‌های پلاستیکی بزرگ در هوا آزاد می‌شوند و همچنین توسط فعالیت‌های روزمره مانند شستن لباس‌های مصنوعی و ساییدگی و پارگی لاستیک خودرو تولید می‌شوند.

از قضا، غلظت این ذرات در داخل خانه‌ها و ساختمان‌ها ممکن است بیشتر از فضای باز باشد، به دلیل وجود فراوان مبلمان، فرش و اقلام پلاستیکی در داخل خانه.

خطر در توانایی این ذرات در نفوذ به سیستم تنفسی، رسیدن به ریه‌ها و حتی ممکن است فراتر از آنها و رسیدن به جریان خون و سایر اندام‌ها نهفته است.

مطالعات اخیر وجود ذرات میکروپلاستیک را در خون انسان، بافت ریه و پلاک‌های عروقی نشان داده‌اند.

مطالعات قبلی این ذرات را با افزایش التهاب و اختلال در عملکرد سلول مرتبط دانسته‌اند. آنها همچنین در بافت ریه انسان و پلاک شریانی شناسایی شده‌اند و سوالاتی را در مورد نقش آنها در بیماری‌های قلبی و تنفسی مطرح می‌کنند.

میکروپلاستیک‌ها (کوچکتر از ۵ میلی‌متر) و نانوپلاستیک‌ها (کوچکتر از ۱ میکرومتر) از تجزیه اقلام پلاستیکی بزرگتر ناشی می‌شوند و معمولاً در مناطق شهری و صنعتی یافت می‌شوند. این ذرات می‌توانند استنشاق، بلعیده یا از طریق پوست جذب شوند و در ایجاد استرس اکسیداتیو، التهاب و ایجاد بیماری‌های مزمن از جمله اختلالات قلبی عروقی نقش داشته باشند.

تخمین زده می‌شود که هر فرد به طور متوسط ​​سالانه حدود ۶۹۰۰۰ ذره پلاستیکی را استنشاق می‌کند که قرار گرفتن در معرض آن در محیط‌های بسته نقش غالب را ایفا می‌کند. این بررسی نشان می‌دهد که این تخمین بر اساس استنشاق تقریباً ۱۹۰ ذره میکروپلاستیک در روز به ازای هر نفر است.

میکرو و نانوپلاستیک‌های مبتنی بر پلی‌اتیلن ترفتالات (PET) به دلیل توانایی‌شان در جذب سایر آلاینده‌ها، مانند دی‌اکسید نیتروژن و دی‌اکسید گوگرد، نگرانی ویژه‌ای دارند.

این آلاینده‌ها می‌توانند سمیت و پایداری محیطی ذرات پلاستیکی معلق را افزایش دهند و آنها را نه تنها به آلاینده‌های منفرد، بلکه به ناقل‌های مؤثر برای سایر مواد مضر نیز تبدیل کنند.

دانشمندان با وجود تکنیک‌های پیشرفته تشخیص، به دلیل اندازه کوچک این ذرات، در تشخیص آنها با چالش‌هایی رو‌به‌رو هستند. پرداختن به این موضوع نیازمند راهکار‌های جامعی است که شامل کاهش استفاده از پلاستیک، بهبود سیستم‌های تصفیه و توسعه روش‌های علمی پیشرفته برای دفع آن می‌شود.

کارشناسان بر اهمیت آگاهی جامعه و وضع قوانین سختگیرانه برای کاهش این مشکل تأکید دارند، در حالی که تحقیقات بیشتری برای درک اثرات آن بر سلامت، به ویژه بر کودکان و زنان باردار، مورد نیاز است.

منبع: نیوز مدیکال