به گزارش مجله خبری نگار، تیم تحقیقاتی از روشی به نام "اکولوژی رستاخیز" برای بیدار کردن ریز جلبکهای اسکلتونما مارینوی از لایههای رسوبی دریایی جمع آوری شده از عمق ۲۴۰ متری استفاده کرد و قدیمیترین سلولهای احیا شده به حدود ۶۸۷۰ سال پیش برمی گردد و آنها را در میان قدیمیترین موجودات با موفقیت در تاریخ علم تبدیل میکند.
با کمال تعجب، این جلبکهای باستانی نه تنها زنده ماندند، بلکه عملکردهای بیولوژیکی کامل خود را حفظ کردند.
محققان تأیید کردند که این جلبکها همان سرعت فتوسنتز و رشد سویههای مدرن خود را نشان میدهند. میانگین نرخ تقسیم سلولی ۰.۳۱ در روز بود، در حالی که تولید اکسیژن به ۱۸۴ میکرومول در هر میلی گرم کلروفیل در ساعت رسید.
تجزیه و تحلیل ژنتیکی الگوهای جالبی را نشان داد که در آن جلبکها از لایههای مختلف زمانی گروههای ژنتیکی متمایز را تشکیل میدهند و احتمال آلودگی نمونه را رد میکنند و تکامل تدریجی گونهها را در طول هزاران سال تأیید میکنند. این کشف به ویژه ارزشمند است، زیرا به دانشمندان اجازه میدهد سلولهای زنده را مطالعه کنند، نه فقط فسیلها یا آثار DNA.
این مطالعه در چارچوب پروژه PHYTOARK که هدف آن بازسازی تاریخ زیست محیطی دریای بالتیک است، انجام شده است. دانشمندان توضیح میدهند که رسوبات دریایی به عنوان "کپسول زمان" عمل میکنند و نه تنها موجودات زنده، بلکه اطلاعات مربوط به شرایط محیطی باستانی مانند دما، شوری و سطح اکسیژن را نیز حفظ میکنند.