به گزارش مجله خبری نگار، این تفاوت در طعم به دلیل عوامل ژنتیکی است، زیرا اعتقاد بر این است که برخی افراد ژنی دارند که طعم را برایشان ناخوشایند میکند.
علیرغم جنجالهای پیرامون طعم آن، تحقیقات فواید شگفتانگیزی را برای سلامتی آشکار میکند که این برگهای سبز کوچک را به داروخانهای طبیعی تبدیل میکند که قادر به مبارزه با بسیاری از بیماریها و حتی آرام کردن اعصاب به جای آرامبخشها است.
به گفته محققان، گشنیز دارای خواص ضد التهابی است که ممکن است به جلوگیری از بیماریهای جدی مانند اختلالات خودایمنی، بیماریهای عصبی، بیماریهای قلبی و حتی برخی از انواع سرطان کمک کند. این مزیت به ویژه با توجه به اینکه التهاب مزمن عامل اصلی بیش از نیمی از مرگ و میرها در سراسر جهان است، بسیار مهم است.
فواید گشنیز تا حدودی به دلیل غنی بودن آن از ویتامین C و ترکیبات آنتیاکسیدانی است. مطالعات اخیر همچنین پتانسیل آن را برای مبارزه با چاقی و دیابت با بهبود متابولیسم نشان دادهاند. برخی تحقیقات حتی توانایی آن را در تنظیم سطح قند خون، کاهش اثرات مضر قند خون بالا بر اعصاب و بافتها، به ویژه در افراد دیابتی، آشکار کردهاند.
در زمینه سلامت عصبی، دکتر جف ابوت، استاد دانشگاه کالیفرنیا، ایروین، گزارش داد که ترکیب "دودسینال" موجود در گشنیز بر کانالهای پتاسیم در نورونها تأثیر میگذارد و راههای جدیدی را برای استفاده از آن در توسعه داروهای ایمنتر برای درمان تشنجهای صرعی باز میکند.
آزمایشهای حیوانی نیز اثرات آرامبخشی مشابهی با والیوم نشان دادهاند، اگرچه برای اثبات اثربخشی آن در انسان، مطالعات بیشتری لازم است.
شایان ذکر است که گشنیز از نظر تاریخی حداقل ۸۰۰۰ سال است که با طب سنتی مرتبط است. این گیاه در مقبره توتعنخآمون یافت شد و چینیهای باستان از آن در دستور العملهای خود استفاده میکردند و معتقد بودند که جوانی ابدی را به ارمغان میآورد.
در دوران مدرن، تحقیقات خواص ضد باکتریایی آن را تأیید میکنند و بُعد دیگری به فواید آن میافزایند.
کارشناسان ارزش این گیاه را با این جمله خلاصه میکنند که این گیاه فواید زیادی را با طعم لذیذ خود ترکیب میکند و آن را به یک افزودنی ایدهآل برای وعدههای غذایی روزانه برای افرادی که به طعم آن حساسیت ژنتیکی ندارند، تبدیل میکند.
منبع: ایندیپندنت