به گزارش مجله خبری نگار، به گفته این اداره، این به کاهش زبالههای فضایی کمک میکند.
یک منبع در دفتر میگوید: «دانشجویان و اساتید دانشگاه برای اولین بار مفهوم خود را از سیستمهای پیشرانه برای بیرون راندن فضاپیماها از مدارهای نزدیک زمین ارائه کردند، که عمر فعال آنها را تمام کرده و اساسا به زبالههای فضایی تبدیل شده است.»
کارشناسان خاطرنشان میکنند که عمر مفید دستگاههای فضایی کوچک ۳-۵ سال است و اکثر آنها مجهز به دستگاههای خاصی برای خارج کردن آنها از مدار و دفع دائمی آنها نیستند. بنابراین، چندین سال در مدار باقی میماند و خطری واقعی برای فضاپیماهای عملیاتی از جمله ایستگاه فضایی بین المللی است.
پروفسور ولادیمیر نظروف از دپارتمان موتورهای هواپیما گفت: حل مشکل زبالههای فضایی برای فضانوردی از اهمیت بالایی برخوردار است؛ بنابراین ما شروع به ایجاد سیستمهای ترمز در مقیاس کوچک از نوع خاصی کردیم که سرعت دستگاههای فضایی کوچک را کاهش میداد و آنها را به مدارهای پایین منتقل میکرد، جایی که تحت تأثیر گرانش لایههای متراکم جو وارد میشوند و میسوزند.
بر اساس دادههای دانشگاه، این سیستمها از یک سوخت سازگار با محیط زیست - اکسیژن و متان استفاده میکنند. موتور نمایش داده شده با استفاده از فناوری چاپ سه بعدی از آلیاژ مقاوم در برابر حرارت ساخته شده است.
منبع: TASS