به گزارش مجله خبری نگار، آنها توضیح دادند که بشریت هیچ برنامهای برای رویارویی با اثرات این رویداد بالقوه فاجعه بار ندارد.
در سال ۱۸۱۵، فوران کوه تامبورا ۲۴ مایل مکعب (۱۰۰,۰۳۲ کیلومتر مکعب) گاز، گرد و غبار و سنگ را در جو آزاد کرد که منجر به کاهش چشمگیر دمای کره زمین شد. این رویداد باعث ایجاد یک «سال بدون تابستان» شد که در آن محصولات از بین رفتند، قحطی گسترش یافت و بیماری شیوع یافت و دهها هزار نفر را کشت.
با این حال، اثرات فوران عظیم آتشفشانی در قرن بیست و یکم میتواند بسیار بدتر باشد، با توجه به شرایط محیطی فعلی که زمین در نتیجه گرم شدن کره زمین ناشی از وابستگی مداوم به سوختهای فسیلی تجربه میکند.
گازهای گلخانهای آزاد شده در قرن گذشته ممکن است اثر خنک کنندگی فوران آتشفشانی را افزایش دهد. به گفته دکتر توماس اوبری، جو گرمتر به انتشار سریعتر و موثرتر گاز گوگرد کمک میکند و توانایی ذرات معلق در هوا را برای انعکاس نور خورشید و کاهش دمای جهانی افزایش میدهد.
دکتر آنیا اشمیت، دانشمند جوی در دانشگاه کمبریج، گفت: "یک نقطه ایده آل از نظر اندازه ذرات ریز وجود دارد که در پراکندگی نور خورشید بسیار موثر است. مطالعه او که در سال ۲۰۲۱ در Nature Communications منتشر شد، نشان میدهد که گرم شدن کره زمین توانایی این ذرات را برای کاهش ۳۰ درصد انرژی خورشیدی افزایش میدهد که میتواند به خنک شدن سطح زمین تا ۱۵ درصد کمک کند.
با وجود این اکتشافات، پیش بینی فورانهای آتشفشانی همچنان دشوار است. دکتر مارکوس استوفل، استاد آب و هوا در دانشگاه ژنو، گفت: "ما در ابتدای درک آنچه ممکن است اتفاق بیفتد" با اشاره به دادههای ضعیف موجود در مورد آتشفشانهای باستانی گفت.
بنابراین، دانشمندان برای تجزیه و تحلیل اثرات آتشفشانها در گذشته به دادههای هستههای یخی و حلقههای درختان باستانی تکیه میکنند.
مطالعات نشان میدهد که بسیاری از فورانهای آتشفشانی در دورههای گذشته به طور موقت زمین را خنک کردهاند، مانند فوران کوه تامبورا که دمای کره زمین را حدود یک درجه سانتیگراد کاهش داد. شواهد همچنین نشان میدهد که فوران آتشفشان سامالاس در اندونزی در سال ۱۲۵۷ در آغاز "عصر یخبندان کوچک" که قرنها به طول انجامید، کمک کرد. فوران کوه پیناتوبو در فیلیپین در سال ۱۹۹۱ زمین را برای چندین سال نیم درجه سانتیگراد خنک کرد.
علاوه بر این، تغییرات آب و هوایی ممکن است به اصلاح رفتار آتشفشانها کمک کند.
دکتر توماس اوبری گفت: "ذوب سریع یخچالهای طبیعی بر روی آتشفشانها میتواند فشار زیرزمینی را افزایش دهد و منجر به فورانهای آتشفشانی شود. افزایش بارندگی به دلیل تغییرات آب و هوایی همچنین ممکن است باعث فورانهای آتشفشانی شبیه به "بمب بخار" شود، جایی که آب به شکافهای نزدیک آتشفشانهای فعال نفوذ میکند.
یک مطالعه در سال ۲۰۲۲ نشان داد که حدود ۵۸ درصد از آتشفشانهای فعال جهان ممکن است در نتیجه تغییرات آب و هوایی و افزایش بارندگی شدید در برابر فوران آسیب پذیر باشند و احتمال خنک شدن جهانی مشابه "عصر یخبندان کوچک" را افزایش دهند.
اگرچه پیش بینی زمان وقوع فورانهای آتشفشانی دشوار است، اما دانشمندان بر اهمیت آماده شدن برای این فاجعه احتمالی تأکید میکنند. استوفل گفت: «سیاست گذاران باید با تدوین برنامههای تخلیه و سازماندهی کمکهای غذایی در صورت از بین رفتن محصول در نتیجه فوران آتشفشانی، آماده شوند.»
کارشناسان همچنین خاطرنشان کردند که فوران آتشفشانی در قرن بیست و یکم میتواند بر جهان پرجمعیت تری تأثیر بگذارد، جایی که اختلالات ناشی از آن میتواند غیرقابل پیش بینی باشد و اثرات آن ممکن است در نقاط مختلف جهان به روشهای مرگبار و غیرمستقیم طنین انداز شود.
منبع: دیلی میل