به گزارش مجله خبری نگار، کنعانی مقدم در یادداشتی نوشت: یکی از موضوعات برجستهای که در سازمان ملل و در میان سخنرانی اکثر رؤسا و حکام کشورهای مختلف برجسته و مشهود بود اعتراض به ساختارهای سازمان ملل بود؛ ساختارهای غیرانسانی که بهواسطه تحمیل زور و قدرت از سوی کشورهای ذینفوذ ملتهای مظلوم جهان را تحتفشار قرار داده است.
در سخنرانیهایی که در سازمان ملل تاکنون شاهد آن بودیم موضوع اعتراض به حق وتو و بیخاصیت شدن مصوبات سازمان ملل بسیار پررنگ بود بهگونهای که نسبت به این موضوع با مثالزدن آمریکا بسیاری اعتراض کردند.
رؤسای جمهور و سران کشورهای مختلف به داشتن حق وتو برای چند کشور معدود اعتراض داشتند بهعنوانمثال وجود حق وتوست که باعث شده آمریکا از اسرائیل حمایت کند علیرغم فجایایی که آمریکا در عرصه منطقهای آفریده و کل جهان و ساختارهای انسانی و امنیتی را تحت مخاطرات شدیدی قرار داده است.
با اینکه سازمان ملل متحد بعد از جنگ جهانی دوم ناظر بر ایجاد صلح و آرامش تشکیل شد، یعنی دولتها و ملتها بعد از جنگ جهانی دوم به این نتیجه رسیدند که باید سازمانی و تشکیلاتی برای استقرار صلح و جلوگیری از زور و تجاوز قدرتهای بزرگ علیه مردم مظلوم جهان ایجاد کنند، اما امروز شاهد ازدسترفتن کارکرد این سازمان هستیم. سازمان ملل متحد که قرار بود به تشکیلاتی برای بسط و گسترش صلح و آرامش در منطقه تبدیل شود متأسفانه تبدیل به ابزاری برای سلطه شده است.
کشورهای دارای حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل حرف اول و آخر را میزنند، لذا امروز قدرتمندان جهان سرنوشت مردم دنیا را در دست گرفته و بر جهان تأثیر گذارند درحالیکه قرار بود سازمان ملل مانع این رویه شود.
کشورهای قدرتمند جهان متأسفانه بنا به تأمین منافع خود تصمیمات شورای امنیت سازمان ملل تأثیر میگذارند و منافع میلیاردها انسان را تحتالشعاع خواستههای منفی خود قرار میدهند به این دلیل با صراحت میتوان گفت متأسفانه سازمان ملل متحد کارکرد اصلی خود را ازدستداده است.
امروز ملتها و کشورهای مختلف خواهان بازگشت سازمان ملل متحد به کارکرد اصلی خود هستند به این خاطر همه آنها بر روی این موضوع که ساختارها و کارکردهای سازمان ملل متحد باید دستخوش تغییراتی شود تأکید ویژهای دارند؛ ضمن اینکه بر این موضوع نیز تأکید میشود که قوانینی که موجب حق وتو میشود نیز باید شفاف شود؛ بدین معنا که حتی اگر حق وتو از کشورهای دارنده این حق گرفته نشود برای آن باید محدودیتی قائل شد.
به بیان بهتر کشور دارنده حق وتو نباید بیشتر از سه بار اجازه استفاده از این حق را داشته باشد چرا که شبیه به حمایتهای بی حدوحصر آمریکا از رژیم صهیونیستی در مسئله حملات و بمبارانها و نسلکشی در غزه میشود.
اگر آمریکا بارها قطعنامههای شورای امنیت سازمان ملل علیه جنایات رژیم صهیونیستی را وتو نمیکرد قطعاً کشورهای دیگر برای پایاندادن به تجاوزات و گردنکشیهای اسرائیل به نتیجه روشن و مثبتی میرسیدند ضمن اینکه در این وضعیت حتماً چین و روسیه میتوانستند بر علیه وتوی آمریکا اقدامی انجام دهند؛ به این خاطر بسیاری از کشورها و ملتها خواهان تغییر در ساختارهای سازمان ملل و دیدهشدن بیشتر ملتهای مظلوم و تحقق خواستههای آنها هستند.