اینجا ایستگاه آخر؛ خلاصی از دود، درد و بی‌خانمانی

به گزارش مجله خبری نگار، جانشان به لب رسیده و از خماری و درد‌های وقت و بی‌وقت رنج می‌برند، آواره کوچه و خیابان، محتاج یک وعده غذای گرم، دور از خانه و کاشانه و حالا دیگر فرزندان هم چشم دیدن آنها را ندارند؛ این تنها بخشی از روایت قصه گونه معتادانی است که نتوانستند یکبار برای همیشه در برابر تعارف "یک پک بزن" «نه» بگویند و حالا پشیمان از آن روزی که به یک تعارف زرد، «لبخند» گفتند.

بار‌ها در خلوت با خود کلنجار می‌روند که یک روز از عمرشان هم مانده باید به این بساط لعنتی پایان دهند، یک بار هم شده مردانه با آن بجنگند و صورتی از زندگی را آن طوری که می‌خواهند برای خود ترسیم کنند. همین می‌شود تا پای در کمپ‌های ترک اعتیاد نهند؛ این همان کورسوی‌امیدی است که می‌تواند راه نجاتی برای روز‌های تنهایی‌شان باشد.

چندسالی است که درب کمپ‌های ترک اعتیاد بیش از همیشه به روی «توابین دود» باز شده است، روش‌ها و شیوه‌های جدید درمان معتادان نتیجه بخش بوده و می‌تواند نویدبخش پایان رد دود در ذهن هر معتادی باشد.

به لطف همین اقدامات مسئولان؛ معتادانی که وارد کمپ‌ها می‌شوند پس از دو ماه دوری از مواد مخدر برای همیشه با بساط دود و مواد خداحافظی می‌کنند و پس از دوره‌ای کوتاه، مهارتی را که می‌خواهند یاد می‌گیرند.

شهدای راه مبارزه با مواد مخدر

در همین کمپ‌ها که آمارشان در کشور به بیش از ۱۲۰۰ واحد می‌رسد اتاق‌هایی برای مهارت‌آموزی وجود دارد. آنجا مهارت‌های مورد علاقه خود را یاد می‌گیرند، آزمون و خطا می‌دهند و به واسطه سازمان‌هایی مانند بهزیستی و ستاد مبارزه با مواد مخدر به چرخه کار و اشتغال بر می‌گردند و کم نیستند کسانی که با اراده خود و تلاش‌های مسئولان به زندگی دوباره باز می‌گردند. در کنار خانواده قرار می‌گیرند و آرامش جایش را در زندگی آنها دوباره پیدا می‌کند.

حال اگر از بهبودی مصرف‌کنندگان کنندگان معتادان مواد مخدر که عبور کنیم؛ شاید خالی از لطف نباشد یادی از آنهایی کنیم که جانشان را برای پر کردن سایه‌های زندگی چنین افرادی فدا می‌کنند.

ایران در همسایگی خود افغانستان، بزرگترین تولید‌کننده مواد مخدر را دارد؛ کشوری که حالا بیشترین مواد مخدر در همسایه شرقی‌اش یعنی ایران کشف می‌شود و به همین واسطه از ابتدای انقلاب اسلامی ایران تاکنون ۴هزار نفر از زبده‌ترین افسران نیرو‌های نظامی و انتظامی در راه سد کردن ورود مخدر‌ها به کشور جانانه جنگیده‌اند و شیرین‌ترین سرمایه زندگی خود را تقدیم امنیت مردم کرده‌اند.

باید یادی کنیم از کسانی که خونشان نوید بخش آرامش هر مردمی است که این دود‌ها می‌تواند خانه خرابشان کند؛ خانه‌هایی حتی فرسنگ‌ها دورتر از ایران؛ در دل قاره سرسبز اروپا و چشم آبی‌هایی که اگر ایران نبود طعم امنیت را نمی‌توانستند بچشند.