اسطوره لیورپول مقصر اصلی اتفاقات تافی‌ها را سرمایه‌دار ایرانی می‌داند

به گزارش مجله خبری نگار/طرفداری: باشگاه اورتون دوباره با اتهام نقض قوانین مالی لیگ برتر انگلیس مواجه شده است. اتهام جدید می‌تواند دوباره این باشگاه را نقره داغ کند و هواداران اورتون می‌دانند که لیگ برتر حداقل با تیم محبوب آن‌ها در این مورد شوخی ندارد. مسئله‌ای که باعث اعتراضات جدی تافی‌ها علیه قوانین لیگ برتر شده است.

جیمی کرگر، کارشناس فوتبال انگلیس مقاله‌ای در تلگراف نوشته و طی آن به بررسی مقصر اصلی این اتفاقات تلخ در باشگاه اورتون پرداخته است. کرگر باور دارد که مسئول همه این اتفاقات شخص فرهاد مشیری، مالک باشگاه است.

شایان ذکر است که کرگر پیش از اینکه در لیورپول دوران حرفه‌ای خود را آغاز کند، هوادار سرسخت اورتون بود و یکی از دارندگان بلیت فصل این باشگاه به شمار می‌رفت.

وضعیتی که اورتون در حال حاضر در آن قرار گرفته، تنها دستپخت لیگ برتر نیست. مسئولیت این اتفاقات که شامل جریمه به خاطر خرج کردن بیش از حد و کسر ۱۰ امتیاز می‌شوند، باید به پای مالک باشگاه یعنی فرهاد مشیری نوشته شود.

سال قبل زمانی که در مطلبی توضیح دادم این باشگاه به بدترین شکل میان تمام تیم‌های کشور مدیریت می‌شود، تنها بخش کوچکی از این آشوب را توصیف کرده بودم. آن زمان تمرکز من روی اخراج شش سرمربی و سه مدیر ورزشی توسط مشیری بود و همچنین هزینه ۵۰۰ میلیون پوندی برای انجام خرید‌های شکست خورده.

اگر می‌دانستم باشگاه در آستانه مواجه شدن با اتهامات نقض قوانین مالی لیگ برتر آن هم دو بار طی شش ماه است، به شکلی تندتر به مسئله می‌پرداختم.

میراث مشیری یک فاجعه‌تمام عیار است. بحران موجود در باشگاه تقصیر او است و با این حال سکوت ادامه‌دار او و همکاران سابقش در گودیسون پارک، کر کننده است. هر چیزی که اورتون را به این وضعیت دچار کرد، با مشیری شروع شد؛ کسی که باشگاه را به شدت بد اداره کرده است.

عمق فاجعه جایی مشخص شد که مدیر اجرایی و مدیر مالی سابق باشگاه در ماه نوامبر، حاضر نشدند برای شفاف سازی حساب‌های باشگاه همکاری کنند. در راس این باشگاه خلاء بزرگی احساس می‌شود و در حقیقت تنها کسی که برای منافع اورتون می‌جنگد، شهردار کلان‌شهر منچستر «اندی برنهام» (متولد لیورپول و طرفدار سرسخت اورتون) است.

من می‌توانم به طور کامل، ناراحتی و خشم هواداران اورتون را درک کنم. پس از دومین اتهامی که لیگ برتر به آن‌ها وارد کرده، می‌توانم با هواداران همدردی کنم. باشگاه بار‌ها آن‌ها را ناامید کرده است. وقتی باشگاهتان، زندگی شما باشد، برای دفاع از آن هر کاری انجام می‌دهید. این رفتار بخشی از فرهنگ مردم شهر لیورپول است و طبیعتا همه مقابل اقدام لیگ ایستادگی می‌کنند.

با این حال آن‌ها باید بیش از هر کسی، مسئولان باشگاه خودشان و اعضای سابق هیئت مدیره را مقصر بدانند، کسانی که در حقیقت عامل اصلی دچار شدن اورتون به چنین وضعیتی هستند. هواداران اورتون در ذهن و قلبشان از این موضوع آگاه هستند. آن‌ها طی سال‌های اخیر بار‌ها تلاش کرده‌اند که با برپایی تظاهرات گسترده، نگرانی خودشان را نشان دهند. حُسن نیت هواداران کاملا ثابت شده است.

مشیری از سال‌ها قبل، روی لبه پرتگاه حرکت می‌کند و باشگاه را در خطر فروپاشی قرار داده است. مقطعی را شاهد بودیم که دستمزد‌های باشگاه اورتون، ۹۵ درصد از گردش مالی باشگاه را تشکیل می‌دادند. واقعا باورنکردنی بود.

زمانی که اورتون اعلام کرد برای فروش حق نام گذاری استادیوم با USM با رقم عجیب و غریب ۳۰ میلیون پوند به توافق رسیده است، همه متعجب شدند. باشگاه اعلام کرد که علیشر عثمانوف صرفا دوست و شریک تجاری مشیری است، آن هم به جای این که اعتراف کند که او نقش پشت پرده همه مسائل مالی موجود در باشگاه است و اگر حمایت او از اورتون قطع شود، منافع باشگاه به شکل جدی به خطر می‌افتد.

عثمانوف یکی از مالکین سابق آرسنال و از نزدیکان پوتین بود. بسیاری، مشیری را به نوعی عروسک خیمه‌شب‌بازی عثمانوف می‌دانند. در خبری مربوط به سه ماه پیش، مشخص شد که شرکت‌های مربوط به این مرد روس، بیش از ۴۰۰ میلیون پوند به اورتون تزریق کرده‌اند.

این اتفاق زمانی رخ داد که دست الیگارش‌های روس از فوتبال انگلیس پس از تهاجم به اوکراین، کوتاه شد. این جنگ از دلایل ضرر مالی بیشتر اورتون نسبت به بقیه تیم‌های انگلیسی طی دو سال گذشته است.

یک موضوع دیگر هم در این میان مطرح است، اورتون فکر می‌کرد در پروژه جذب بازیکنان خودش طی چند پنجره نقل و انتقالاتی متوالی، در حال همکاری با لیگ برتر است و تایید آن‌ها را برای خرید بازیکنانش دارد. لیگ برتر، اما نگاه متفاوتی به قضیه داشت، آن‌ها باور داشتند که این تماس‌ها، نه چراغ سبز که همگی هشداری برای اورتون هستند.

من در ماه نوامبر گفتم که جریمه ۱۰ امتیازی اورتون بیش از حد سخت‌گیرانه است و هنوز به این حرف باور دارم، عقیده من این است که درخواست تجدید نظر باشگاه باید این مقدار کاهش امتیاز را کم کند.

این که مجازات اورتون به دلیل مسائل سیاسی-مدیریتی کار نامناسبی است، حقیقت دارد، اما این موضوع که خود باشگاه با اقداماتش در چنین موضع آسیب‌پذیری قرار گرفته هم انکارپذیر نیست.

از طرفی هم هواداران لیدزیونایتد، ساوتهمپتون و لسترسیتی هم حق دارند در این میان بحث کند. آن‌ها به خاطر سقوط به چمپیونشیپ بیش از همه بابت این قضایا آسیب دیده‌اند. کسر امتیاز از اورتون، هیچ سودی به حال تیم‌هایی که سقوط کردند ندارد. آن‌ها می‌توانند ادعا کنند که اگر حریف مستقیمشان برای بقا در لیگ برتر با خرید غیرقانونی بازیکنان تقویت نمی‌شد، می‌توانستند در لیگ بمانند.

خبری از توطئه بزرگی که یک باشگاه را هدف گرفته باشد هم نیست، من حتی با استفاده از کلمه «فساد» هم موافق نیستم. باشگاه‌های لیگ برتری خودشان برای خودشان قانون تصویب می‌کنند و به آن رای می‌دهند؛ همان قوانینی که به آن‌ها سود و ثبات را هم هدیه می‌دهد.

مشیری حالا به شدت دنبال خلاص شدن از اورتون است و امیدوار است بتواند باشگاه را به برند ۷۷۷ بفروشد. گودیسون حالا در چنین وضعیتی قرار دارد. یک شرکت آمریکایی که نه هواداران به آن اعتماد دارند و نه لیگ برتر هنوز برای مجوز دادن به آن قانع شده، تنها راه فرار است. بدون تزریق بودجه ۷۷۷، اوضاع اورتون شاید بدتر هم شود.

مشیری زمانی گفت که امیدوار است با استادیوم جدیدی که می‌سازد در یاد‌ها بماند، اگر او هنوز هم فکر می‌کند با این خاطره به یاد آورده خواهد شد، بدون‌شک متوهم است. اسم او در میان بدترین مالکان باشگاه تاریخ فوتبال انگلیس درج خواهد شد.