به گزارش مجله خبری نگار،اختلال کمبود توجه یا بیش فعالی (ADHD) یکی از شایعترین اختلالات رشد عصبی کودکان است. در ایالات متحده در سال ۲۰۱۹، حدود ۹٫۴ درصد از کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه بیشفعالی تشخیص داده شدند که برای هر ۱۰۰ کودک، برای حدود ۵ نفر دارو تجویز میشده است.
محرکها معمولاً برای اختلال کمبود توجه بیشفعالی تجویز میشوند. این داروها عبارتند از متیل فنیدات، آمفتامین (آدرال)، لیسدگزامفتامین (ویوانس، الوانس) و مودافینیل (Provigil). با این حال، داروهای غیر محرک مانند اتوموکستین (Strattera)، گوانفاسین (Tenex، Intuniv) و کلونیدین (Kapvay) نیز تجویز میشوند. مانند هر دارویی، ممکن است اشتباهاتی رخ دهد که در کودکان و جوانان، پتانسیل ایجاد عوارض جانبی را دارد.
مطالعهای که توسط محققان در بیمارستان کودکان انجام شد، بروز خطاهای دارویی اختلال کمبود توجه بیشفعالی خارج از بیمارستان را در جوانان زیر ۲۰ سال را که به مراکز پزشکی ایالات متحده گزارش شده بود، بررسی کرده و آمار نگران کنندهای را فاش کرد.
یک خطای درمانی تشخیص داده شده به عنوان انحراف غیر عمدی از یک رژیم درمانی مناسب است که منجر به دوز اشتباه، مسیر نادرست تجویز، تجویز به فرد اشتباه یا تجویز ماده اشتباه میشود. در مطالعه حاضر، محققان دریافتند که فراوانی سالانه خطای درمانی مربوط به اختلال کمبود توجه بیش فعالی ۲۹۹ درصد افزایش یافته است. در طول دوره مطالعه، ۸۷۶۹۱ مورد خطای دارویی مربوط به داروی اختلال کمبود توجه بیش فعالی در میان افراد زیر ۲۰ سال، وجود داشت.
به گفته محققان تنها در سال ۲۰۲۱، ۵۲۳۵ خطای دارویی گزارش شده است که معادل یک کودک در هر ۱۰۰ دقیقه است. در آمارها مردان بیش از حد حضور داشتنه و ۷۶ درصد از خطاهای دارویی را تشکیل میدادند و همچنین کودکان ۶ تا ۱۲ ساله که ۶۷ درصد را تشکیل میدادند. جالب اینجاست که اکثر مواجههها یعنی در حدود ۹۳ درصد در خانه رخ داده است. آمفتامینها و ترکیبات مرتبط آن ها، ۵۰٫۵ درصد از خطاهای دارویی را به خود اختصاص دادند.
محققان میگویند یافتههای آنها نیاز به آموزش بهتر در مورد تجویز داروهای اختلال کمبود توجه بیشفعالی و شاید تغییر در روشهای درمان را برجسته میکند.
گری اسمیت (Gary Smith) پژوهشگر مسئول این مطالعه، گفت: از آنجایی که خطاهای دارویی اختلال کمبود توجه قابل پیشگیری هستند، باید توجه بیشتری به آموزش بیمار و مراقب و توسعه سیستمهای توزیع و ردیابی داروهای مقاوم در برابر کودکان شود.
شرح کامل این مطالعه در مجله Pediatrics منتشر شده است.