به گزارش مجله خبری نگار، در حوزه والدین، مطالعات بیشماری تأثیر فرزندان را بر زندگی والدینشان بررسی کردهاند. با این حال، یک مطالعه جدید، پدیدهای جذاب و غیرمنتظره را آشکار کرده است: تاثیر پسردار شدن بر پیری مادران و پدران.
تحقیقات قبلی به ارتباط احتمالی بین تعداد پسران یک مادر و سلامت طولانی مدت او اشاره کرده است، به ویژه در مورد زوال عقل. برای کاوش عمیقتر در این رابطه، محققان یک تحقیق جامع در مورد پیری والدین انجام دادند.
این مطالعه بیش از ۱۳،۰۰۰ بزرگسال ۵۰ ساله و مسنتر را مورد بررسی قرار داد. محققان همچنین عوامل اجتماعی مختلف را در طول زندگی شرکت کنندگان در نظر گرفتند. این مطالعه بینشهای ارزشمندی را در مورد تأثیر بالقوه داشتن حداقل یک پسر بر عملکرد شناختی والدین ارائه میدهد و جنبه جالب پیری انسان را روشن میکند.
دانشمندان بر روی شرکتکنندگانی تمرکز کردند که حداقل یک فرزند داشتند. تجزیه و تحلیل شامل نمونهای از والدین بود که ۸۲.۳٪ آنها حداقل یک پسر داشتند و ۶۱.۶٪ از پاسخ دهندگان زن بودند.
یافتههای مطالعه به شدت بر این ایده تاکید میکند که پسر داشتن با اثرات منفی طولانیمدت بر عملکرد شناختی والدین مرتبط است. اگرچه دانشمندان به طور کامل درک نمیکنند که چگونه این اتفاق میافتد، نتایج نشان میدهد که دلایل آن بیشتر در مورد نحوه تعامل خانوادهها است تا عوامل بیولوژیکی. با کمال تعجب، الگوهای مشابهی در بین مادران و پدران وجود داشت که نشان میداد تأثیر پسردار شدن بر پیری والدین به یک جنسیت خاص محدود نمیشود.
این بدان معنی است که نحوه تعامل اعضای خانواده و روابط درون خانواده تأثیر زیادی بر چالشهایی که والدین در طول زمان با آن مواجه میشوند دارد. تحقیقات بیشتری برای درک بهتر عوامل اجتماعی خاص مورد نیاز است و درک کاملی از این که چگونه داشتن پسر این اثرات منفی طولانی مدت را بر والدین میگذارد.
این مطالعه نشان داد که والدینی که حداقل یک پسر داشتند، در مقایسه با والدینی که هیچ پسری نداشتند، توانایی هایشان زودتر رو به زوال میرفت. علاوه بر این، نتایج نشان داد که والدین دارای چند پسر در مقایسه با والدینی که فقط دختر داشتند، کاهش توانایی سریعتری داشتند. به عبارت ساده، داشتن پسر با کاهش سریعتر عملکرد شناختی والدین همراه بود.
منبع:روزیاتو