روش تکامل موجودات زنده

به گزارش مجله خبری نگار،تیمی از پژوهشگران دانشگاه بریتیش کلمبیا در مطالعات جدید خود دریافتند: سیاره زمین تمایل به شکل دهی ارگانیسم‌هایی با ابعاد متفاوت در دو طرف طیف اندازه دارد. به عبارت ساده، اگر روی زمین زندگی می‌کنید یا بسیار کوچک هستید یا بسیار بزرگ.

دکتر ادن تکوا، محقق زیست شناسی در دانشگاه مک گیل، که این پژوهش را در دپارتمان جانورشناسی دانشگاه بریتیش کلمبیا انجام داده است، در این رابطه می‌گوید: کوچک‌ترین و بزرگ‌ترین موجودات به طور قابل توجهی بیشتر از همه موجودات دیگر پر تعداد هستند. به نظر می‌رسد این یک الگوی جدید و در حال ظهور است که باید توضیح داده شود. ما تئوری‌هایی برای چگونگی توضیح آن در حال حاضر نداریم. تئوری‌های فعلی پیش بینی می‌کنند که زیست توده به طور مساوی در تمام اندازه‌های بدن پخش می‌شود.

این نتایج نه تنها درک بهتری از چگونگی شکل گیری حیات در زمین به دست می‌دهد، بلکه تصویری از آن چه از محیط در حال تکامل زمین انتظار می‌رود را نیز ارائه می‌کند. به عنوان مثال، در حال حاضر تغییرات آب و هوایی برخی از شرایط زندگی را برای موجودات غیرقابل سکونت کرده است و ممکن است در آینده منجر به انقراض چندین گونه شود.

دکتر تکوا در این رابطه توضیح می‌دهد: اندازه بدن بر بسیاری از فرآیند‌های جهانی و همچنین فرآیند‌های محلی از جمله میزان جذب کربن و اینکه چگونه عملکرد و پایداری اکوسیستم‌ها ممکن است تحت تأثیر ترکیب موجودات زنده قرار گیرد را کنترل می‌کند. ما باید به این فکر کنیم که چگونه توزیع زیست توده اندازه بدن تحت فشار‌های محیطی تغییر خواهد کرد.

این مطالعه یک تلاش پنج ساله بود که در آن دکتر تکوا و همکارانش داده‌هایی را در مورد اندازه و زیست توده هر نوع موجود زنده روی این سیاره جمع آوری کردند. آن‌ها موجودات کوچک تک سلولی مانند آرکی خاک و باکتری‌ها را تا نهنگ‌ها و درختان سکویا مورد مطالعه قرار دادند. الگویی که ارگانیسم‌های واقعاً بزرگ و واقعاً کوچک را ترجیح می‌دهد.

بررسی‌ها نشان می‌دهد الگوی فوق در همه گونه ها، به ویژه در میان موجودات زمینی به جای موجودات دریایی ظاهر می‌شود. در این مطالعه همچنین مشخص شد که حداکثر اندازه بدن برای هر موجود از همان حد بالایی در سایر گونه‌ها و محیط‌ها برخوردار است.

دکتر تکوا در این رابطه می‌افزاید: بزرگ‌ترین اندازه‌های بدن در گروه هایجانوری از گونه‌های مختلف ظاهر شده و حداکثر اندازه‌های بدن آن‌ها همگی در محدوده نسبتاً باریکی قرار دارند. درختان، علف ها، قارچ‌های زیرزمینی، جنگل‌های حرا، مرجان ها، ماهی‌ها و پستانداران دریایی همگی حداکثر اندازه‌های بدنی مشابهی دارند. این موضوع ممکن است نشان دهد که به دلیل محدودیت‌های زیست محیطی، تکاملی یا بیوفیزیکی، یک محدودیت اندازه در سطح جهانی وجود دارد.

در مرحله بعد، محققان به طرح یک سوال اساسی دیگر پرداختند: زندگی چگونه در اکوسیستم‌های مختلف توزیع می‌شود؟ دانشمندان از طریق مطالعه مرجان‌های دریایی، پاسخ را کشف کردند. مرجان‌ها بخش کوچکی از اقیانوس را تشکیل می‌دهند. با این حال، از آنجایی که مرجان‌ها از تنوع ماهی‌ها پشتیبانی می‌کنند، منطقی است که زیست توده آن‌ها شبیه به همه ماهی‌های دیگر در اقیانوس است.

دکتر تکوا در رابطه با موضوع فوق می‌گوید: ما انسان‌ها به محدوده اندازه‌ای تعلق داریم که بیشترین زیست توده را شامل می‌شود. بر اساس استاندارد‌های زمین اندازه بدن ما نسبتاً بزرگ است. یافته‌های این مطالعه به ما کمک می‌کند تا محیط در حال تکامل زمین و چگونگی تأثیر فعالیت‌های انسانی بر آن را درک کنیم.