به گزارش مجله خبری نگار، در این نقاشی آناهیتا درگاهی خودش را در لباس و ترکیبی ترکمنی به تصویر کشیده است.
فکر میکردم کار کردن با مهدویان خیلی سخت باشد، اما بسیار ارتباط خوبی از نظر روحی با بازیگرش برقرار میکرد. خیلی آرام توضیح میداد و اگر جایی میدید داری اشتباه میکنی خیلی دوستانه گپ میزد و خیلی رئال از بازیگر بازی میگرفت.
اصلا دوست نداشت بازیها اگزجره باشد و حتی دوست داشت تا یک جاهایی تو را نبینند.
اصلا به سیمرغ فکر نمیکنم و فعلا دارم تجربه میکنم. تا ببینم چه اتفاقی میافتد. اما خوشحالم که در جشنواره فجر حضور دارم.
بعد از «میخواهم زنده بمانم» کرونا گرفتم و حالم خوب نبود. فیلم و سریال نمیتوانستم بازی کنم. اما سختگیریام در انتخابها بیشتر شده.
در سینمای ایران خیلی کم فیلم زن محور میبینیم. اینکه حضور یک زن باعث اتفاق بشود و اتفاقها حول محور یک زن بیفتد.
مدتهاست قصهها زن محور نیست.
در سالهای اخیر فقط یک فیلم زنانه دیدم که «بنفشه آفریقایی» بود و بعد از آن فیلمی با روایت زنانه ندیدم و قهرمان قصهها مردان هستند.