در ۷۳ سالگی حوصله هیچ‌جا و هیچ‌فردی را ندارم

به گزارش مجله خبری نگار، از زندگی‌ام در ۷۳ سالی که از عمرم گذشته، راضی‌ام، اما الان دیگر هیچ آرزویی ندارم که برای رسیدن به آن تلاش کنم. با خانمم و بچه‌ها هم هیچ مشکلی ندارم. البته قبلا که رفت‌و‌آمدم با دوستانم بیشتر بود، حالم بهتر بود، اما الان حتی حوصله دیدن آن‌ها و هیچ جای دیگری را هم ندارم. چه کنم؟

مخاطب گرامی، حال شما را درک می‌کنم. در بیشتر افراد برخی کنش‌ها و رفتار‌های عینی و ذهنی بر اثر کهولت سن، آرام‌آرام نمایان می‌شود از جمله کاهش خلق، کاهش میل به زندگی در قیاس با سال‌های جوانی، بی‌حوصلگی و تمایل زیاد به تنهایی و به‌اصطلاح نداشتن حوصله دیگران و در برخی موارد خلق افسرده و حساس و زودرنج. اما شما چه کنید تا امید به زندگی بیشتر و بهتری داشته باشید؟

راندن باور‌های مخرب از ذهن

افسردگی و غم‌زدگی دوران پیری، هسته‌هایی دارد با این نام‌ها: من دیگر به درد هیچ کاری نمی‌خورم، من کارم تمام است، احساس مفید نبودن و اضافه و سربار بودن، داشتن افکار و نگرش‌های به شدت ناامید کننده و کاهنده میل به زندگی و متاسفانه سوق دادن فرد به مرگ. اما واقعیت چیز دیگری است، اگر دقت کنید در بین دوستان مسن‌تان برخی بسیار سرزنده، مرتب، اهل پیاده‌روی و مطالعه و انجام کار‌ها و وظایف روزمره در حد توان و انرژی‌شان هستند، علت چیست؟ باور‌های مخربی که ذکر شد در آن‌ها اثری ندارد یا بهتر بگویم شاید در ذهن‌شان هست، ولی به آن بهایی نمی‌دهند چراکه برای زندگی خود حتی در این سال‌ها، معنی و دلیلی دارند و آن‌را بی‌معنا و تمام شده نمی‌دانند.

نگرش‌های جالب به زندگی را بیابید

یکی از بهترین گزینه‌ها و موثرترین درمان‌ها برای شما، شنیدن نگرش‌های جالب هم سن و سال‌های‌تان به زندگی است. با آن‌ها گفتگو کنید و از آن‌ها که به ویژه شرایط جسمی و روانی و سنی‌شان شبیه شماست، بیاموزید که امیدواری و میل به زندگی در ۷۰ سالگی با چه مهارت‌های فلسفی و معناگرایانه‌ای ایجاد می‌شود و چگونه می‌توان به جنگ ناامیدی رفت.

توقعات‌تان را تعدیل کنید

نکته آخر، تعدیل سطح توقعات و انتظارات شما از شرایط خودتان است. هرقدر واقع‌بینانه‌تر بنگرید و بیندیشید، آرام‌تر و سهل‌گیرتر خواهید بود. مشکلات جسمی و کاهش برخی توانمندی‌های خاص، طبیعت سن شماست در صورتی‌که ممکن است شما آن را یک معضل تعبیر کنید و دایم باعث رنجش خود و اطرافیان شوید. برای مثال صدای گوش یا زنگ گوش یکی از مشکلات شایع در سالخورده‌هاست که فعلا درمان خاص و جدی ندارد و فرد باید با آن سازگار شود، کاهش شنوایی و بینایی نیز بی شک در ارتباط بهینه شما با محیط موثر است و موجب می‌شود برخی موارد را سوال کنید یا حتی از خیر آن بگذرید، همه و همه دنیای جدیدی است که اگرچه با جوانی فرق دارد، ولی هرگز متمایز از آن نیست و نباید باعث ناامیدی شما از زندگی شود.