غول پوشالی، انگلیس – ولز؛ دشمن در پوستین خانواده

به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: تنها ۴ روز برای رسیدن سه‌شیر‌ها از عرش به فرش کافی بود؛ تیمی که گام نخستش در قطر را با ۶ گل برداشته بود، پس از تساوی بدون‌گل مقابل امریکا از سوی هواداران خودی هو شد؛ اقدامی که نشان می‌دهد سنگینی این تساوی از یک شکست کمتر نبوده.

عملکرد درخشان فرانسه، اسپانیا و برزیل، شروع هجومی انگلیسی‌ها در جام‌جهانی را به حاشیه رانده و گویا آنان مجبورند از ابتدا خود را به دنبال‌کنندگان این تورنمنت ثابت کنند.

از سوی دیگر، این تساوی و آمار نسبتاً پایین شوت‌های زده سه‌شیرها، می‌تواند نشأت‌گرفته از تساوی غیرمنتظره هلند مقابل اکوادور باشد. شاگردان گرت ساوت گیت در دوره گذشته جام‌جهانی نیز نشان داده بودند حاضرند برای قرارگرفتن در سمت ساده‌تر جدول مسابقات، برای نبردن و برای دومی در گروه بجنگند؛ تصمیمی که در همان سال انتقادات زیادی را از تیمی که به دیدگاه بسیاری مدعی قهرمانی بود، برانگیخت.

روی کاغذ، انگلیس با تساوی مقابل ولز در روز پایانی گروه، به‌طور حتمی و به احتمال فراوان، به‌عنوان صدرنشین از گروه خود صعود می‌کند. در صورت شکست، انگلیس بسته به نتیجه بازی همزمان، ممکن است صدرنشین، تیم دوم و یا حتی حذف گردد. از این رو، دیگر چاره‌ای جز جنگیدن برای پیروزی و کسب حداکثر امتیازات ممکن برای سه‌شیر‌ها در این دوره وجود ندارد.

با وجود این، برای تیمی که پیش از آغاز تورنمنت برای فتح عنوان رویش حساب باز شده، همیشه چالش‌هایی بزرگتر از صعود از گروه وجود دارد. گرت ساوت گیت در کنفرانس خبری پس از بازی از هواداران خودی خواست به آرامش فضای تیمش کمک کنند و بخوبی می‌داند که عدم ایجاد این آرامش و اعتماد دوجانبه حتی در مراحل ابتدایی مسابقات چه لطمات سنگینی می‌توانند به هر تیم مدعی وارد کنند.

چالش بزرگ انگلیس در مرحله بعدی، نه صرفاً پیروزی مقابل ولز، بلکه یک غرش رعب‌آور برای به‌رخ کشیدن دوباره توان هجومی و انسجام تیم است؛ اینکه سه‌شیر‌ها برای ارائه فوتبالی چشم‌نواز به میدان آمده‌اند و نه برای مهندسی مسیر صعودشان و همچنین توانایی ساوت گیت در استفاده از نیمکت پرستاره‌اش برای تغییر مسیر بازی، مسأله‌ای که یکی از بزرگترین محل‌های انتقاد از وی پس از رویارویی با امریکا بود.

جدال منتخبین لیگ جزیره

انگلیس و ولز را می‌توان آشناترین رقبای فوتبال جهان دانست که در دور گروهی جام‌جهانی قطر نیز سرنوشت‌شان به یکدیگر گره خورده. دو عضو اتحادیه بریتانیا، از سال ۱۸۷۹، یعنی ربع قرن پیش از تأسیس فدراسیون فیفا، ۱۰۳ مرتبه با یکدیگر روبه‌رو شده‌اند، که اغلب این بازی‌ها دوستانه بوده‌اند. ولزی‌ها تاکنون در دیدارهای‌شان با انگلیس تنها یک بار توانستند از شکست برابر سه‌شیر‌ها بگریزند و آخرین پیروزی آنان مقابل انگلیس نیز به ۳۸ سال قبل باز می‌گردد.

اما جدا از جنبه سنتی و تاریخی این تقابل، هماوردی انگلیس و ولز در جام‌جهانی از یک منظر دیگر نیز خاص و بی‌همتا خواهد بود. در لیست ملی‌پوشان این دو کشور، در مجموع ۴۶ بازیکن شاغل در لیگ جزیره هستند؛ یعنی بالغ بر ۸۸ درصد ترکیب دو تیم.

به عبارتی دیگر، تقابل این دو تیم اولین از حیث حضور بازیکنان هر دو تیم در لیگ یک کشور، در تاریخ ادوار جام‌جهانی به‌عنوان یک رکورد ثبت خواهد شد.

سطح پایین مسابقات داخلی فوتبال ولز، عامل اصلی سوق داده‌شدن استعداد‌های فوتبال این کشور به لیگ جزیره است.

پنج باشگاه برتر فوتبال ولز که کاردیف سیتی و سوانزی سیتی جزو آنان به‌شمار می‌روند، در هرم فوتبال باشگاهی انگلیس قرار دارند و لیگ برتر ولز که با نام «سیمرو» شناخته می‌شود، در رتبه‌بندی ۵۵ کشوری لیگ‌های باشگاهی اروپا، جایگاه نازل ۵۰ام را در اختیار دارد. از این رو، برجسته‌ترین بازیکنان نسل کنونی فوتبال ولز در دو سطح نخست فوتبال باشگاهی انگلیس رشد کرده و شکوفا شده‌اند.

هر چند آنچه در بازی انگلیس و ولز بیش از هر چیز حائز اهمیت است، تلاش سه‌شیر‌ها برای قطعی‌کردن صعود و جنگیدن اژدها‌های سرخ برای زنده نگاه‌داشتن آخرین کورسوی امیدشان است، رویارویی انگلیس و ولز در هفته آخر دور گروهی جام‌جهانی قطر را می‌توان به نمایشی از منتخبین پرهزینه‌ترین لیگ فوتبال جهان تشبیه کرد. جدال تن‌به‌تن بن دیویس با هری کین و اریک دایر، ۲ همبازی‌اش در تاتنهام، می‌تواند از جذاب‌ترین رویارویی‌های هم‌باشگاهی‌ها در دور گروهی مسابقات باشد.