بازی‌های کم‌حادثه میوه لیگ ورشکسته

به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: در قهرمانی فصل گذشته استقلال، نقش استحکام دفاعی این تیم پررنگ بود. ۳۰ بازی بدون شکست و تنها ده گل خورده آماری نیست که بدون ساختار دفاعی منسجم و توجه به جزئیات به دست بیاید. انتخاب بازی با سه مدافع از سوی فرهاد مجیدی در شروع فصل کمی عجیب به نظر می‌رسید، ولی این مربی که می‌دانست برای گرفتن جام تحت فشار است، گل نخوردن را به عنوان اولویت تیمش در نظر گرفته بود.

با موفقیت استقلال، علاقه به استفاده از خط دفاع سه نفره به تیم‌های دیگر لیگ هم سرایت کرد. فصل گذشته نساجی، هوادار، ذوب‌آهن و مس رفسنجان تیم‌هایی بودند که با خط دفاع سه نفره بازی کردند و تیم‌های دیگری مثل پرسپولیس هم برای مقاطعی سراغ این روش رفتند.

این فصل هم انتظار می‌رود استفاده از خط دفاع سه نفره در لیگ متداول باشد. این تصمیم لزوماً به معنی اصرار به بازی دفاعی نیست، ولی مدل رایج بازی با سه مدافع در فوتبال ایران گرایشی دفاعی دارد و در اکثر دقایق بازی خط دفاع پنج نفره می‌شود.

لیگ برتر ایران حتی پیش از رواج بازی با سه مدافع میانگین گل کمتری نسبت به لیگ‌های اروپایی داشت و بسامد بالای تساوی‌های بدون گل و برد یک بر صفر از مهم‌ترین دلایلی است که استقبال از مسابقات کم شده. مربیان از یک طرف به خاطر کم‌طاقتی باشگاه‌ها و مدیران ترجیح می‌دهند احتیاط کنند، ولی این تمام مشکل فوتبال ایران نیست. تیم‌ها در پیاده کردن نقشه‌های هجومی تبحر بالایی ندارند و هافبک‌ها و مهاجمان باکیفیت به اندازه کافی تولید نمی‌شوند.

انتظار بازی‌های تهاجمی، پرگل و جذاب از لیگ برتر نیاز به تحول فنی و فکری فوتبال ایران دارد. مربیان زمانی می‌توانند با خیال راحت سراغ سبک‌های هجومی بروند که این اراده جدی نزد مدیران باشگاه و هواداران هم وجود داشته باشد و آن‌ها ریسک‌های آن را بپذیرند.

فوتبال هجومی نیاز به ابزار هم دارد. زمین تمرین مناسب، بازیکنان باکیفیت و مربیان مدرن می‌توانند این وضعیت را تغییر بدهند، ولی دستیابی به این ابزار برای باشگاه‌ها در کوتاه‌مدت ممکن نیست و نیاز به سرمایه‌گذاری و پشتیبانی بخش‌های تصمیم‌ساز فوتبال دارد.

فوتبال ایران تا زمانی که بخواهد با امکانات حداقلی ادامه بدهد، انتظار تغییر این روند خیلی خوشبینانه خواهد بود. از تیم‌هایی که زمین تمرین و مسابقه مناسبی ندارند و در استخدام مربی و بازیکن مجبورند به حداقل‌ها اکتفا کنند، نمی‌توان انتظار داشت فوتبال شناوری به نمایش بگذارند و با نفرات زیاد روی دروازه حریف حمله کنند. مربی در این شرایط مجبور است به بازی بسته و جلوگیری از شکست پرگل فکر کند و امیدوار باشد که روی ضربات ایستگاهی یا ضدحملات به گل برسد.