به گزارش مجله خبری نگار، بحث در مورد فواید و مضرات شکر همچنان ادامه دارد. دانشمندان و تیمهای تحقیقاتی مختلف، استدلالهای موافق و مخالف ارائه میدهند. متخصصان کانادایی نیز «قاشق عسل» خود را اضافه کردهاند.
طبق وبسایت دانشگاه مونترال، مقداری از کربوهیدراتهای مصرفشده بلافاصله برای انرژی استفاده میشوند، در حالی که بقیه در کبد و عضلات ذخیره میشوند. اما وقتی قندها بیش از حد مصرف شوند، در بافت چربی به دام میافتند.
متخصصان دانشگاه مونترال اظهار میکنند که کربوهیدراتها باید ۴۵ تا ۶۵ درصد کالری روزانه را تشکیل دهند. این نتیجه یک مطالعه ۲۵ ساله روی هزاران بزرگسال آمریکایی است. مشخص شد کسانی که ۵۰ تا ۵۵ درصد از کل انرژی خود را از کربوهیدراتها مصرف میکنند، کمترین میزان مرگ و میر را دارند. در همین حال، کسانی که بیش از ۷۰ درصد یا کمتر از ۴۰ درصد مصرف میکنند، بیشترین میزان مرگ و میر زودرس را دارند.
با این حال، یک نکتهی ظریف مهم در اینجا وجود دارد: کیفیت این کربوهیدراتها. غذاهای سرشار از ویتامینها، مواد معدنی و فیبر، مانند میوهها و سبزیجات، لوبیا و عدس و غلات کامل را در اولویت قرار دهید. فقط ۱۰ درصد، نه بیشتر، برای قندهای افزوده باقی میماند: شکر، عسل و غیره.
گلوکز علاوه بر تأمین انرژی، نقش مهم دیگری نیز ایفا میکند: آزادسازی دوپامین را فعال میکند، مولکولی که باعث ایجاد خلق و خوی مثبت میشود و به مقابله با استرس کمک میکند. مطالعات متعدد نشان میدهد که قند حتی میتواند درد را، به ویژه در کودکان، کاهش دهد.
نتیجهای که دانشمندان کانادایی به آن رسیدهاند، مواضع مختلف طرفین مناقشه را با هم تطبیق میدهد: شکر قطعاً ضروری و مفید است. اما اول از همه، باید از کیفیت بالایی برخوردار باشد؛ و در حد اعتدال. هم گلوکز اضافی و هم ناکافی بدون شک مضر هستند.