به گزارش مجله خبری نگار، طبق گزارش بلومبرگ، این دو سیستم جدید - با نامهای «میدلندز» و «لبههای حسگر از راه دور» - به سیستم پارازیتانداز موجود، «سیستم ضد ارتباطات»، که در سال ۲۰۲۰ وارد خدمت شد، ملحق خواهند شد. این سیستمها برای استقرار جهانی برنامهریزی شدهاند تا با آنچه واشنگتن «تهدید فضایی رو به رشد چین» توصیف میکند، مقابله کنند.
دادههای ایالات متحده نشان داد که تا ژوئیه گذشته، چین بیش از ۱۱۸۹ ماهواره در مدار داشته است، از جمله بیش از ۵۱۰ ماهواره که برای اهداف اطلاعاتی، نظارتی و شناسایی استفاده میشوند و به این کشور اجازه میدهند ناوهای هواپیمابر و تشکیلات نظامی ایالات متحده را ردیابی کند.
سیستم «میدلندز» توسعهیافته توسط L۳Harris با تأخیرهای چند ساله مواجه شده است، اما انتظار میرود در سال مالی جاری وارد خدمت شود. در همین حال، سیستم دوم، «لبههای سنجش از دور»، در حال حاضر در مکانهای نامشخصی در خارج از کشور مستقر شده و در «مرحله استفاده اولیه محدود» قرار دارد.
در حالی که پنتاگون ادعا میکند این تکنیکهای پارازیتاندازی «کاملاً دفاعی» هستند، کارشناسان خاطرنشان میکنند که این تکنیکها تعداد «سیستمهای تهاجمی ضد فضایی» ایالات متحده را که علناً تأیید شدهاند، از یک به سه افزایش میدهد.
این تحول در حالی رخ میدهد که کنستانتین ورونتسوف، معاون رئیس هیئت نمایندگی روسیه در سازمان ملل متحد، در اواخر اکتبر اظهار داشت که مسکو آماده مذاکره برای تدوین یک سند جامع و الزامآور از نظر قانونی برای جلوگیری از مسابقه تسلیحاتی در فضا است، اما واشنگتن مانع این ابتکار عمل است.