به گزارش مجله خبری نگار،غذای کودک یکی از مهمترین عوامل رشد و ساختار بدنی و فکری کودک در بچگی و بزرگسالی است. پس باید به آن بسیار توجه داشت؛ اما همواره مادران از بیاشتهایی کودکان خود شکوه دارند. اینکه کودک ما به چه غذاهایی نیاز دارد و چه کنیم تا بدغذا نشود، موضوعی است که این مطلب به آن میپردازد.
دوره خردسالی سنین ۳ تا ۵ سالگی را شامل میشود. در این دوره سنی، کودکان نسبت به هم تفاوتهایی چه از نظر رفتاری و چه از لحاظ سیستم بدنی و نوع نیازهای غذایی دارند که کم و بیش در طول زندگی نیز ادامه دارد.
این مرحله سنی، به لحاظ رشد و نمو رفتاری، اخلاقی و جسمی و همچنین شکل تغذیه کودک، از اهمیت خاصی برخوردار است:
کودک در این دوران از نظر بزرگترها غیرمنطقی به نظر میرسد، در درک اشیا خودمحور است و میتواند از حافظه برای درک گذشته، حال و گاهی آینده نزدیک استفاده کند. کودک در این سن به لحاظ نوع رفتار، تقلید میکند.
دوره خردسالی شروع شکل گیری اخلاقی کودکان است و کودک در برابر سرزنش والدین حرف آنها را گوش میکند و برای جلب نظر والدین خود کارهای خواسته شده را انجام میدهد تا پاداش بگیرد، بدون اینکه درستی یا نادرستی عمل خود را بداند.
در دوران خردسالی، بازی کودک نقش مهمی در رشد و نمو او و امکان شناخت محیط و نیاز کودک دارد. کودک پر جنب و جوش است و از وسایل بازی همسالان خود استفاده و با آنها بازی میکند. کودکان در بازیها عموما نقش دیگران را به خود میگیرند و به تدریج بازیها کاملتر میشود و به اوج خود میرسد. در دوره خردسالی ترس در کودک به دلیل تخیلات فکری شکل میگیرد. این دوره اولین مرحله شکلگیری خودآگاهی جنسی و تشخیص تفاوتهای جنسی در کودکان است.
تغذیه مناسب و کافی مهمترین شرط لازم برای رشد کودک است. با اینکه در تمام دوران کودکی تغذیه اهمیت دارد ولی در طی ۵ سال ابتدایی که رشد سریع است و کودک برای دریافت غذا کاملا وابسته به مادر و خانواده اش میباشد، امری حیاتی است. غذای ناکافی منجر به کمبود تغذیهای و تاخیر در رشد میشود و در نتیجه تجزیه و شکستن پروتئین در برابر عفونت تسریع میشود. کودکان به علت تحرک زیاد به انرژی بیشتری نیاز دارند که باید از منابع غذایی تامین شود. کودک خردسال روزانه ۱۳۰۰ تا ۱۶۰۰ کیلوکالری انرژی نیاز دارد.
ممکن است کودکان در مقطعی از خوردن غذاهای خاصی امتناع کنند، در این صورت اصرار زیادی بر تهیه آن غذا نداشته باشید. این موضوع موقتی است و فراموش خواهد شد. محیط، عامل بسیار مهمی در تغذیه مناسب بچه هاست. فرزند شما باید هنگام غذا خوردن راحت باشد.
فراهم کردن صندلی مناسب، طوری که خودش بتواند به آسانی غذا بخورد، مسئله مهمی است. رژیم غذایی کودکان باید شامل نسبت متعادلی از پروتئین ها، چربی، قند، ویتامینها و مواد معدنی باشد.
اگر این مواد اصلی به میزان نیاز به بدن کودک برسد، تغذیه او مناسب بوده و دلیلی برای نگرانی وجود ندارد. اگر فرزند شما گروهی از مواد پروتئینی یا کربوهیدراتی را دوست ندارد، آن را با گروهی دیگر از این مواد جایگزین کنید. اکثر بچهها طعم و مزه و ظاهر گوشت بخصوص تکههای بزرگ آن را دوست ندارند. این ماده برای تامین مواد ضروری به ویژه آهن برای آنها لازم است.
برای اینکه کودک شما گوشت بخورد از غذاهایی که ظاهر گوشت در آنها مشخص نیست استفاده کنید. تکههای ریز گوشت را همراه حبوباتی مثل عدس بپزید؛ به طوری که شکل گوشت مشخص نباشد.
اگر کودک یک ماده غذایی را نمیپذیرد و آن را نمیخورد، نسبت به سلیقه او با احترام برخورد کنید. اگر کودک خسته است، به او غذا ندهید و بگذارید استراحت کند. هرگز نباید زمان غذا خوردن برای او تبدیل به یک خاطره ناخوشایند شود. یک نوع غذا در وعدههای متوالی، کودک را از غذا روگردان میکند. تا حدی تنوع را در وعدههای غذایی او رعایت کنید.
درباره رفتارهای کودک نباید واکنشها متفاوت باشد
* رنگ و ظاهر غذا، توجه کودک را جلب میکند. در این سن، او مایل است با دست غذا بخورد. بگذارید احساس استقلال کند. یک قاشق به دست کودک دهید و خودتان با قاشق دیگر به او غذا بدهید. در دست گرفتن قاشق به او احساس استقلال میدهد.
* کودکان نوپا، نشستن طولانی را تحمل نمیکنند. صبور باشید، ممکن است سفره را ترک کنند و بازبرگردند.
* کودک دوست دارد با غذا بازی کند و ریخت و پاش کند. او را برای اینگونه کارها تنبیه نکنید بلکه شرایط را برای او مهیا کنید. مثلا سفرهای زیر او بیندازید یا صندلی مخصوص با سینی غذاخوری بزرگ برای او تهیه نمایید؛ و در نهایت این که به یاد داشته باشید که غذا خوردن، یکی از لذتهای زندگی است که از بدو تولد به طور غریزی همراه با لذت مک زدن نمود یافته و رفته رفته همراه با تکامل نوزاد همراه با اختیار و انتخاب خواهد بود پس با اشتباهات خود در شیوه تغذیه کودکانمان، آنان را از این لذت محروم نکنیم.
۱- باید دانست که صبحانه مهمترین وعده غذایی کودک است، پس باید به این نکته توجه زیادی بکنید.
۲- زمان غذا خوردن کودک، محیط باید مملو از شادی، گرمی و صمیمیت باشد و این زمان بهتر است منظم باشد و همه اعضای خانواده سر سفره حضور داشته باشند. البته نباید کودک منتظر غذا بماند. کودک باید شام خود را قبل از خواب آلودگی بخورد.
۳- با آشنا کردن کودک با غذاهای جدید و مختلف، قدرت انتخاب غذایی کودک را افزایش داده و سعی نمایید از ۵ گروه اصلی غذاها در تغذیه کودکان استفاده کنید.
۴- استفاده میان وعدههای غذایی (۱۰ صبح و ۵ بعدازظهر) برای کودکان، به ویژه خردسالان از اهمیت خاصی برخوردار است.
از مادر اصرار و التماس و از کودک امتناع. این صحنه غذا خوردن بسیاری از کودکان است. به رغم افزایش آگاهی و اطلاعات عمومی در رابطه با تربیت کودک، هنوز تعداد زیادی از مادران با مشکل بدغذایی کودکان خود مواجهاند. در واقع والدین همیشه نگران تغذیه فرزندانشان هستند و آنقدر که به این امر اهمیت میدهند، به مسائل دیگر مربوط به سلامت فرزند خود توجهی ندارند.
دوران بدغذایی کودکان معمولا بین ۲ تا ۵ سالگی است. اگر بچهها حدود سن ۲ سالگی دچار کاهش اشتها و بدغذایی شوند، در حقیقت سرعت رشد در این سن کُند میشود و همین مسئله باعث کم غذایی آنها و آغاز مشکل مادران است.
تغذیه کودکان امر بسیار مهمی است که باید راه اصولی آن را در پیش گرفت. رعایت برخی نکات میتواند این موضوع را برای شما آسانتر کند. سعی کنید از وعدههای مکرر و کم حجم برای تغذیه فرزند خود استفاده کنید. کودک معمولا از خوردن یک بشقاب پر از غذا خودداری میکند. حداقل فاصله ۲ ساعته را بین وعدههای غذای اصلی حفظ کنید تا اشتهای کودک برای خوردن از بین نرود.
استفاده از قاشق، چنگال و بشقابهای رنگی در جذب کودک برای خوردن غذا موثر است. در سنین استقلالیابی کودک، باید اجازه داد تا خودش غذایش را بخورد. اصرار شما به غذا دادن به کودک با امتناع او از خوردن غذا همراه میشود. وقت محدودی برای غذا خوردن کودک در نظر بگیرید. اگر او در این زمان غذا نخورد، بشقاب او را جمع کنید. با این روش او نظم و محدود بودن زمان را یاد میگیرد و برای وعده بعد آنقدر گرسنه خواهد بود که هم غذایش را کامل میل کند و هم از دست دادن وعده غذایی دیگر را تکرار نکند.
منبع:قند پهلو