به گزارش مجله خبری نگار، عادت سالم خواباندن نوزادان با «صدای سفید» زیر سوال رفته است. به گفتهی The Sleep Doctor، بیش از یک سوم والدین (۳۷٪) مرتباً از صداهای پسزمینه برای بهبود خواب نوزادان خود استفاده میکنند و ۴۵٪ «صدای سفید» را انتخاب میکنند.
متخصصان چندین نوع صدای آرامشبخش را از هم متمایز میکنند. «نویز سفید» شبیه صدای خشخش آرام تلویزیون خاموش است. «نویز قهوهای» با فرکانس پایینتر، شبیه به عملکرد موتور ماشین در دور آرام، مشخص میشود. «نویز صورتی» اثری شبیه به خشخش باد یا صدای باران ایجاد میکند.
اما آوریل بناسیچ، متخصص برجسته خواب در دانشگاه راتگرز، در مورد خطرات احتمالی هشدار میدهد. به گفته او، قرار گرفتن مداوم در معرض صداهای یکنواخت میتواند توسعه مهارتهای زبانی را برای نوزادان دشوار کند. فرآیند کسب زبان قبل از تولد، زمانی که کودک صدای مادرش را میشنود، آغاز میشود. مغز نوزاد دائماً صداهای اطراف خود را پردازش میکند، الگوهای صوتی میسازد و مهارتهای زبانی را توسعه میدهد.
نگرانی ویژه، تأثیر نویز پسزمینه در طول خواب است، زمانی که مغز بیشترین انعطافپذیری عصبی خود را نشان میدهد. با توجه به اینکه نوزادان ۱۲ تا ۱۸ ساعت در روز میخوابند، قرار گرفتن طولانی مدت در معرض صدای یکنواخت ممکن است در رشد طبیعی سیستم عصبی اختلال ایجاد کند.
متخصصان روسی دیدگاه متفاوتی دارند. ایرینا زاوالکو، متخصص مغز و اعصاب و متخصص خواب، به فقدان تحقیقات تأییدکنندهی آسیب «صدای سفید» برای نوزادان در حال خواب اشاره میکند. او تأکید میکند که انسانها از نظر تکاملی با سکوت مطلق سازگار نیستند، زیرا از نظر تاریخی خواب با صداهای طبیعی همراه بوده است.
النا مرادووا، متخصص خواب کودک، توصیه میکند والدین روی ویژگیهای فردی کودک تمرکز کنند. هنگام استفاده از صداهای پسزمینه، رعایت نکات ایمنی بسیار مهم است: شدت صدا نباید از ۵۰ دسیبل بیشتر باشد و منبع صدا باید حداقل ۱ تا ۱.۵ متر از سر نوزاد فاصله داشته باشد.