به گزارش مجله خبری نگار، بر اساس یک مطالعه جدید توسط محققان دانشگاه مونترال و دانشگاه پواتیه در فرانسه، تحریک سرمایی روزانه کل بدن - قرار گرفتن در معرض سرمای شدید - کیفیت خواب و خلق و خو را در مردان و زنان جوان سالم بهبود میبخشد.
اولیویه دوپویس از دانشکده حرکتشناسی و علوم ورزشی دانشگاه میشیگان میگوید: «استفاده از سرما برای اهداف درمانی به یونان باستان برمیگردد. اما ما هنوز مقدار دقیق سرمای مورد نیاز برای بهبود خواب را نمیدانیم.»
در مطالعهای که در مجله Cryobiology منتشر شده است، دوپوئی و همکاران او در پواتیه، لوران بوسکه و بنوا دوگوای، توضیح میدهند که چگونه نه زن و یازده مرد با میانگین سنی ۲۳ سال را برای انجام جلسات تحریک انجمادی روزانه به مدت پنج روز متوالی استخدام کردند.
سپس این آزمایش بدون تحریک انجمادی تکرار شد تا تأثیر آن بر خواب مشخص شود.
هر جلسهی تحریک انجماد شامل پنج دقیقه در محفظهای بود که تا دمای ۹۰- درجهی سانتیگراد سرد شده بود. دوپویس گفت: «در طول مدت حضور در محفظه، افراد لباس زیر یا لباس شنا و جوراب، کفشهای مدل تمساح، دستکش و شنل برای محافظت از اندامهای انتهایی خود در برابر سرمای شدید میپوشیدند.»
پس از تحریک انجمادی، افراد تا زمان خواب به فعالیتهای روزمره خود ادامه دادند و از مصرف الکل و هرگونه فعالیت فیزیکی یا غیرفیزیکی که ممکن است در خواب آنها اختلال ایجاد کند، خودداری کردند.
قبل از خواب، آنها یک هدبند بیسیم مجهز به حسگرهای فعالیت مغز، یک اکتیگراف مچی و یک مانیتور ضربان قلب پوشیدند تا اثرات تحریک سرما بر فیزیولوژی و الگوهای خواب آنها اندازهگیری شود.
هر روز صبح آنها پرسشنامهای را برای ارزیابی کیفیت خواب خود تکمیل میکردند.
دادههای بهدستآمده نشان داد که یک جلسه تحریک انجمادی برای بهبود خواب کافی نبود: اثر مثبت تنها پس از پنج جلسه متوالی مشهود بود.
دوپویس گفت: «تحلیل ما از ساختار خواب، افزایش قابل توجهی در مدت خواب موج آهسته در طول شبهای پس از تحریک انجمادی در مقایسه با شبهای بدون تحریک انجمادی را نشان داد.» «خواب موج آهسته، که ترمیمکنندهترین مرحله خواب محسوب میشود، در طول دو چرخه اول خواب به طور متوسط ۷.۳ دقیقه افزایش یافت.»
این مطالعه همچنین تفاوتهای جنسیتی قابل توجهی را نشان داد، به طوری که زنان بیشتر از مردان از تحریک انجمادی سود بردند. زنان در شب سوم و چهارم پروتکل، بهبود کیفیت خواب ادراکشده را گزارش کردند، از میانگین ۳.۴ در مقیاس ۱ تا ۵ بدون تحریک انجمادی به ۳.۹ با تحریک انجمادی، و سطح اضطراب ادراکشده آنها از ۴۳ به ۳۸ کاهش یافت.
دوپویس گفت: «پاسخ بین زنان و مردان متفاوت بود. این نشان میدهد که دوز سرما باید بر اساس جنسیت تنظیم شود، اگرچه این امر نیاز به مطالعه بیشتر دارد.»
او افزود اگرچه تغییرات مشاهده شده ممکن است کوچک به نظر برسند، اما امیدوارکننده هستند و میتوانند راه را برای کاربردهای متنوعی هموار کنند.
نویسندگان میگویند: «اگرچه این مطالعه بر روی افرادی که معمولاً خواب خوبی دارند متمرکز بود، ما معتقدیم که تحریک انجمادی ممکن است به ویژه برای افرادی که مشکلات خواب دارند مفید باشد.»
و کاربردهای بالقوه به همین جا ختم نمیشود.
دوپویس گفت: «برای ورزشکاران حرفهای، ممکن است به بهبودی کمک کند، در حالی که برای عموم مردم، در صورت استفاده همراه با ورزش، ممکن است به افراد مبتلا به التهاب مزمن یا زوال عقل خفیف کمک کند.»
این مطالعه بخشی از یک برنامه تحقیقاتی بزرگتر در مورد تحریک انجمادی بود. سوالات زیادی هنوز برای بررسی وجود دارد، از جمله اثرات طولانی مدت تحریک انجمادی و مکانیسمهای اثرات بالینی آن.
دوپویس گفت: «اما یک چیز واضح است: این اثر دارونما نیست. مطالعات دیگر اثرات مثبت مشابهی را در ورزشکاران نخبه نشان دادهاند.»
دوپویس نتیجه گرفت: «با این دادههای جدید و دلگرمکننده، تحریک انجمادی میتواند در محیطهای بالینی در زمینههای پزشکی، کینزیولوژی و فیزیوتراپی پذیرفته شود.»
* اطلاعات ارائه شده صرفاً جهت اطلاع رسانی است و به عنوان توصیهای برای درمان بیماریها عمل نمیکند.