قرار گرفتن در معرض PFAS از رژیم‌های غذایی سرشار از غذا‌های دریایی ممکن است دست کم گرفته شود

به گزارش مجله خبری نگار/یک مطالعه در دارتموث نشان می‌دهد افرادی که مرتباً غذا‌های دریایی مصرف می‌کنند، ممکن است با خطر بیشتری برای قرار گرفتن در معرض PFAS، خانواده‌ای از سموم ساخته دست بشر که در همه جا وجود دارند و پایدار هستند و به عنوان "مواد شیمیایی ابدی" شناخته می‌شوند، مواجه شوند.

محققان در مجله Exposure and Health گزارش می‌دهند که این یافته‌ها بر نیاز به دستورالعمل‌های قوی‌تر بهداشت عمومی در مورد میزان مصرف ایمن غذا‌های دریایی توسط افراد برای محدود کردن قرار گرفتن در معرض مواد پرفلوروآلکیل و پلی‌فلوروآلکیل تأکید می‌کند. نویسندگان می‌نویسند که این نیاز به ویژه در مناطق ساحلی مانند نیوانگلند، جایی که میراث صنعت و آلودگی PFAS با علاقه فرهنگی به ماهی در تضاد است، مبرم‌تر است.

مگان رومانو، نویسنده‌ی این مطالعه از دانشکده‌ی پزشکی گیزل دارتموث، گفت: «ما توصیه نمی‌کنیم که از خوردن غذا‌های دریایی صرف نظر کنید - غذا‌های دریایی منبع بسیار خوبی از پروتئین بدون چربی و اسید‌های چرب امگا هستند. اما همچنین منبع بالقوه‌ی کمتر شناخته‌شده‌ای از قرار گرفتن در معرض PFAS در انسان هستند.»

رومانو گفت: «درک تعادل بین ریسک و فایده مصرف غذا‌های دریایی برای افرادی که در مورد رژیم غذایی خود تصمیم می‌گیرند، به ویژه جمعیت‌های آسیب‌پذیر مانند زنان باردار و کودکان، مهم است.»

این مطالعه، تجزیه و تحلیل غلظت PFAS در غذا‌های دریایی تازه را با مطالعه عادات غذایی نیوهمپشایر ترکیب کرد. داده‌های ملی نشان می‌دهد که نیوهمپشایر، به همراه تمام نیوانگلند، از بزرگترین مصرف‌کنندگان غذا‌های دریایی در کشور است و این ایالت را برای درک میزان قرار گرفتن مردم در معرض PFAS از طریق ماهی و صدف ایده‌آل می‌کند.

رومانو گفت: «بیشتر تحقیقات موجود بر میزان PFAS در گونه‌های آب شیرین تمرکز دارد، که غذای اصلی مردم نیست. ما این را به عنوان یک شکاف در ادبیات، به ویژه برای نیوانگلند، جایی که می‌دانیم مردم عاشق غذا‌های دریایی هستند، دیدیم.»

این مطالعه همچنین از داده‌های گسترده نیوهمپشایر در مورد منابع و میزان مواجهه با PFAS، که جزء اصلی محصولات مصرفی مانند پلاستیک‌ها و پوشش‌های نچسب است، بهره برده است. پایداری مولکولی که PFAS را همه‌کاره می‌کند، آنها را عملاً غیرقابل تخریب نیز می‌کند و به آنها لقب مواد شیمیایی همیشگی را داده است.

در انسان، PFAS با سرطان، ناهنجاری‌های جنینی، کلسترول بالا و مشکلات تیروئید، کبد و سیستم تولید مثل مرتبط دانسته شده است. این مواد شیمیایی در خاک، آب و حیات وحش تجمع می‌یابند و مطالعات نشان داده است که تقریباً همه آمریکایی‌ها مقادیر قابل اندازه‌گیری از آنها را در خون خود دارند.

جاناتان پتالی، متخصص سم‌شناسی در اداره خدمات زیست‌محیطی نیوهمپشایر و از نویسندگان این مطالعه، گفت: «PFAS محدود به تولید، فوم‌های آتش‌نشانی یا جریان‌های زباله شهری نیستند - آنها یک مشکل جهانی هستند که دهه‌هاست وجود دارد.» «نیوهمپشایر یکی از اولین ایالت‌هایی بود که PFAS را در آب آشامیدنی شناسایی کرد. ما ایالتی غنی از داده‌ها هستیم، زیرا سال‌ها صرف مطالعه قرار گرفتن در معرض PFAS و تلاش برای کاهش آن کرده‌ایم.»

محققان سطح ۲۶ نوع PFAS را در نمونه‌هایی از غذا‌های دریایی رایج شامل ماهی کاد، هادوک، خرچنگ، ماهی سالمون، گوش‌ماهی، میگو و ماهی تن اندازه‌گیری کردند. غذا‌های دریایی مورد مطالعه به صورت تازه از بازاری در ساحل نیوهمپشایر خریداری شده و از مناطق مختلفی تهیه شده بودند.

محققان گزارش می‌دهند که میگو و خرچنگ دریایی بالاترین سطح ترکیبات خاص PFAS را دارند، به طوری که میانگین سطح آنها به ترتیب به ۱.۷۴ و ۳.۳۰ نانوگرم در هر گرم گوشت می‌رسد. غلظت PFAS به صورت جداگانه در سایر ماهی‌ها و غذا‌های دریایی معمولاً کمتر از یک نانوگرم در هر گرم است.

محققان گزارش می‌دهند که شیوع PFAS در محیط زیست، تعیین دقیق محل و چگونگی ورود این مواد شیمیایی به زنجیره غذایی دریایی را دشوار می‌کند. برخی از صدف‌ها به دلیل تغذیه و زندگی در کف دریا و همچنین نزدیکی به منابع PFAS در نزدیکی ساحل، ممکن است به ویژه در برابر تجمع PFAS در گوشت خود آسیب‌پذیر باشند. گونه‌های دریایی بزرگتر ممکن است با خوردن گونه‌های کوچکتر، PFAS را جذب کنند که مانند صدف‌ها، تمایل به تجمع این ترکیبات در بدن خود دارند.

پشتوانه این مطالعه، نظرسنجی از ۱۸۲۹ نفر از ساکنان نیوهمپشایر است که محققان برای تعیین میزان مصرف غذا‌های دریایی توسط نژاد گرانیت استیتر انجام دادند - و این مقدار زیاد است.

این مطالعه نشان داد که مردان نیوهمپشایر روزانه کمی بیش از یک اونس غذای دریایی مصرف می‌کنند، در حالی که زنان کمی کمتر از یک اونس. هر دو رقم بالاتر از نتایج بررسی ملی سلامت و تغذیه برای مردان و زنان در شمال شرقی و بیش از ۱.۵ برابر میانگین ملی برای هر دو بود. میزان مصرف روزانه برای کودکان ۲ تا ۱۱ ساله نیوهمپشایر حدود ۰.۲ اونس بود که در بالاترین حد برای کودکان در سراسر کشور قرار دارد.

حدود ۹۵ درصد از بزرگسالانی که توسط محققان مورد بررسی قرار گرفتند، گزارش دادند که در سال گذشته غذا‌های دریایی مصرف کرده‌اند و ۹۴ درصد از این گروه در ماه گذشته ماهی یا صدف خورده بودند. بیش از دو سوم پاسخ‌دهندگان در هفته گذشته غذا‌های دریایی خورده بودند.

اما مردم نیوهمپشایر غذا‌های دریایی را به روش‌های مختلفی مصرف می‌کنند. بیش از نیمی از افرادی که در هفته قبل از نظرسنجی غذا‌های دریایی مصرف می‌کردند، در سواحل این ایالت یا نزدیک مرز ماساچوست زندگی می‌کردند. بیش از ۶۰ درصد از افرادی که درآمد خانوار آنها کمتر از ۴۵۰۰۰ دلار در سال بود، گزارش دادند که حداقل هفته‌ای یک بار غذا‌های دریایی مصرف می‌کنند، در حالی که افرادی که درآمد خانوار بالاتری داشتند، گزارش دادند که کمتر غذا‌های دریایی مصرف می‌کنند.

از بین گونه‌هایی که محققان برای PFAS آزمایش کردند، میگو، ماهی روغن کوچک و ماهی سالمون توسط بیش از ۷۰ درصد از بزرگسالانی که ماهانه یا بیشتر غذا‌های دریایی مصرف می‌کردند، مصرف می‌شد. خرچنگ دریایی توسط کمی بیش از ۵۴ درصد از این بزرگسالان خورده می‌شد. ماهی سالمون، ماهی تن کنسرو شده، میگو و ماهی روغن کوچک گونه‌هایی بودند که بیشتر توسط کودکان مصرف می‌شدند.

سلیا چن، یکی از نویسندگان این مطالعه و استاد پژوهشی در گروه علوم زیستی دارتموث، گفت: دستورالعمل‌های فدرال برای مصرف ایمن غذا‌های دریایی در مورد جیوه و سایر آلاینده‌ها وجود دارد، اما هیچ دستورالعملی برای PFAS وجود ندارد.

چن گفت: «ما می‌دانیم که گونه‌های شکارچی برتر مانند ماهی تن و کوسه‌ها سطح بالایی از جیوه دارند، بنابراین می‌توانیم از این دانش برای محدود کردن قرار گرفتن در معرض آن استفاده کنیم. اما در مورد PFAS، این موضوع چندان مشخص نیست، به خصوص وقتی که به بررسی نحوه رفتار ترکیبات مختلف در محیط زیست می‌پردازیم.»

کاترین کرافورد، از کالج میدلبری، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: تعیین دستورالعمل‌های ایمنی به محافظت از افرادی که به ویژه در معرض آلاینده‌ها هستند، کمک می‌کند.

کرافورد گفت: «توصیه‌های مربوط به مصرف غذا‌های دریایی اغلب برای افرادی ارائه می‌شود که نسبت به بقیه مردم محافظه‌کارتر هستند. افرادی که رژیم غذایی متعادلی با مقادیر متوسط ​​​​معمولی غذا‌های دریایی دارند، باید بتوانند از مزایای سلامتی غذا‌های دریایی بدون خطر غیرضروری قرار گرفتن در معرض PFAS بهره‌مند شوند.»