دانشمندان آستانه خطرناکی از زمان نشستن برای قلب را شناسایی کرده‌اند

به گزارش سی‌ان‌ان، بر اساس یک مطالعه گسترده که در مجله کالج قلب و عروق آمریکا منتشر شده است، نشستن طولانی مدت پشت میز، حتی اگر به طور منظم ورزش کنید، خطر جدی برای سلامت قلب دارد.

به گزارش مجله خبری نگار به نقل از سی‌ان‌ان، بر اساس یک مطالعه گسترده که در مجله کالج قلب و عروق آمریکا منتشر شده است، نشستن طولانی مدت پشت میز، حتی اگر به طور منظم ورزش کنید، خطر جدی برای سلامت قلب دارد.

گروهی از محققان داده‌های حدود ۹۰ هزار شرکت‌کننده را که به مدت یک هفته شتاب‌سنج‌های مخصوص به خود بسته بودند، تجزیه و تحلیل کردند. این دستگاه‌ها دوره‌های فعالیت و عدم فعالیت را در طول روز ثبت می‌کردند. دانشمندان اطلاعات دریافتی را با تشخیص‌های بعدی سکته مغزی، حمله قلبی و نارسایی قلبی در افراد مقایسه کردند.

دکتر عزیم آجوفو از بیمارستان بریگام و زنان در بوستون، که رهبری این مطالعه را بر عهده داشت، توصیه می‌کند که زمان نشستن حداکثر به ۱۰.۶ ساعت در روز محدود شود. اگرچه این یک محدودیت قطعی نیست، اما می‌تواند نقطه شروعی برای دستورالعمل‌های بهداشت عمومی باشد.

دکتر کیت دیاز از مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا خاطرنشان می‌کند که این مطالعه به دلیل حجم نمونه و روش‌شناسی بزرگ آن بسیار ارزشمند است. او توضیح می‌دهد که فعالیت عضلات نقش کلیدی در تنظیم قند خون و سطح چربی دارد. عضلات برای انجام مؤثر این عملکرد به حرکت منظم نیاز دارند.

جالب اینجاست که حتی استفاده از میز ایستاده هم ممکن است کافی نباشد. به گفته دکتر دیاز، صرفاً ایستادن، فعالیت لازم را برای تجزیه مؤثر قند‌ها و چربی‌ها به عضلات نمی‌دهد. جایگزین‌های مؤثرتر می‌توانند دوچرخه ثابت، تردمیل یا برگزاری جلسات کوتاه در حین پیاده‌روی باشند.

لازم به ذکر است که یک تمرین شدید در پایان روز، اثرات منفی نشستن طولانی مدت را به طور کامل جبران نمی‌کند. دکتر آجوفو تأکید می‌کند که ورزش متوسط تا شدید، چه دویدن باشد و چه پیاده‌روی سریع، آسیب‌های ناشی از سبک زندگی بی‌تحرک را خنثی نمی‌کند. با این حال، دکتر دیاز مردم را به ادامه ورزش تشویق می‌کند، زیرا فواید سلامتی بسیار دیگری دارد.

این مطالعه محدودیت‌هایی دارد: داده‌ها از بانک زیستی بریتانیا گرفته شده است، جایی که بیشتر شرکت‌کنندگان از نژاد اروپایی بودند، که به طور کامل تنوع جمعیتی ایالات متحده را منعکس نمی‌کند. علاوه بر این، ماهیت مشاهده‌ای این مطالعه به ما اجازه نمی‌دهد که یک رابطه علت و معلولی مستقیم بین رفتار بی‌تحرک و بیماری قلبی برقرار کنیم.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری