کمبود منیزیم چه عوارضی برای بدن دارد؟

پروفسور آناتولی اسکالنی اعلام کرد که ۸۰ درصد از جمعیت بزرگسال جهان از کمبود منیزیم رنج می‌برند که از جمله علائم آن می‌توان به خستگی مزمن، نوسانات خلقی و نوسانات فشار خون اشاره کرد.

به گزارش مجله خبری نگار، پروفسور آناتولی اسکالنی اعلام کرد که ۸۰ درصد از جمعیت بزرگسال جهان از کمبود منیزیم رنج می‌برند که از جمله علائم آن می‌توان به خستگی مزمن، نوسانات خلقی و نوسانات فشار خون اشاره کرد.

این استاد دانشگاه می‌گوید کمبود منیزیم یک مشکل اساسی برای ساکنان شهر‌های بزرگ است، زیرا آنها دائماً در معرض تأثیرات خارجی قرار دارند. اگر فردی از استرس مزمن رنج می‌برد، نیاز منیزیم او ۱.۵ تا ۲ برابر افزایش می‌یابد.

فشار خون توسط تعدادی از سیستم‌های بدن ما تنظیم می‌شود و تحت تأثیر سطح عناصر کمیاب در خون، مانند سدیم، کلسیم و منیزیم قرار دارد. سطح پایین منیزیم منجر به افزایش سطح سدیم و کلسیم می‌شود که به نوبه خود منجر به احتباس مایعات و فشار خون بالا می‌شود. میگرن‌های مکرر اغلب در اثر کمبود منیزیم ایجاد می‌شوند. تحریک‌پذیری، از دست دادن حافظه، مشکل در تمرکز و نوسانات خلقی نیز در اثر کمبود منیزیم ایجاد می‌شوند.

این استاد دانشگاه خاطرنشان می‌کند که فعالیت بدنی مصرف منیزیم را افزایش می‌دهد، در حالی که مصرف بیش از حد نمک مانع جذب منیزیم می‌شود. بنابراین، باید مصرف نمک کاهش یابد. وی افزود: ایمنی بدن در اثر افسردگی و بدخلقی کاهش می‌یابد و این امر باعث افزایش دفعات سرماخوردگی می‌شود. همچنین کمبود منیزیم یکی از دلایل اصلی سندرم خستگی مزمن است.

شایان ذکر است که سطح طبیعی منیزیم در خون زنان ۰.۶۶-۱.۰۷ میلی مول در لیتر است. اگر کمتر یا بیشتر باشد، باید با پزشک مشورت شود. زنان روزانه به ۳۱۰ میلی گرم منیزیم و مردان به ۴۰۰ میلی گرم نیاز دارند. مهمترین منابع منیزیم غذا‌های گیاهی - فیبر غذایی، آجیل، گندم سیاه و سبزیجات برگ دار هستند.

این استاد دانشگاه اضافه می‌کند: «قهوه یک ادرارآور ضعیف است، اما منیزیم را از بدن دفع می‌کند، بنابراین بهتر است کاکائو مصرف کنید.»

این استاد دانشگاه تأکید می‌کند که جبران کمبود منیزیم از طریق دارو باید تنها تحت راهنمایی و تجویز پزشک متخصص و بر اساس نتایج آزمایش خون انجام شود.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری