به گزارش مجله خبری نگار، فعالیت بدنی در دوران بزرگسالی و پیری نقش کلیدی در حفظ سلامت دارد. این مطلب توسط اینا پاولونا فیلاتووا، کاندیدای علوم پزشکی و دستیار گروه مغز و اعصاب دانشکده آموزش مداوم حرفهای دانشگاه پیروگوف گزارش شده است.
این متخصص تأکید کرد که برای افراد مبتلا به سندرم استنی پیری (خستگی پاتولوژیک) مهم است که تمرینات مقاومتی، قدرتی و هوازی را در تمرینات خود بگنجانند. نمونههایی از این تمرینات شامل پیادهروی با سرعتهای متغیر، استفاده از تردمیل، بالا رفتن از پله به جای آسانسور، دوچرخهسواری و تمرینات ویژه برای بهبود تعادل است.
اینا پاولووا خاطرنشان کرد که برنامههای فعالیت بدنی باید منظم، طولانیمدت و متناسب با نیازهای فردی بیمار باشند. این امر به آنها اجازه میدهد تا بخشی از زندگی روزمره باشند. به عنوان مثال، چنین برنامههایی میتوانند از پیادهروی پشت سر هم، انتقال وزن بدن از یک پا به پای دیگر، راه رفتن در یک خط مستقیم، حفظ تعادل روی یک پا و تمرین "ایستادن-نشستن" استفاده کنند. این تمرینات به بهبود هماهنگی حرکتی، استقامت و کاهش خطر ابتلا به بیماریهای مختلف، از جمله تغییرات مرتبط با سن در مغز، کمک میکنند.
به عنوان مثالی دیگر، فیلاتووا به مطالعاتی اشاره کرد که در مجله NeuroRehabilitation منتشر شده است. در سال ۲۰۱۷، ثابت شد که بیماران مبتلا به پارکینسون که در برنامههای رقص شرکت کردند، عملکرد حرکتی و شناختی خود را به طور قابل توجهی بهبود بخشیدند. این نتایج حتی پس از اتمام دوره توانبخشی نیز حفظ شد. رقصیدن، مانند یادگیری زبانهای خارجی، تأثیر مثبت پیچیدهای بر کیفیت زندگی افراد مسن دارد و خطر بیماریهای مرتبط با سن را کاهش میدهد.
برای ساکنان تولا و همچنین برای سایر سالمندان، چنین روشهایی نه تنها میتوانند برای مبارزه با بیماریهای موجود مفید باشند، بلکه در پیشگیری نیز مؤثرند. گنجاندن فعالیتها در برنامه روزانه به حفظ سلامت و بهبود رفاه عمومی کمک میکند.