شیر زیر میکروسکوپ: تفاوت پاستوریزاسیون با استریلیزاسیون

شیری که در قفسه سوپرمارکت‌ها به یک اندازه سفید و اشتهاآور است، می‌تواند از نظر نحوه فرآوری و در نتیجه، خواصش بسیار متفاوت باشد. روسپوتربنادزور در مورد تفاوت بین شیر پاستوریزه و استریلیزه و اینکه کدام یک سالم‌تر است، توضیح می‌دهد.

به گزارش مجله خبری نگار، شیری که در قفسه سوپرمارکت‌ها به یک اندازه سفید و اشتهاآور است، می‌تواند از نظر نحوه فرآوری و در نتیجه، خواصش بسیار متفاوت باشد. روسپوتربنادزور در مورد تفاوت بین شیر پاستوریزه و استریلیزه و اینکه کدام یک سالم‌تر است، توضیح می‌دهد.

پاستوریزاسیون که توسط لویی پاستور در قرن نوزدهم اختراع شد، با از بین بردن باکتری‌های بیماری‌زا در دما‌های متوسط، امکان افزایش ماندگاری شیر را فراهم می‌کند. در عین حال، ویتامین‌ها و مواد معدنی موجود در چنین شیری عملاً از بین نمی‌روند. بسته به دما و زمان حرارت دادن، چندین درجه پاستوریزاسیون وجود دارد: از پاستوریزاسیون طولانی مدت (۶۳-۶۵ درجه سانتیگراد، ۳۰ دقیقه) تا پاستوریزاسیون فوری (۸۵-۹۰ درجه سانتیگراد، بدون نگهداری). شیر پاستوریزه در بسته‌بندی دربسته تا دو هفته و پس از باز شدن - حداکثر ۴۸ ساعت - تازه می‌ماند.

با این حال، در شرایط مدرن، برخی از تولیدکنندگان پا را فراتر گذاشته و از پاستوریزاسیون فوق العاده استفاده می‌کنند. در دمای تا ۱۴۰ درجه سانتیگراد، شیر در کسری از ثانیه از شر تمام باکتری‌ها خلاص می‌شود، اما تا حدی ویتامین‌هایی مانند اسید فولیک، B۱۲ و C را از دست می‌دهد.

در مقابل، استریلیزاسیون روشی تهاجمی‌تر است. شیر تا ۱۳۰ درجه سانتیگراد گرم می‌شود و حدود ۳۰ دقیقه نگهداری می‌شود که نه تنها میکروارگانیسم‌های بیماری‌زا، بلکه میکروارگانیسم‌های مفید را نیز به طور کامل از بین می‌برد. در نتیجه، میزان ویتامین به شدت کاهش می‌یابد و هضم کلسیم دشوارتر می‌شود. شیر استریلیزه را می‌توان تا شش ماه در بسته‌بندی دربسته نگهداری کرد، اما ارزش غذایی آن به طور قابل توجهی کمتر است.

علاوه بر این، خواص ارگانولپتیک محصول استریل شده تغییر می‌کند: طعم شیر آب‌پز یا حتی سوخته، رنگ بژ و عطر خاصی به آن می‌دهد.

کارشناسان یادآوری می‌کنند: روش فرآوری شیر باید روی بسته‌بندی ذکر شود. انتخاب با خریدار است - آنچه مهم‌تر است ارزش غذایی است یا ماندگاری طولانی.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری