غذا خوردن با دیگران می‌تواند به شما کمک کند احساس بهتری داشته باشید

به گزارش مجله خبری نگار، بر اساس مطالعه‌ای که توسط یک استاد دانشگاه لندن برای گزارش شادی جهانی انجام شده است، افرادی که بیشتر با دیگران غذا می‌خورند، احتمال بیشتری دارد که سطح بالاتری از رضایت از زندگی و رفاه را گزارش کنند.

محققان دانشگاه UCL، دانشگاه آکسفورد، دانشگاه هاروارد و گالوپ دریافتند که غذا خوردن با هم به عنوان شاخصی از رفاه خودارزیابی شده، با درآمد و وضعیت اشتغال برابری می‌کند. این نتایج برای همه سنین، جنسیت‌ها، کشورها، فرهنگ‌ها و مناطق صدق می‌کند.

در مجموع، محققان دریافتند کشور‌هایی که مردم در آنها بیشتر غذا را با هم به اشتراک می‌گذارند، سطح رضایت از زندگی بالاتری را گزارش می‌کنند. در مقایسه با افرادی که تنها غذا می‌خورند، افرادی که همیشه ناهار و شام را با هم می‌خورند، به طور متوسط، در ارزیابی خود از زندگی‌شان در مقیاس ۰ (بدترین زندگی ممکن) تا ۱۰ (بهترین زندگی ممکن) یک امتیاز اضافی گزارش می‌دهند که محققان می‌گویند تفاوت بزرگی است.

در مقام مقایسه، اگر ساکنان بریتانیا یک امتیاز اضافی در ارزیابی زندگی خود گزارش می‌دادند، بریتانیا دومین کشور شاد جهان (در حال حاضر دانمارک، پس از فنلاند) می‌شد. این الگو همچنین هنگام بررسی افراد در یک کشور واحد و حتی پس از کنترل سن، درآمد یا شرایط زندگی صادق است.

محققان می‌گویند تعداد دفعات صرف وعده‌های غذایی مشترک، به اندازه درآمد، پیش‌بینی‌کننده قابل اعتمادی برای رضایت از زندگی و احساسات مثبت است و می‌تواند اطلاعات بیشتری در مورد رفاه فرد ارائه دهد تا اینکه بداند آیا بیکار است یا خیر.

آلبرتو پراتی (دانشکده هنر و علوم انسانی، دانشگاه لندن) یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: «این اولین بار است که داده‌های مربوط به اشتراک‌گذاری غذا در مقیاس جهانی جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل می‌شود.» ما از قبل می‌دانستیم که ارتباطات اجتماعی چقدر برای سلامتی مهم هستند، اما از قدرت ارتباط بین وعده‌های غذایی مشترک و ارزیابی‌ها و احساسات مثبت از زندگی شگفت‌زده شدیم.

این تیم از داده‌های نظرسنجی جهانی گالوپ استفاده کرد که در آن از بیش از ۱۵۰ هزار پاسخ‌دهنده در مورد حال خوبشان و اینکه چند وقت یکبار در طول هفته گذشته با افرادی که می‌شناسند غذا خورده‌اند، سوال شده بود. داده‌ها از ۱۴۲ کشور در سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ جمع‌آوری شدند.

کشور‌های آمریکای لاتین و کارائیب بیشترین تعداد وعده‌های غذایی مشترک را در طول هفت روز هفته گزارش کردند و تقریباً دو سوم ناهار و شام (نه وعده غذایی) را به اشتراک گذاشتند. اروپای غربی، آمریکای شمالی، استرالیا و نیوزیلند در رتبه دوم قرار گرفتند و به طور متوسط ​​کمی بیش از هشت وعده غذایی در هفته را به اشتراک گذاشتند.

در مقابل، کشور‌های جنوب آسیا گزارش دادند که کمتر از چهار وعده ناهار و شام در هفته را با یکدیگر به اشتراک می‌گذارند، در حالی که کشور‌های شرق آسیا گزارش دادند که تقریباً شش وعده ناهار و شام در هفته را با یکدیگر به اشتراک می‌گذارند. مردم بریتانیا به طور متوسط ​​در هفته ۷.۵ وعده ناهار و شام را با هم صرف می‌کنند که به طور میانگین ۴.۲ وعده شام ​​و ۳.۳ وعده ناهار می‌شود.

نویسندگان از ایالات متحده به عنوان یک مطالعه موردی برای بررسی تکامل اخیر اشتراک‌گذاری غذا استفاده کردند. برای انجام این کار، آنها از داده‌های «نظرسنجی استفاده از زمان آمریکا» استفاده کردند و روند‌های غذاخوری‌های اشتراکی و انفرادی در ایالات متحده را از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۲۳ تجزیه و تحلیل کردند.

آمریکایی‌ها اکنون بیشتر از ۲۰ سال پیش تمایل دارند تنها غذا بخورند. محققان می‌گویند دلیل این امر این است که جوانان کمتر با دوستان و خانواده خود شام می‌خورند.

نویسندگان معتقدند که این امر ممکن است به روند‌های بلندمدت مرتبط با تغییرات در ساختار اجتماعی در طول زمان و کاهش کلی سرمایه اجتماعی - انسجام جامعه و ارتباط با دیگران که یک جامعه کارآمد را تشکیل می‌دهند - در ایالات متحده مربوط باشد.

محققان به ویژه به افزایش تعداد آمریکایی‌هایی که به تنهایی غذا می‌خورند اشاره کردند: ۲۶ درصد از بزرگسالان آمریکایی گزارش دادند که تمام وعده‌های غذایی خود را روز قبل به تنهایی خورده‌اند که این رقم از سال ۲۰۰۳، ۵۰ درصد افزایش یافته است. بزرگسالان بالای ۶۵ سال بیشتر احتمال دارد که به تنهایی غذا بخورند، اگرچه تعداد افراد زیر ۳۵ سال که به تنهایی غذا می‌خورند از سال ۲۰۱۸ به شدت افزایش یافته است.

محققان معتقدند که شتاب اخیر مشاهده شده از اوایل سال ۲۰۲۰ ممکن است به دلیل تغییرات اجباری در رفتار اجتماعی پس از همه‌گیری باشد.

پراتی افزود: «ما معتقدیم که این یافته‌ها پیامد‌های سیاستی مفیدی دارند و تأکید می‌کنند که تعداد وعده‌های غذایی مشترک، یک شاخص مقایسه‌ای امیدوارکننده، اما کمتر مورد مطالعه برای تحقیقات اجتماعی است.»

* اطلاعات ارائه شده صرفاً جهت اطلاع رسانی است و به عنوان توصیه‌ای برای درمان بیماری‌ها عمل نمی‌کند.