یک مطالعه جدید، تأثیر جدی قرار گرفتن در معرض صفحه نمایش بر رشد کودکان را کم‌اهمیت جلوه می‌دهد

به گزارش مجله خبری نگار-پاریس: یک مطالعه‌ی گسترده که منتشر شد، نشان داد زمانی که کودکان در مقابل صفحات نمایش می‌گذرانند تا حدی بر رشد آنها تأثیر می‌گذارد، اما این تأثیرات محدود هستند و در درجه‌ی اول به نحوه‌ی استفاده از این صفحات نمایش بستگی دارند.

نویسندگان این مطالعه که تحت نظارت موسسه ملی بهداشت و تحقیقات پزشکی فرانسه انجام و در مجله روانشناسی و روانپزشکی کودک منتشر شده است، نتیجه گرفتند که «زمینه‌ای که در آن از صفحات نمایش استفاده می‌شود، نه فقط مدت زمانی که کودکان در مقابل صفحه نمایش می‌گذرانند، بر رشد شناختی آنها تأثیر می‌گذارد.»

قرار گرفتن بیش از حد کودکان در معرض صفحات نمایش (کامپیوتر، تلفن‌های هوشمند و تلویزیون) سال‌هاست که مورد توجه بسیاری از رهبران سیاسی و همچنین برخی از مراقبان قرار گرفته است که آن را تهدیدی جدی می‌دانند و آن را به مواردی از اوتیسم مرتبط می‌دانند.

با این حال، اجماع علمی در رویکرد به این موضوع محتاطانه‌تر عمل می‌کند. این مطالعه که توسط این موسسه فرانسوی انجام شده است، به تحقیقات دیگری می‌افزاید که دامنه مشکلات مرتبط با استفاده از صفحه نمایش را کاهش داده و آنها را در یک زمینه گسترده‌تر قرار می‌دهد.

این مطالعه جدید به عنوان یک «مطالعه همگروهی» طبقه‌بندی می‌شود، نوعی تحقیق که امکان نتیجه‌گیری‌های بسیار محکم را فراهم می‌کند و گروه بزرگی از افراد (در این مورد ۱۴۰۰۰ کودک) را طی یک دوره چند ساله دنبال می‌کند.

محققان این کودکان را در سه سن ارزیابی کردند: دو سالگی، سه سال و نیم و پنج سال و نیم. آنها نتیجه گرفتند که ارتباط «محدودی» بین استفاده از صفحه نمایش و رشد فکری آنها وجود دارد.

موسسه ملی بهداشت و تحقیقات پزشکی در بیانیه‌ای اعلام کرد: «در سنین ۳.۵ و ۵.۵ سال، زمان استفاده از صفحه نمایش با نمرات پایین‌تر در رشد شناختی کلی، به ویژه در زمینه‌های مهارت‌های حرکتی ظریف، زبان و استقلال مرتبط بود.»

این موسسه افزود: «با این حال، وقتی عوامل سبک زندگی که به طور بالقوه بر رشد شناختی تأثیر می‌گذارند در نظر گرفته شدند (..)، رابطه منفی کاهش یافت و از شدت کمی برخوردار شد.»

به عبارت دیگر، این وجود صفحه نمایش نیست که بر رشد کودک تأثیر می‌گذارد، بلکه تأثیر مرتبط با زمان استفاده از صفحه نمایش توسط کودکان و نحوه نگاه کردن آنها به آنهاست.

برای مثال، به نظر می‌رسد کودکان حاضر در این مطالعه به طور قابل توجهی تحت تأثیر تماشای مکرر تلویزیون با خانواده در طول وعده‌های غذایی قرار گرفته‌اند.

شوای یانگ، اپیدمیولوژیست و نویسنده اصلی این مطالعه، در بیانیه‌ای گفت: «تلویزیون با جلب توجه اعضای خانواده، در کیفیت و کمیت تعاملات والدین و فرزند اختلال ایجاد می‌کند.» «با این حال، این موضوع در این سن برای یادگیری زبان بسیار مهم است.»

(خبرگزاری فرانسه)