ناحیه‌ای از مغز که با رفتار اجتماعی و نوع‌دوستی مرتبط است، شناسایی شد

به گزارش مجله خبری نگار، آیا مناطقی از مغز وجود دارند که رفتار جامعه‌پسند و نوع‌دوستانه را تنظیم می‌کنند؟ محققان دانشگاه هاینریش هاینه دوسلدورف (HHU) به همراه همکارانی از دانشگاه‌های لوزان، اوترخت و کیپ تاون، گروه بسیار خاصی از بیماران را مورد مطالعه قرار دادند و دریافتند که «آمیگدال قاعده‌ای-جانبی» (بخشی از سیستم لیمبیک) نقش کلیدی در این امر ایفا می‌کند. در مجله علمی «مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم» (PNAS)، آنها توضیح می‌دهند که چگونه این ناحیه رفتار اجتماعی را تنظیم می‌کند.

رفتار جامعه‌پسند، یعنی کمک به دیگران، سنگ بنای تعامل انسانی است. با این حال، مکانیسم‌های عصبی که این رفتار را در رابطه با گروه‌های اجتماعی مختلف تعیین می‌کنند، هنوز به طور کامل درک نشده‌اند، بنابراین این سوال باقی می‌ماند: چگونه رفتار جامعه‌پسند بسته به اینکه تصمیم‌گیرندگان چقدر از نظر عاطفی به یکدیگر اهمیت می‌دهند یا چقدر کم، متفاوت است؟

مطالعه عینی این موضوع کار ساده‌ای نیست. با این حال، یک محیط تحقیقاتی ویژه در آفریقای جنوبی پدید آمده است. پروفسور توبیاس کالنشر، نویسنده اصلی این مطالعه، می‌گوید: «این یک فرصت بی‌نظیر برای کار در محل با گروهی از بیماران مبتلا به بیماری بسیار نادر «اورباخ-ویته» بود.»

این بیماری باعث آسیب انتخابی به آمیگدال قاعده‌ای-جانبی (به اختصار: BLA) می‌شود، بدون اینکه سایر نواحی مغز را تحت تأثیر قرار دهد. زندگی عاطفی و رفتار اجتماعی آزمودنی‌های اورباخ-ویته متفاوت است. اول از همه، آنها در تشخیص معنای عاطفی حالات چهره مشکل دارند. کمتر از ۱۵۰ مورد شناخته‌شده در سراسر جهان وجود دارد، اما گروه بزرگی از افراد مبتلا به سندرم اورباخ-ویته در ناماکوالند در شمال آفریقای جنوبی زندگی می‌کنند.

توبیاس کالنشر توضیح می‌دهد: «این بیماران یک محیط آزمایشی شبه‌طبیعی برای پرسش‌هایی در مورد رفتار اجتماعی فراهم می‌کنند. در مورد این افراد، دقیقاً همان نواحی از مغز که تصور می‌شود نقش کلیدی در رفتار دلسوزانه نسبت به دیگران دارند، تحت تأثیر قرار می‌گیرند.»

محققانی از آلمان، هلند، سوئیس و آفریقای جنوبی، شرکت‌کنندگان در مطالعه را در معرض چیزی قرار دادند که آن را «بازی‌های دیکتاتور» می‌نامند - مجموعه‌ای خاص از نظریه بازی‌ها که در آن از شرکت‌کنندگان خواسته می‌شود مبالغی پول توزیع کنند. به شرکت‌کنندگان اجازه داده شد تا تصمیم بگیرند که چه مقدار پول را می‌خواهند با افراد دیگر - دوستان نزدیک، آشنایان، همسایگان یا غریبه‌ها - به اشتراک بگذارند.

لوکا‌ام. لوپکن، یکی از نویسندگان این مطالعه، افزود: «نتایج واضح بود: افرادی که دچار آسیب BLA بودند، به اندازه افراد سالم نسبت به نزدیکان خود سخاوتمند بودند. با این حال، وقتی صحبت از افرادی می‌شد که با آنها ارتباط عاطفی کمتری داشتند، به طور قابل توجهی خودخواه‌تر می‌شدند.»

بنابراین، نویسندگان این مطالعه نتیجه می‌گیرند که BLA اساساً برای نوع‌دوستی ضروری نیست، اما به تنظیم میزان سخاوت بسته به فاصله اجتماعی بین افراد کمک می‌کند. اگر این نوع کالیبراسیون وجود نداشته باشد، تمایل طبیعی برای اولویت دادن به رفاه شخصی بر رفاه دیگران غالب می‌شود، به این معنی که افراد آسیب‌دیده تمایل دارند خودخواهانه‌تر عمل کنند. فقط یک وابستگی عاطفی قوی - مثلاً بین بهترین دوستان - سخاوت بیشتری را برمی‌انگیزد.

لوپکن گفت: «تحقیقات ما نشان می‌دهد که آمیگدال به طور کلی رفتار اجتماعی را ترویج یا سرکوب نمی‌کند، بلکه تنظیم می‌کند که چه زمانی و تا چه حد ما به صورت اجتماعی عمل می‌کنیم. این نتایج، اساس بیولوژیکی رفتار اجتماعی انسان را توضیح می‌دهد. آنها همچنین ممکن است برای درک بهتر سایر شرایط، مانند اوتیسم یا روان‌پریشی، که در آنها تصمیمات اجتماعی اغلب با تصمیمات افراد سالم متفاوت است، مهم باشند.»

کالنشر در پایان گفت: «تصمیمات اجتماعی فقط توسط تربیت یا فرهنگ ما شکل نمی‌گیرند. در واقع، آنها ریشه‌های محکمی در مکانیسم‌های مغز ما نیز دارند. در آینده، ممکن است بتوان درمان‌های هدفمندی ایجاد کرد که به افراد دارای مشکلات رفتار اجتماعی کمک کند تا فرآیند‌های تصمیم‌گیری خود را بهتر تنظیم کنند.»