اسم مادر شوهر‌ها الکی بد در رفته! بخونید و قانع بشید!

به گزارش مجله خبری نگار،مهسا شفیعی: احتمالا شما هم مانند من هزاران داستان از مادر زن/شوهر‌های بدجنسی در ذهن دارید که چه با دخالت‌های بیجا و چه با مانع‌تراشی‌های بدون دلیل باعث شکست خوردن یا دستکم سخت‌تر شدن زندگی مشترک فرزندشان شده‌اند. اما واقعیتی که حتما شما هم مانند من می‌دانید این است که به ازای هر یک مادرزن/شوهر بدجنس، هزاران مادر زن/شوهر‌های مهربان و فداکار وجود دارد، مادر‌هایی که هر روز با مهربانی‌ها و لطف‌هایشان زندگی فرزند و البته داماد/عروسشان را راحت‌تر و شیرین‌تر می‌کنند.

در این مقاله قرار است به بهانه نمایش مهربانی برخی مادر زن/شوهر‌ها در سراسر دنیا درواقع از الطاف و زحمات تمام مادر زن/شوهر‌هایی تشکر کنیم که بودنشان برای داماد/عروسشان یک نعمت کامل است. کاربران شبکه‌های اجتماعی به همین بهانه شروع به اشتراک گذاشتن تصاویری از محبت‌ها و لطف‌های اغلب کوچک، اما به شدت دلگرم‌کننده مادر همسرشان کرده‌اند و در این مقاله قرار است همراه هم برخی از آنها را مرور کنیم.

یک لباس تاریخی

امروز مادرشوهر من لباسی را که خودش تقریبا ۶۰ سال قبل در جشن دبیرستان در دریاچه تاهو پوشیده بود را به من داد تا در همان جشن بپوشم. یک لطف به ظاهر کوچک، اما به شدت دلگرم کننده برای من.

زنانی که محبت خیرات می‌کنند

اسم این سگ سانی است. سانی ۱۵ سال قبل وقتی تنها ۶ ماه داشت در یک قدمی مرگ قرار داشت. صاحب اول سانی یک انسان بد بود و سانی از روز اول زندگی تا ۶ ماهگی را در یک قفس تنگ گذرانده بود. سانی در ۶ ماهگی در یک پناهگاه حیوانات در شرف مرگ بدون درد بود که مادر شوهر مهربان من سر رسید. بیش از ۱۵ سال از آن روز گذشته و در تمام زندگی‌ام سگی به خوشحالی سانی البته وقتی در نزدیکی مادر شوهرم باشد، ندیده‌ام. یک زن مهربان و فوق‌العاده که تقریبا همه سهمی از مهربانی او دارند.

مادرشوهر من وقتی فهمید من و پسرش کرونا گرفته‌ایم و قادر به ترک خانه نیستیم در عرض یک ساعت همه این مواد غذایی را آماده کرد و جلوی در خانه ما گذاشت.

"من در یک پناهگاه حیواناتِ بدون سرپرست کار می‌کنم و امروز فردی مقدار زیادی پتوی بافته شده از کاموا را به همراه یک نامه به ما تحویل داد. آن فرد در نامه ضمن عذرخواهی بابت کیفیت پتو‌ها نوشته بود که مادرزنِ ۹۷ ساله و تقریبا نابینای او اصرار داشته که این پتو‌ها را برای حیوانات بدون سرپرست به تنهایی آماده کند و امیدوار است که آن حیوانات از این پتو‌ها خوششان بیاید. "

و در نهایت چه چیزی از مهربانی زیباتر است؟

این سنگ‌ها هنر دست مادرزن مهربان من است. او هرروز ساعت‌ها وقت برای پیدا کردن و رنگ آمیزی سنگ‌ها صرف می‌کند و در نهایت این سنگ‌ها را پس از آماده شدن در نقاط مختلف شهر می‌کذارد. او امیدوار است آدم‌های مختلف این سنگ‌ها را پیدا کرده و شاید فقط اندکی خوشحال‌تر شوند. آیا مهربانی خالص‌تر از این کار داریم؟