پیری. شمشیر دو لبه در مبارزه با سرطان!

به گزارش مجله خبری نگار، سن یکی از مهم‌ترین عوامل منجر به سرطان است، زیرا جهش‌های ژنتیکی در طول زمان در سلول‌ها جمع می‌شوند و به پیشرفت بیماری کمک می‌کنند.

با این حال، مطالعه جدید درک عمیق تری از چگونگی تأثیر پیری بر زیست شناسی سرطان ارائه می‌دهد و خاطرنشان می‌کند که پیری ممکن است نقش محافظتی در برابر برخی از سرطان‌ها نیز داشته باشد.

محققان مرکز سرطان مموریال اسلون کترینگ (MSK) مطالعه خود را بر روی یک مدل موش اصلاح شده ژنتیکی از سرطان ریه (نوع شایع سرطان ریه) انجام دادند.

دکتر شویکیان چوانگ، نویسنده اصلی این مطالعه و همکار فوق دکترا در آزمایشگاه نویسنده اصلی دکتر توماس تامیلا، گفت: "ما می‌دانیم که خطر ابتلا به سرطان با افزایش سن افزایش می‌یابد، اما هنوز چیز زیادی در مورد چگونگی تأثیر پیری بر زیست شناسی سرطان نمی‌دانیم. "

سرطان ریه معمولا در افراد بین ۷۰ تا ۷۵ سال تشخیص داده می‌شود، اما پس از هشتاد سالگی، میزان سرطان شروع به کاهش می‌کند.

این مطالعه نشان می‌دهد که سلول‌های پیری توانایی خود را برای بازسازی از دست می‌دهند، که رشد غیرطبیعی را که در سرطان رخ می‌دهد محدود می‌کند. این کشف نقش مهم آهن را در توانایی سلول‌های پیری برای بازسازی برجسته می‌کند و محققان معتقدند که درمان‌هایی که متابولیسم آهن را هدف قرار می‌دهند ممکن است در افراد جوان موثرتر باشد.

محققان دریافتند که موش‌های مسن‌تر مقادیر بیشتری پروتئین به نام NUPR۱ تولید می‌کنند و باعث می‌شود سلول‌های آنها با وجود داشتن مقادیر زیادی آهن در سلول‌های خود به گونه‌ای عمل کنند که گویی کمبود آهن دارند. این از دست دادن جزئی بازسازی سلولی با کاهش میزان سرطان در موش‌های مسن‌تر همراه است.

آزمایشات همچنین نشان داده‌اند که این اثر را می‌توان با دادن آهن بیشتر به موش‌ها یا کاهش سطح NUPR۱ در سلول‌های آنها معکوس کرد و توانایی آنها را برای بازسازی بازگرداند. با این حال، این مداخله ممکن است احتمال ابتلا به سرطان را نیز افزایش دهد.

این یافته‌ها در را برای تحقیقات جدید در مورد درمان‌های مبتنی بر آهن باز می‌کند.

تامیلا می‌گوید: دادن آهن می‌تواند به بازسازی سلول‌های پیری کمک کند، که ممکن است برای افرادی که اختلال در عملکرد ریه دارند، به ویژه پس از بیماری‌هایی مانند COVID-۱۹ مفید باشد.

با این حال، محققان خاطرنشان می‌کنند که این درمان‌ها ممکن است برای همه بیماران، به ویژه کسانی که مستعد ابتلا به سرطان هستند، مناسب نباشد.

این مطالعه همچنین نشان داد که سلول‌های مسن‌تر در برابر درمان مبتنی بر مرگ سلول‌های آهن، نوعی مرگ سلولی که توسط سطوح بالای آهن ایجاد می‌شود، مقاوم‌تر هستند. این بدان معنی است که درمان‌هایی که این نوع مرگ سلولی را هدف قرار می‌دهند، ممکن است در افراد مسن کمتر از افراد جوان‌تر موثر باشند.

تاملا می‌گوید یافته‌های این مطالعه اهمیت پیشگیری از سرطان را از سنین پایین برجسته می‌کند. داده‌های ما نشان می‌دهد که خطراتی که در سنین پایین با آن رو‌به‌رو می‌شویم ممکن است تاثیرگذارتر از خطراتی باشد که بعدا در زندگی دیده می‌شود. بنابراین، جلوگیری از سیگار کشیدن، قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید یا مواد سرطان زا ممکن است مهمتر از آن چیزی باشد که قبلا تصور می‌شد.

این مطالعه در مجله Nature منتشر شد.

منبع: مدیکال اکسپرس