وارونه‌کردن حقایق در هیئت ادعایی حقیقت‌یاب؛ انتشار روایت‌های موهوم به اسم گزارش‌های حقوق بشری

به گزارش مجله خبری نگار، به نقل از میزان، هیئت ادعایی حقیقت‌یاب سازمان ملل به‌تازگی گزارشی از آنچه به‌روزرسانی وضعیت حقوق بشر در ایران ازسوی بازرسان منصوب شورای حقوق بشر، خوانده شده، منتشر کرده است.

این هیئت ادعایی را می‌توان به عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی تشبیه کرد که در فرصت‌های موردنظر گردانندگانشان برای اجرای نمایش از این جعبه خارج می‌شوند.

افراد مذکور در جدیدترین گزارش ادعایی خود، بدون اشاره به گزارش کمیته ویژه رسیدگی به ناآرامی‌های یادشده در کشورمان، تلاش کردند تا روایت موهوم خود را از آن رویداد تکرار و طی آن اتهام‌های تکراری را متوجه ایران کنند.

خواسته مطرح‌شده در گزارش ادعایی به‌اصطلاح هیئت حقیقت‌یاب از ایران نیز قابل تامل است؛ خواسته‌ای که به موازات موضع‌گیری‌ها و اظهارنظر‌های مداخله‌جویان در مسائل قضایی کشور مطرح شده و بار‌ها ازسوی مقام‌های کشورمان با قاطعیت محکوم شده است.

گزارش ادعایی یادشده با تلاش برای سیاه‌نمایی علیه ایران، اتهام‌هایی را به کشورمان وارد کرده که پیشتر دستگاه‌های مربوط به آنها از طریق اسناد و مدارک به‌صورت مستند و مبسوط پاسخ داده شده است.

این هیئت ادعایی متشکل از شهین سردار علی و ویویانا کرستیچویچ زیر نظر سارا حسین به‌عنوان رئیس هیئت، از زمان تشکیل تاکنون گزارش‌های ادعایی را علیه ایران منتشر کرده‌اند؛ این هیئت اواخر اسفند سال گذشته نیز گزارشی ادعایی را درباره آنچه «تبعیض نهادینه‌شده علیه زنان و دختران ایران» خوانده شد، به سازمان ملل ارائه کرد؛ سارا حسین نیز در تیر ۱۴۰۲ نیز در جریان پنجاه‌وسومین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل گزارش ضدایرانی شفاهی را ارائه کرد که ماهیت دروغین آن ثابت شده بود.

پرسش مهمی که در بررسی عملکرد به‌اصطلاح هیئت حقیقت‌یاب شورای حقوق بشر سازمان ملل در موضوع ایران مطرح است، اینکه سارا حسین که خود صراحتا بن‌مایه کار هیئت تحت امرش را فاقد مولفه‌های علمی و قابل اعتنا مبتنی بر ادعا‌های افرادی خوانده که باید محرمانه بماند، چگونه به روند ارائه چنین گزارش‌های ادعایی ضدایرانی ادامه می‌دهد؟

سارا حسین و هیئت تحت امرش به حدی تحت تاثیر گزارش‌های ساختگی رسانه‌های معاند و چهره‌های معاند و وابستگان گروه‌های تروریستی قرار دارند که از آذر ۱۴۰۱ زمان تشکیل این هیئت تاکنون حتی نتوانسته‌اند، خود را از قید کلیدواژه‌های ادبیات منابع یادشده برهانند.

وجه شباهت همه گزارش‌های ارائه شده ازسوی این هیئت با گزارش‌های ادعایی گزارشگر ویژه پیشین سازمان ملل در موضوع حقوق بشر در ایران ابتنای آنها به داده‌ها و اطلاعات ارائه شده ازسوی معاندان در میانه بی‌توجهی به گزارش‌های رسما ارائه شده ازسوی ایران است.

آنچه مشخص است، به‌اصطلاح هیئت حقیقت‌یابی که ماموریت سیاسی آن علیه ایران با ادعای باقی ماندن بودجه از پیش درنظرگرفته‌شده! تمدید شد، در حال اجرای وظایفی است که که کشور‌های غربی به‌عنوان کارفرما به آن محول کرده‌اند.

در سال‌های اخیر کشور‌های غربی برای رسیدن به اهداف عمدتا سیاسی خود، دست به ابزارسازی گسترده سازوکار‌های حقوق بشری زده‌اند و به شکل بیمارگونه‌ای به استفاده از آن جهت اجرای انگیزه‌های سیاسی و اقدام‌های سیاست‌زده خود، اعتیاد پیدا کرده‌اند.

در جمع‌بندی نهایی از اهداف پشت‌پرده گزارش ادعایی جدید به‌اصطلاح هیئت حقیقت‌یاب شورای حقوق بشر سازمان ملل در موضوع ایران، باید گفت که سه بازرس باصطلاح مستقل سازمان ملل، جایگاه خود را تا حد عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی کشور‌های غربی پایان آورده و بهای خودنمایی خود و ادای دین به اسپانسر‌ها را از جیب اعتبار حرفه‌ای و کاری خود می‌پردازند.

از این رو و با در نظر داشتن واقعیت تعهد و التزام ایران به موضوع حقوق بشر که در عرصه‌های مختلف جاری است، اساسا ادعا‌های مطرح‌شده در گزارش‌های موهومی مانند آنچه به‌اصطلاح هیئت حقیقت‌یاب شورای حقوق بشر سازمان ملل در موضوع ایران ارائه کرده، محلی از اعراب ندارند.