استعمار انگلیس همچنان در قالب‌های نوین به غارت و تبعیض ادامه می‌دهد

به گزارش مجله خبری نگار،مسعود شجره روز چهارشنبه به مناسبت روز ملی مبارزه با استعمار انگلیس گفت: «انگلیس یکی از بزرگ‌ترین و موثرترین قدرت‌های استعماری تاریخ بود؛ به‌گونه‌ای که گفته می‌شد خورشید در امپراتوری بریتانیا هرگز غروب نمی‌کند. آنها در هند یکی از شکوفاترین اقتصاد‌های زمان خود را نابود کردند، همان‌گونه که در آفریقا، قاره آمریکا و استرالیا منابع ملت‌ها را غارت و جوامع را تضعیف کردند. این یک ماشین سرکوب بود که مردم جهان را تحت ظلم قرار داد و ثروت آنان را به لندن منتقل کرد.»

وی با رد این توجیه که استعمار تنها منافع مردم انگلیس را تضمین کرده است، توضیح داد: «منابع غارت‌شده هرگز به مردم عادی نرسید، بلکه به جیب یک درصد یا حداکثر ۱۰ درصد از نخبگان رفت. در همان زمان که انگلیس قدرت استعماری بزرگی بود، مردم فقیر به‌دلیل دزدیدن یک قرص نان به زندان می‌افتادند یا به استرالیا و آمریکا تبعید می‌شدند.» شجره نتیجه گرفت که استعمار نه تنها ملت‌های تحت سلطه، بلکه مردم عادی خود انگلیس را نیز قربانی می‌کرد و تنها به سود اقلیت حاکم بود.

وی با تأکید بر تداوم همان ذهنیت در سیاست‌های امروز لندن گفت: «اگرچه دیگر خبری از استعمار مستقیم به شکل گذشته نیست، اما استعمار نوین همچنان با همان منطق در جریان است؛ استفاده از تبعیض نژادی، سیاست «تفرقه بینداز و حکومت کن»، قدرت نظامی و نفوذ اقتصادی برای تسلط بر ملت‌ها.»

او افزود: «این نظام منابع را نه به مردم بازمی‌گرداند و نه به توسعه اختصاص می‌دهد، بلکه آن را در اختیار صنایع نظامی، حلقه‌های سیاسی و نخبگان قرار می‌دهد.»

شجره نمونه‌ای از این روند را سوء‌استفاده از منابع عمومی در دوران همه‌گیری کرونا دانست و گفت: «بر اساس آمار رسمی، در دوران کرونا دولت روزانه معادل ۲۰ هزار پوند برای هر فرد هزینه می‌کرد. اگر این منابع به مردم می‌رسید، یک خانواده پنج‌نفره باید ۱۰۰ هزار پوند دریافت می‌کرد، اما هیچ‌کدام از این پول‌ها به مردم نرسید. همه چیز میان سیاستمداران، شرکت‌های وابسته و حلقه‌های قدرت تقسیم شد، بدون آنکه کسی پاسخگو باشد.»

وی ادامه داد: «امروز همان ابزار‌های استعمار کهن، از جمله نژادپرستی و تفرقه‌افکنی، نه تنها در خارج بلکه در داخل انگلیس نیز به کار گرفته می‌شود. این ذهنیت که غربی‌ها و به‌ویژه سفیدپوستان برتر از دیگران هستند، هنوز قلب استعمار را تشکیل می‌دهد و به سیاست‌های داخلی و خارجی شکل می‌دهد.»

رئیس کمیسیون اسلامی حقوق بشر انگلیس از منظر حقوق بشر و حقوق بین‌الملل نیز این روند را محکوم کرد و گفت: «سیاست‌های استعماری و نواستعماری به آینده بشریت آسیب می‌زند و منابع را به هدر می‌دهد تا ساختار‌های سلسله‌مراتبی قدرت داخلی و خارجی حفظ شود. متأسفانه نهاد‌های بین‌المللی و قوانین موجود، که باید برای جلوگیری از این روند عمل کنند، در عمل ناکارآمد و در مواردی خود بخشی از ساختار استعماری‌اند. نمونه آشکار آن را در ۲ سال اخیر در قبال فلسطین دیدیم؛ سکوت و ناتوانی سازمان ملل متحد و دادگاه‌های بین‌المللی در برابر جنایات رژیم صهیونیستی نشان داد این نهاد‌ها همچنان در خدمت قدرت‌های بزرگ عمل می‌کنند.»

وی با اشاره به شکل جدید سلطه افزود: «امروز استعمار مستقیم کمتر دیده می‌شود، اما با استفاده از رهبران وابسته در کشور‌های مختلف، همان سیاست‌ها دنبال می‌شود. در بسیاری از کشورها، حاکمان تنها به فکر قدرت خود هستند و منافع مردمشان را فدای منافع غرب می‌کنند. خطر بزرگ‌تر، استعمار ذهن‌هاست.»

او خاطرنشان کرد: «باید فراتر از استقلال ظاهری کشور‌ها رفت. داشتن پرچم و نام کافی نیست؛ دانشگاه‌ها، نظام‌های حقوقی، سیاسی و نهاد‌های جهانی باید از سلطه ذهنی و ساختاری استعمار رها شوند و تنها با این تغییرات است که می‌توان به رهایی ملت‌ها و آینده‌ای عادلانه امیدوار بود.»

روز مبارزه با استعمار انگلیس هر سال فرصتی برای یادآوری گذشته تاریک این کشور است. از نابودی اقتصاد هند و غارت منابع آفریقا تا حمایت از رژیم‌های اشغالگر در غرب آسیا، ردپای استعمار انگلیس همچنان در حافظه ملت‌ها باقی است. بسیاری از منتقدان می‌گویند سیاست‌های امروز لندن در عرصه بین‌المللی بازتاب همان ذهنیت استعماری گذشته و مقابله با آن نیازمند هوشیاری و همبستگی ملت‌ها است.