کدام دسته از کودکان در معرض خطر ابتلا به علائم اختلال خوردن در نوجوانی هستند؟

به گزارش مجله خبری نگار/بهداشت نیوز،یک مطالعه جدید نشان می‌دهد کودکان خردسالی که با دیدن، مزه یا بوییدن غذای اشتها آور میل شدید به خوردن دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به علائم اختلال خوردن در نوجوانی هستند.

محققان می‌گویند کودکان چهار یا پنج ساله با تمایل غذایی بالا به احتمال زیاد علائم اختلال خوردن را در ۱۲ تا ۱۴ سالگی گزارش می‌کنند، از جمله پرخوری، غذا خوردن کنترل نشده، غذا خوردن احساسی و پرهیز از خوردن.

درمان اختلالات خوردن در زمانی که خود را نشان می‌دهد می‌تواند دشوارتر باشد و بنابراین بهتر است در وهله اول از بروز آنها جلوگیری شود. این یافته‌ها می‌تواند به استراتژی‌های پیشگیری برای کودکانی که بیشتر در معرض خطر هستند منجر شود. البته باید این را در نظر داشت که اشتیاق به غذا در سنین پایین رایج است و تنها یک عامل خطر بالقوه است.

محققان داده‌های بیش از ۳۶۰۰ جوان ساکن بریتانیا و هلند را بررسی کردند تا بررسی کنند که چگونه ویژگی‌های اشتها در سنین پایین ممکن است با علائم اختلال خوردن یک دهه بعد مرتبط باشد. این اولین مطالعه‌ای است که به طور جامع نقش ویژگی‌های اشتها را در ایجاد علائم اختلال خوردن بررسی می‌کند.

یکی از یافته‌های کلیدی، ارتباط بین اشتیاق بیشتر به غذا و افزایش ۴۷ درصدی خطر ابتلا به علائم پرخوری بود.

همچنین مشخص گردید که تمایل شدید به غذا در کودکی با افزایش ۱۶ درصدی احتمال اجتناب از غذا همراه بود، یعنی زمانی که فردی مصرف غذای خود را برای کاهش وزن یا اجتناب از افزایش وزن محدود می‌کند.

به طور مشابه، پرخوری عاطفی در طول کودکی با احتمال بیشتری برای ایجاد رفتار‌های جبران‌کننده، مانند روزه گرفتن، حذف وعده‌های غذایی و ورزش بیش از حد به عنوان راهی برای جلوگیری از افزایش وزن مرتبط است.

برعکس، محققان برخی از رفتار‌های اشتها را در دوران کودکی شناسایی کردند که به نظر می‌رسد خطر ابتلا به علائم اختلال خوردن را در سال‌های نوجوانی کاهش می‌دهد.

به عنوان مثال، احساس سیری سریع‌تر و طولانی‌تر با کاهش احتمال خطر خوردن کنترل نشده و رفتار‌های جبرانی همراه بود.

آهسته غذا خوردن نیز با احتمال کمتر خطر ایجاد رفتار‌های جبرانی و محدود کردن خوردن در نوجوانی مرتبط بود.

نگرانی در مورد غذا، نخوردن در هنگام احساس ضعف و لذت بردن از غذا در دوران کودکی با علائم بعدی اختلال خوردن مرتبط نبود.

اگرچه این مطالعه نمی‌تواند علیت را ثابت کند، یافته‌ها نشان می‌دهد که پاسخ به نشانه‌های غذایی ممکن است یکی از عوامل خطر مستعد کننده برای شروع علائم اختلال خوردن در نوجوانی باشد.

با این حال، اشتیاق و میل زیاد به غذا نیز یک رفتار عادی و بسیار رایج است و باید به‌عنوان یک عامل خطر بالقوه در بین بسیاری