گلعلی بابایی: باید خدمات مسجد را احیا کنیم

به گزارش مجله خبری نگار، جلسه نقد و بررسی کتاب «به قلم سوگند» نوشته گلعلی بابایی درباره زندگی شهید حبیب غنی‌پور، با حضور نویسنده کتاب و محسن شاهمرادی نویسنده و مدیر کل دفتر الگوسازی و تکریم نخبگان، امروز در غرفه مجمع انتشارات دفاع مقدس نمایشگاه کتاب برگزار شد.

بابایی در این جلسه توضیح داد: یکی از دغدغه‌های من این بود که درباره مسجد بنویسم؛ چرا که خودم را مدیون مسجد و آن‌هایی که در مسجد زیست می‌کردند، می‌دانستم. من احساس کردم شهید حبیب غنی‌پور می‌تواند سوژه بسیار خوبی باشد تا بتوانم به واسطه او، از مسجد و نقش مسجد بگویم. مساجد همان طور که امام (ره) فرمودند، چه در زمان انقلاب و چه بعد از پیروزی انقلاب سنگر بودند و هستند.

او سپس افزود: نقطه اوج نقش مسجد هم دوران دفاع مقدس. این که می‌گوییم جنگ مردمی بوده، برای این است که همه چیز اعم از اعزام، تشییع شهدا و ... در مسجد اتفاق میفتاد.

در ادامه جلسه شاه‌رضایی نویسنده، درباره نقش مساجد در نخبه پروری توضیح داد: تربیت مسجدی تربیت خاصی بود. مساجد در تربیت انسان‌های دهه ۶۰، ۵۰ و ۴۰ و حکیمان قرون مختلف نقش داشتند و آن‌ها هم در بالندگی برنامه‌های مسجد نقش داشتند. مالک اشتر وقتی فردی به او اهانت کرد، به مسجد پناه برد و ۲ رکعت نماز خواند تا غرور به او غلبه نکند.

او در پاسخ به سؤال «چه می‌شود که مسجد بالنده می‌شود؟» گفت: این موضوع بر می‌گردد به ماهیت خود مسجد. مسجد محل تعلیم و تربیت است و ما یک عقبه هزار و ۴۰۰ ساله داریم. پیامبر (ص) در مسجد موعظه می‌کردند. مسجد نیروی محققه‌ای هم می‌خواهد.

شاهمرادی افزود: احیای کانون‌های نخبه‌پرور می‌تواند بقای کشور ما را تضمین کند. کم نداشتیم مساجدی که نخبه‌پروری می‌کردند. برخی ادیب‌پرور و هنرمندپرور بودند، مساجدی هم داشتیم که در مسائل علمی کار می‌کردند. باید آن‌هایی که بودند و خدماتی دادند را شناسایی کنیم و خدماتشان را بنویسیم و سپس این خدمات را احیا کنیم.

شاهمرادی با اشاره به اینکه از یادداشت‌های باقی‌مانده شهید غنی‌پور در تدوین و عینی‌سازی زندگی او بهره گرفته، شرح داد: قلم بابایی انسان را می‌برد به فضای آن روزگار. مهم است که متن بتواند همزادپنداری کرده و انسان را در تونلی از تاریخ عقب ببرد. او تحقیق و پژوهش می‌کند و حقیقت انسان دهه ۶۰، دوران دفاع مقدس و انقلاب را نشان می‌دهد. به همین دلیل وقتی کتاب‌هایش را می‌خوانیم در آن فضا فرو می‌رویم.

این نویسنده با ذکر اینکه حبیب یک نخبه است، افزود: او تنها نیست و ما همه جا یک حبیب داریم. در ملایر شهید احمدرضا احدی را داریم که کم از حبیب نیست. او نفر یک کنکور پزشکی سال ۶۴ است.

او سپس تأکید کرد: بیش از آنکه بپردازیم حبیب که بود، باید بپردازیم به اینکه چه جوی، اتمسفری و زیست بومی، حبیب‌ها را حبیب کرد. من ویژگی‌های انسان تراز انقلاب را در این کتاب می‌بینیم. می‌بینیم که چه شد که حبیب، حبیب شد. در این کتاب روحیه جمع‌داری و معلمی را در هر زمان و مکان می‌بینیم. جدیت در کار را می‌بینیم.

او درباره کتاب «به قلم سوگند» که از انتشارات ۲۷ است، گفت: ویژگی‌هایی که از حبیب در این کتاب آمده، هر یک در حد یک مقاله جای کار دارد که انسان تراز انقلابی را تربیت می‌کند و محل همه آن‌ها مسجد است.
بابایی در ادامه جلسه گفت: سعی کردم حبیب را از تولد تا شهادت روایت کنم. در هر مقطع زندگی او راویانی بودند که از آن‌ها استفاده کردم.

نویسنده کتاب «به قلم سوگند» درباره دلیل انتخاب نام کتاب توضیح داد: هیچ وقت نمی‌توانیم حبیب را از قلم جدا بدانیم؛ چرا که از وقتی چشم باز کرد با قلم، یادداشت و ... با او عجین بوده.

او درباره یادداشت‌ها و دست‌نوشته‌هایی که از حبیب به دستش رسیده، توضیح داد: حبیب دوست‌های نزدیک زیادی داشت. ۲ تای آن‌ها که خیلی با آن‌ها عجین بود و خیلی از مدارک، مستندات و ... طبق وصیت حبیب رسید به یکی از آن‌ها به نام حمید ریاضی. او هم هر آنچه خواستیم به ما داد.

بابایی افزود: تلاش شده خواننده خودش را در این فضا احساس کند؛ طوری که خواننده احساس می‌کند خودش پشت خاکریز کنار حبیب می‌جنگد.