به گزارش مجله خبری نگار، استان کردستان اگرچه در به ثمررسیدن انقلاب اسلامی سهیم بود، اما بعد از آن با مشکلاتی مواجه شد که گروهکهای ضدانقلاب به دستور اربابان استکباری خود به راه انداخته بودند تا جایی که امنیت و آرامش را از مردم سلب کرده بودند.
در آن دوران سخت که مردم کردستان متحمل رنجهای زیادی شدند و ضدانقلاب بر بیشتر شهرهای کردستان تسلط داشت، به همت مردم کردستان و در راستای کمک به پاسداران در زمینه پاکسازی شهرها، سازمان «پیشمرگان مسلمان کرد» را تشکیل دادند و با مسلح شدن، در برابر دشمن قرار گرفتند.
روند اشغال سنندج توسط گروهکهای ضدانقلاب با تعرض مسلحانه به پادگان سنندج در فرودین ۱۳۵۸ شروع شد. پس از اشغال شهر سنندج، نیروهای نظامی در پاسخ به فریاد تظلمخواهی مردم مسلمان سنندج و عینیت بخشیدن به پیام نوروزی امام خمینی مبنی بر ضرورت ایجاد امنیت، در سال ۱۳۵۹ عملیاتی را برای آزادسازی شهر سنندج طرحریزی و به مرحله اجرا درآوردند.
در این عملیات که از چهارم تا ۲۶ اردیبهشت سال ۵۹ به عنوان ۲۲ روز نبرد برای آزادسازی سنندج مطرح است، مردم کردستان در قالب سازمان «پیشمرگان مسلمان کرد» تسلیح شدند و با کمک نیروهای سپاه توانستند سنندج را از دست ضدانقلاب نجات دهند.
شهید داریوش چاپاری فرمانده عملیات سازمان پیشمرگان مسلمان کرد در آن دوران بود که خاطره آزادسازی شهر سنندج و حضور نیروهای عملکننده را اینگونه بازگو میکند:
بعد از پاکسازی شهر کامیاران، حدود ۲۰ روز در آنجا ماندیم. برای پاکسازی سنندج باید تمام راههای ممکن را بررسی میکردیم، وضعیت مسیر سنندج کامیاران به گونهای بود که نمیشد از راه زمینی برای ورود به شهر سنندج استفاده کرد، بنا بر این تصمیم بر این شد که تعدادی از نیروها از راه هوایی وارد سنندج شوند.
به اتفاق تعدادی از نیروها با هواپیمای سی ۱۳۰ در فرودگاه سنندج که از اشغال گروهکهای ضدانقلاب در امان مانده بود، فرود آمدیم. همزمان با ورود ما، تعدادی از فرماندهان سپاه که از شهرهای تهران و اصفهان نیز به سنندج آمدند، به ما ملحق شدند.
دغدغه اصلی همه ما این بود که رزمندگان سپاه اسلام باید به گونهای وارد شهر شوند که آسیبی به مردم نرسد؛ زیرا گروهکهای ضدانقلاب مردم بیدفاع را سپر خود کرده و مسیر فرودگاه تا خیابان پاسداران و میدان آزادی را با سنگرهای بتونی تجهیز کرده بودند که عبور از آنها به راحتی ممکن نبود.
تنها راه رهایی از این بنبست، شکستن سنگرهای مسیر فرودگاه و ورود به شهر بود. با توکل به خدا عملیات پاکسازی سنندج را از فرودگاه آغاز کردیم و بعد از درگیریهایی که با نیروهای ضدانقلاب داشتیم توانستیم به صدا و سیما برسیم و آنجا را از لوث وجود گروهکهای ضدانقلاب پاکسازی کنیم و در محل پارک دیدگاه مستقر شویم.
پنج روزی را در دیدگاه مستقر شدیم. در طول این مدت گروهکهای ضدانقلاب نیروهای خود را از اطراف به داخل شهر منتقل کرده و در مقرها و مکانهای استراتژیک مستقر کرده بودند. بعد از پنج روز حمله دوم را شروع کردیم و به پاکسازی شهر پرداختیم.
اولین نقطهای که باید پاکسازی میشد، تپه الله اکبر بود. بعد از سه روز عملیات پی در پی توانستیم این نقطه را که در اختیار گروهک کومله بود، پاکسازی کنیم. با آزادسازی این نقطه میتوانستیم به راحتی وارد شهر شویم و از حمایتها و کمکهای مردمی برخوردار شویم.
برای کاملتر کردن حلقه محاصره و پاکسازی کامل شهر سنندج، شهید صیاد شیرازی به همراه نیروهای تحت امرش و نیروهای سپاه قروه از جاده قروه ـ سنندج و گردنه صلواتآباد بعد از چند روز درگیری با نیروهای ضدانقلاب وارد شهر شدند و در ساختمان سیلوی گندم سنندج مستقر شدند.
به منظور کمک به نیروهای سازمان پیشمرگان مسلمان کرد، گروهی از برادران پاسدار به همراه برادران صفوی، رستگارپناه، تمیزی و ایزدی از کرمانشاه به سنندج آمدند و به ما پیوستند.
شهید محمد بروجردی به اتفاق جمعی از نیروهای سازمان پیشمرگان مسلمان کرد، پاسداران و نیروهای ارتش از پادگان لشکر حرکت کردند و بر جادهای که ضلع شرقی پادگان لشکر قرار داشت و بر جاده سقز ـ مریوان مسلط بود مستقر شدند.
ما با طمأنینه عمل میکردیم و نهایت تلاشمان این بود که آسیبی به مردم عادی نرسد، اما گروهکهای ضدانقلاب از این حسن نظر ما سوءاستفاده میکردند و مردم را به عنوان سپر انسانی خود قرار داده بودند و اجازه نمیدادند که مردم از شهر خارج شوند و هر کسی را که قصد خروج از شهر را داشت میکشتند و عامل کشتار مردم مظلوم کردستان را نیروهای انقلابی معرفی میکردند تا مردم را از انقلاب اسلامی دور کنند.
رزمندگان سپاه اسلام برای اینکه آسیبی به مردم نرسد، خود را به زحمت میانداختند و در محلههایی که امکان آسیبدیدن مردم وجود داشت، با نیروهای ضدانقلاب درگیر نمیشدند. به همین خاطر ما تعداد زیادی شهید دادیم، تا توانستیم شهر سنندج را از لوث وجود گروهکهای ضد انقلاب پاک کنیم.
در پاکسازی شهر سنندج، همه نیروها نقش داشتند؛ پیشمرگان مسلمان کرد، برادران پاسدار، برداران ارتشی همه به یک اندازه زحمت کشیدند. البته در این میان باید به نقش اساسی مردم سنندج و عدم همکاری آنها با نیروهای ضدانقلاب نیز اشاره کرد، که اگر حمایتها و پشتیبانیهای مردم سنندج نبود، آزادسازی شهر سنندج به درازا میکشید و ما باید صدمات زیادی متحمل میشدیم.