به گزارش مجله خبری نگار، در روزهای اخیر و به دنبال انتشار بیانیه شبکه بهایی-سلطنتطلب منوتو به بهانه کمبود بودجه و ناکافی بودن هزینه تبلیغات، این امر به یک کارزار تبلیغاتی سنگین از سوی این شبکه تبدیل شده است. به این معنی که مجریهای این شبکه در همه برنامههای خود، تلاش میکنند تصویری کاملاً مستقل و پاک از این شبکه ارائه کرده و اینطور وانمود کنند که این شبکه، آن هم با این هزینههای سرسام آور، مطلقاً از هیچ دولت و سرویس امنیتی پول نمیگرفته است.
هرچند بعضیها این امر را به حربهای برای بازاریابی میان دولتهای متخاصم ایران برای جلب پشتیبانی و بودجه تعبیر میکنند، اما برخی از کارشناسان سابق همین شبکه، این ادعاها را مظلوم نمایی و غیرواقعی دانستند. از جمله حسن اعتمادی که صریحاً اعتراف کرده است بودجه منوتو از سوی پنتاگون و ارتش ایالات متحده امریکا تأمین میشود. وی که در سال ۲۰۱۶ میلادی این اظهارنظر را مطرح کرده بود، به تازگی هم اعلام کرده است که هزینه ماهانه این شبکه ۲۰ میلیون پوند بوده و این پول نمیتوانسته صرفاً از راه تبلیغات به دست آمده باشد.
داریوش همایون، ضدانقلاب فراری هم در واکنش به مظلوم نماییهای این شبکه، این سؤال را مطرح کرده است که کدام خیر بوده که ماهانه ۲۰ میلیون پوند هزینه این شبکه را تأمین میکرده است؟ مجموعه تحولات مرتبط با مسأله تعطیلی منوتو به بهانه کمبود بودجه، درنهایت به سمتی رفته است که بیش از آنکه به این شبکه کمک کند، ابهامهای بیشتری را مطرح کرده است. اینکه مجریان آن به کجا خواهند رفت و خط سیاسی آن چه خواهد بود، پیمانکار بعدی این شبکه را مشخص خواهد کرد. کما اینکه چرخش آشکار اینترنشنال به سمت رژیم صهیونیستی و حتی اعزام خبرنگاران آن به پایگاههای نظامی این رژیم، مشخص کرد که بانی مالی جدید اینترنشنال، تل آویو است.