درمان تومور‌های اطفال چه مشکلاتی در پی دارد؟

به گزارش مجله خبری نگار،در مورد بروز سرطان در کودکان، اظهار کرد: سرطان به عنوان یک بیماری علاوه بر بزرگسالان کودکان را نیز درگیر می‌کند، این بیماری در رده سنی اطفال در تمام زمینه‌ها از جمله اتیولوژی، شیوع، روش‌های درمانی، عوارض درمان و نحوه تعامل با کودکان مبتلا به سرطان با گروه بزرگسالان تفاوت دارد.

وی با بیان اینکه سرطان‌های بالغین در روندی چند مرحله‌ای ایجاد شده و اغلب در سال‌ها و دهه‌ها رشد می‌کند، افزود: تومور‌های کودکان در دوره زمانی بسیار کوتاه‌تری ایجاد شده و رشد می‌کند و نقش ژنتیک در مقایسه با عوامل محیطی در سرطان‌های اطفال پر رنگ‌تر است.

متخصص رادیوانکولوژی تصریح کرد: طول عمر بیماران مبتلا به سرطان در گروه سنی اطفال به مدد روش‌های جدید درمانی از سال ۱۹۶۰ تا به امروز به صورت مداوم افزایش یافته است و به استثنا مواردی مانند گلیوما‌های ساقه مغز که به طور تقریب همیشه کشنده هستند با بقای سه ماهه ۸۵ درصد و بقای پنج ساله ۷۵ درصد در این گروه سنی از بیماران مواجه هستیم.

وی خاطرنشان کرد: برخلاف بزرگسالان که با شیوع بیشتر سرطان‌هایی مانند سینه، پروستات، ریه و دستگاه گوارش در آن‌ها مواجه هستیم در گروه سنی اطفال لوسمی‌ها، تومور‌های مغزی و لنفوم هوچکین و نان هوچکین از شیوع بیشتری برخوردار هستند.

وی با تاکید بر اینکه علاوه‌بر تفاوت‌های بافت‌شناختی تومور‌های اطفال خطر ایجاد سرطان ثانویه و تحمل بافت‌های نرمال هم در گروه بالغین و اطفال متفاوت است، گفت: ریسک ایجاد تومور‌های ثانویه در گروه سنی اطفال با مداخلاتی مانند شیمی درمانی و رادیوتراپی افزایش می‌یابد و در صورت استفاده از هر مدالیته درمانی این افزایش به صورت تصاعدی خواهد بود.

عادلی با اشاره به اینکه ریسک ایجاد تومور‌های ثانویه در سنین پایین سه تا شش برابر بیشتر از کودکانی است که در دوران نزدیک به نوجوانی به سر می‌برند، اظهار کرد: تومور‌های ثانویه به طور معمول در طی یک دوره ۱۵ ساله بعد از ابتلاء توموراولیه و پایان درمان رخ داده و ۶۵ درصد این تومور‌ها در بیمارانی که رادیوتراپی شده‌اند در بخش قبلی و ۲۰ درصد در مجاورت آن رخ می‌دهد و ۱۵ درصد موارد هم شاهد ظهور سرطان‌های ثانویه در مناطق دور دست هستیم.

مشکلات درمان تومور‌های اطفال چیست؟
وی در خصوص روند درمان تومور‌های اطفال تصریح کرد: کوچک‌تر بودن سایز تومور وارگان‌های حیاتی در اطفال، حساسیت بیشتر برخی از ارگان‌های حیاتی به اشعه و دوز تحمل پایین‌تر این ارگان‌ها نسبت به بالغین در کنار امکان ثابت‌سازی کمتر بیماران گروه سنی اطفال از مشکلاتی است که پزشک متخصص رادیوانکولوژی در درمان این گروه از بیماران با آن مواجه است.

متخصص رادیوانکولوژی ادامه داد: استفاده از روش IMRT اگر چه برخی معتقدند به علت اینکه در این روش حجم‌های بیشتری از بافت نرمال دوز کمتری دریافت خواهند کرد و نسبت به روش سه بعدی رادیوتراپی موجب افزایش بیشتر سرطان‌های ثانویه خواهد شد به علت امکان بهتر برای حفظ ارگان‌های حیاتی در این روش با در نظر گرفتن ملاحظات خاص برای گروهی از کودکان مبتلا به سرطان قابل استفاده است.

وی با تاکید به آمار مرگ و میر بین کودکان مبتلا به سرطان در کشور‌های در حال توسعه، گفت: نکته قابل توجه دیگر در مورد سرطان‌های اطفال این است که نه تنها مرگ‌ومیر در کودکان مبتلا به سرطان در کشور‌های در حال توسعه بیشتر از کشور‌های پیشرفته است، همه‌گیری کرونا نیز باعث تشدید این شکاف بین کشور‌های پیشرفته و در حال توسعه شده است و طبق مطالعه‌ای که در دسامبر ۲۰۲۰ منتشر شده است، به علت همه‌گیری کرونا تعداد زیادی از کودکان در این کشور‌ها تشخیص دیررس، تأخیر و قطع درمان خود را تجربه کرده‌اند.