به گزارش مجله خبری نگار،این منظره عجیب و به ظاهر وحشتناک برای اولین بار در سال ۱۹۱۱ توسط زمین شناس توماس گریفیث تیلور کشف شد که آن را به جلبکهای قرمز نسبت داد. تنها نیم قرن بعد بود که مشخص شد؛ رنگ زرشکی ناشی از نمکهای آهن است. جالبتر از همه، آب در ابتدا شفاف است، اما بلافاصله پس از بیرون آمدن از یخ قرمز میشود، زیرا آهن برای اولین بار پس از گذشت هزارهها در معرض هوا اکسید میشود.
اکنون یک مطالعه جدید نمونههایی از آب را بررسی کرده و دریافته است که آهن به شکل غیرمنتظرهای ظاهر میشود. این ماده از نظر فنی یک ماده معدنی نیست، در عوض به شکل نانوکرههایی است که ۱۰۰ برابر کوچکتر از گلبولهای قرمز خون انسان است.
کن لیوی (Ken Livi) پژوهشگر این مطالعه گفت: به محض اینکه به تصاویر میکروسکوپ نگاه کردم، متوجه شدم که این نانوکرههای کوچک وجود داشته و غنی از آهن هستند و علاوه بر آهن، عناصر مختلف زیادی مانند سیلیکون، کلسیم، آلومینیوم، سدیم در خود دارند که همه آنها متفاوت هستند. به گزارش سیناپرس، برای اینکه اتمها یک ماده معدنی باشند، باید در یک ساختار بسیار خاص و کریستالی چیده شوند. این نانوکرهها کریستالی نیستند، بنابراین روشهایی که قبلاً برای بررسی جامدات استفاده میشد، آنها را شناسایی نکرد.
لیوی افزود: این یافته پیامدهایی فراتر از قطب جنوب و حتی فراتر از زمین دارد. زندگی میتواند در سیارات دیگر در شرایطی مشابه وجود داشته باشد، اما ما ممکن است تجهیزات مناسبی را برای شناسایی آن ارسال نکنیم.
لیوی در خاتمه گفت: مطالعات ما نشان داد که تجزیه و تحلیل انجام شده توسط خودروهای مریخ نورد در تعیین ماهیت واقعی مواد محیطی در سطوح سیاره ناقص است. این امر به ویژه در مورد سیارات سردتری مانند مریخ صادق است، جایی که مواد تشکیل شده ممکن است در اندازه نانو و غیر کریستالی باشند. در نتیجه، روشهای ما برای شناسایی این مواد ناکافی است. برای درک واقعی ماهیت سطوح سیارات سنگی، یک میکروسکوپ الکترونی عبوری ضروری است، اما در حال حاضر امکان قرار دادن آن در مریخ وجود ندارد.