به گزارش مجله خبری نگار،بیماران دارای سطوح بالای کلسترول LDL که معمولاً به عنوان کلسترول بد شناخته میشود، معمولاً داروهای استاتین را برای کاهش سطح کلسترول خون خود مصرف میکنند، اما این دارو اغلب عوارض جانبی دردناکی را دارد.
یافتههای جدید پژوهشگران نشان میدهد: در میان بیمارانی که دارای سطح بالای عوارض جانبی استاتینها هستند، درمان با بمپدوئیک اسید با کاهش خطر عوارض جانبی قلبی و عروقی همراه بود.
استیون نیسن از موسسه قلب و عروق کلینیک کلیولند که سرپرستی این مطالعات را بر عهده داشت در رابطه با موضوع فوق خاطرنشان میکند: ۷ تا ۲۹ درصد افرادی که استاتین مصرف میکنند، با عوارض جانبی نامطلوبی مواجه میشوند که اصلیترین آن، درد عضلانی است. متاسفانه حتی در میان بیماران قلبی با سابقه حملات قلبی وحشتناک، به دلیل درد ناشی از استاتین ها، تمایلی به مصرف این داروها وجود ندارد.
این بیماران انفارکتوس میوکارد متعدد و گاهی اوقات جراحی بای پس را تجربه کرده اند، ولی معمولا به پزشک خود اعلام میکنند که من چندین استاتین را امتحان کردم، اما هر زمان که استاتین مصرف میکنم، عضلاتم درد گرفته یا ضعیف میشوند و حتی قادر به بالا رفتن از پلهها نیستم. من واقعا نمیتوانم این دارو را مصرف کنم.
به همین دلیل تیم تحقیقاتی دکتر نیسن، گروهی متشکل از ۱۳۹۷۰ بیمار را که واکنشهای منفی به استاتینها داشتند، انتخاب کرده و برای یک دوره شش ماهه به برخی از آنها بمپدوئیک اسید و به برخی دیگر دارونما دادند.نتایج این مطالعه نشان داد: بیمارانی که اسید بمپدوئیک دریافت کردند، در پایان دوره آزمایشی شش ماهه شاهد کاهش کلسترول LDL خود بودند.
پس از یک دوره پیگیری ۴۰ ماهه، بیمارانی که اسید بمپدوئیک دریافت کرده بودند، ۱۹٪ کاهش در خطر مشکلات عروق قلبی و کاهش ۲۳ درصدی در خطر حمله قلبی مشاهده کردند.
گفتنی است، اسید بمپدوئیک قبلاً توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده تأیید شده و اکنون توسط بیمارانی که از استاتینها نیز استفاده میکنند مصرف میشود، اما تحقیقات جدید نشان میدهد: این دارو میتواند در کاهش کلسترول LDL و خطر حمله قلبی حتی زمانی که به تنهایی مصرف شود، موثر باشد.
همچنین به بیمارانی که میتوانند استاتینها را تحمل کنند هنوز توصیه میشود، به مصرف این داورها ادامه دهند، اما تحقیقات جدید نشان میدهد که ممکن است اسید بمپدوئیک یک گزینه درمانی مناسبی باشد که همان نتیجه را برای آنها در پی دارد. شرح کامل این مطالعات در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شده است.