به گزارش مجله خبری نگار، بیشتر ما، زمانی رودست میخوریم و مغلوب شایعهها میشویم که اطلاعاتمان درباره آن موضوع کافی نیست. هارپ، یکی از همین واژههاست که بیشتر با بروز حوادث طبیعی مثل زلزله بر سر زبانها میافتد. اجازه بدهید با هم از هارپ رمزگشایی کنیم و بیشتر درباره آن بدانیم.
«HAARP» برگرفته از «High-frequency Active Auroral Research Program» بهمعنای «برنامه پژوهشی یونوسفر فعال با فرکانس بالا»، یک پروژه نظامی در آلاسکای آمریکاست. ارتش ایالاتمتحده این مرکز را در سال ۱۹۹۳ میلادی ساخت و گفته شد هدف این مرکز انجام تحقیقاتی روی اتمسفر زمین است.
اگر بخواهیم بهزبان سادهتر بگوییم هارپ امواج بسیار قدرتمند و با فرکانس بالایی دارد و شبیه یک گرمکننده بزرگ برقی عمل میکند. وقتی بخاری برقی را روشن میکنید، هوای اطراف دراثر تابش حرارتی گرم میشود. هارپ هم با همین سازوکار لایه یونوسفر را که در بیرونیترین بخش جو زمین قرار دارد، گرم و برانگیخته میکند. دانشمندان با این روش میتوانند نحوه واکنش یونوسفر به تغییر شرایط را مطالعه کنند. یونوسفر مانند یک کمربند دورتا دور زمین را فراگرفته و نقش مهمی در ارتباطات رادیویی و مخابرات راه دور دارد. در دوره جنگ سرد، از هارپ برای کشف روشهایی به منظور ارتباط با زیردریاییهای مجهز به سلاح اتمی استفاده میشد و تا همین امروز تئوریهای مختلفی درباره قدرت نابودگری هارپ مطرح است.
تلاشمان در این پرونده بر این است تا با ارائه اطلاعاتی، معمای هارپ را روشنتر کنیم و یکطرفه به قاضی نرویم.
هارپ یکروزه و یکشبه ساخته نشدهاست. ۲۹ سال پیش ساخت این مرکز شروع شد و بعد از یکسال با ۱۸ آنتن ۳۶۰ کیلوواتی کارش را آغاز کرد. توسعه هارپ آنقدر ادامه پیدا کرد تا در سال ۲۰۰۶ میلادی با سرمایهگذاری نیروی هوایی و دریایی ایالاتمتحده آمریکا، آنتنها ۱۰ برابر شدند و چند دستگاه اندازهگیری جدید هم به این مرکز اضافه شد. گیرندهها و فرستندهها دو بخش اصلی هارپ هستند و ابزار تحقیقاتی یونکرهای یا «IRI» که فرستندهای برای ارسال امواج رادیویی با توان زیاد و در محدوده فرکانسهای بالا هستند، از مهمترین تجهیزات هارپ بهشمار میآیند. آنتنهای IRI امواجی بین فرکانسهای ۲.۷ تا ۱۰ مگاهرتز ارسال میکنند که این امواج در ارتفاعی بین ۷۰ تا ۳۵۰ کیلومتر از سطح زمین متمرکز میشوند و در لایهای به وسعت چند دهکیلومتر و ضخامت چند متر جذب خواهندشد. به کمک این آنتنها، آشفتگی حاصل از توفانهای خورشیدی در یونوسفر که ارتباطات را مختل میکند، حل میشود.
وقتی پروژهای کلید بخورد و خبرهای کم و کوتاهی درباره آن منتشر شود، گمانهزنیها درباره سری بودن آن پررنگ میشود؛ به خصوص وقتی پای آمریکا که سوابق نامناسبی هم دارد، درمیان باشد. هارپ هم با چنین شیوهای کار خود را آغاز و به همین دلیل از زمان شروع، منتقدان و مخالفان زیادی پیدا کرد که معتقدند هارپ یک بلای خانمانبرانداز است و میتواند ابر و باد و مه و خورشید و فلک را به خدمت بگیرد. زمانی ظنها به هارپ بیشتر میشود که نگاهی به تاریخچهاش بیندازیم. ردپای اصلی هارپ به پروژه «رویای مشترک ۲۰۲۰» برمیگردد که عنوان برنامه مطالعات نظامی و محرمانه آمریکا تا سال ٢٠٢٠ است و هدف اصلی آن ساخت سلاحهایی با قدرت تأثیرگذاری گسترده و دراختیارگرفتن «دانش دما» و «کنترل اندیشه» انسانها بهوسیله امواج الکترومغناطیس بوده است. هرچند هنوز نظریههای علمی این موضوع را تأیید نکردهاند، اما باید دانست امکاناتی که امروز بشر در اختیار دارد، رویا و آرزوهای چند دهه و قرن پیش اجدادش بودهاست.
چندسال قبل، روسها با طرح ادعایی از هارپ بهعنوان یک سلاح ژئوفیزیکی آمریکایی که زیستبوم کشورشان را دچار بحران کردهاست، در دادگاههای بینالمللی شکایت کردند. در طول سالهای گذشته هم نظریههای مختلفی مبنیبر قدرت تخریب هارپ شکل گرفته است و برخی معتقدند آمریکاییها با این ابزار به عنوان سلاح، بهطور زیرپوستی وارد عمل شده و به آب، کشاورزی و اقلیم دشمنان خود آسیبهای جدی وارد میکنند. برخی هم معتقدند خشکسالی در برخی کشورها محصول هارپ است.
دکتر «سیدفرید آموزگار»، پژوهشگر فضایی در گفتگو با تسنیم معتقد است آمریکا پهپادهایی حاوی نانوذرات را به کشورهای هدف میفرستد تا اتمسفر آن منطقه را تخریب کند و جلوی بارش باران را بگیرد. این ذرات در کشتزارها مینشیند و خاک حاصل خیز را از بین میبرد. به این ترتیب هارپ با خود، خشکسالی می آورد. بهگفته این پژوهشگر، استفاده از فناوریهای جنگ آبی محدود به کشورهای ابرقدرت نمیشود و حتی کشور ترکیه که در همسایگی ما قرار دارد هم از این فناوریها استفاده میکند؛ «ترکیه از حدود ۲۰ سال پیش روی پروژه بارانزایی کار میکند. به اینترتیب که توانایی بارانزایی ابرها را قبل از اینکه به کشور ما برسند، بهطور کامل تخلیه میکند و زمانی که این ابرها به کشور ما میرسند، قدرت بارانزایی آنها کاهش یافتهاست که در نتیجه آن احتمال بارش هم کاهش مییابد.»
هرچندوقت یکبار ویدئوهایی در شبکههای اجتماعی دستبهدست میشود که مردم را بیشتر از قبل به هارپ مشکوک میکند مثل صداهایی که مدت زیادی است مردم نیمکره شمالی آنها را میشنوند یا نورهای عجیبی که در آسمان میبینند. این صداها شبیه نعره بلندی است که از آسمان به گوش میرسد. شاید برایتان جالب باشد که بدانید تا امروز بیش از هزاران ویدئو درباره این صدا در دنیای مجازی بهاشتراک گذاشته شدهاست. گفته شده صدای هارپ شبیه یک صدای عادی، اما بسیار بلند است که هرازچندگاهی شنیده میشود و اینطور بهنظر میرسد که مربوط به ۵۰ سال گذشتهاست و پیشتر از این صدا خبری نبوده است. کانادا و سوئد کشورهایی هستند که رکورد شنیدهشدن این صدا را در کشورشان دارند و تلویزیون این کشورها بارها درباره این اتفاق، گزارش پخش کردهاست. ازطرف دیگر ناسا هم به میدان آمده و اعلام کرده منشأ این صدا برخورد ابرها در ارتفاعهای زیاد است که بهعلت تماس امواج و الکترونها و فوتونهای رسیده از خورشید، در میدان مغناطیسی زمین اسیر میشوند و فشار را افزایش میدهند. هرچند این توضیح ناسا هنوز منتقدان هارپ را قانع نکرده و آنها معتقدند اگر این نظریه معتبر است، این صدا در گذشته هم باید شنیده میشد.
هنوز کسی از همه زوایای هارپ باخبر نیست و همین موضوع سوالات زیادی را در ذهن مردم ایجاد میکند. در این قسمت به هفت سوال پرتکرار درباره هارپ پاسخ میدهیم. این پاسخها صددرصد قطعی نیستند و به طور کامل رد یا پذیرفته نشدهاند.
درباره دستکاری آبوهوا باید گفت که آبوهوای کره زمین مجموعهای بسیار گسترده و سامانهای پیچیدهاست. پدیدههای آبوهوایی با هزاران عامل بزرگ و کوچک در تعامل با یکدیگر شکل میگیرند. به همین دلیل برخی معتقدند بعید است مرکزی با توان گفتهشده بتواند جهان را دستکاری کند و باعث تغییرات آبوهوایی شود. هرچند این فرضیه بهطور کامل رد هم نشدهاست.
تئوریهایی مانند تغییر آبوهوا، کنترل ذهن و... که درطول این سالها برای هارپ مطرح شده، آن را به یک مسئله جنجالی تبدیل کردهاست. ۱۲ سال پیش «هوگو چاوز»، رئیسجمهور سابق ونزوئلا، هارپ را مسئول زلزله مهیب هائیتی دانست و از آن زمان چشم و گوشهای بیشتری متوجه هارپ و عوارض ناشی از آن است. سوابق آمریکا در تحقیقات مخفیانه روی چیزهای مختلف برای استفاده علیه دشمنانش هم به این موضوع دامن زده است.
یک دوره تحقیقاتی معمولی در هارپ ممکن است یک تا دو هفته طول بکشد و حداکثر چهار دوره به این شکل در یک سال برگزار میشود و این یعنی ۵۶ روز از ۳۶۵ روز سال. گفته میشود آخرین عملیات فعال ابزار تحقیقات یونوسفر در ۲۵ تا ۲۸ مارس ۲۰۱۹ انجام شدهاست.
محیط یونوسفر تحتتأثیر نور خورشید، آشفته است؛ به همین دلیل آثار مصنوعی در این لایه بهسرعت ازبین میروند. این آثار بسته به اینکه تا چه ارتفاعی در یونوسفر نفوذ کنند، پس از زمانهایی کمتر از یک تا ۱۰ دقیقه، دیگر قابل تشخیص نیستند. میتوان گفت این آثار شبیه انداختن سنگ در یک جریان سریع آب است که موجهای بهوجودآمده ناشی از پرتاب سنگ، درحال حرکت از بین میروند و دورتر از محل پرتاب، تشخیص داده نمیشوند.
هنوز پاسخ قطعی برای این سوال وجود ندارد، ولی آمار و ارقام این نظریه را رد میکنند. بهطور مثال انرژی لازم برای ایجاد زمینلرزه بم که حدود ۶.۵ ریشتر بود، معادل انفجار ۴.۵ میلیون تن تیانتی است. توان ۳.۶ مگاواتی آنتنهای هارپ درمقایسه با این اعداد هیچ است. این بهغیر از محاسبه انرژی گرمایی است که در بدنه آنتن و هوا هدر میرود.
گفته میشود دور بودن از مناطق پرجمعیت و پرسروصدا با چراغهای الکتریکی، داشتن زمین نسبتا مسطح، هزینه ساختوساز مقرونبهصرفه در منطقه، قرار گرفتن در منطقهای که شفق قطبی رخ میدهد و حداقل تأثیرات محیطزیستی را بر محیط دارد، از دلایل ساخت هارپ در کاگونای آلاسکاست.
بیشترین برق مصرفی در پروژه هارپ، به فرستنده IRI مربوط میشود. برق موردنیاز برای تولید این امواج رادیویی درحد برق مصرفی یک خانه مسکونی معمولی است البته هارپ، به شبکه برق محلی متصل نیست و به مولدهای برقی مجهز است که در زمان فعالیت گیرنده و فرستندهها وارد عمل میشوند.
منبع: خراسان