آداب چانه‌زنی بدون رفتن روی اعصاب فروشنده‌ها

به گزارش مجله خبری نگار، اگر از مطلبی با تیتر «آداب چانه‌زنی» توقع دارید راه و رسم تخفیف گرفتن را بهتان یاد بدهد، متأسفیم که بگوییم ما چنین قصدی نداریم. پس اگر تخفیف‌باز نیستید، این مطلب به‌کارتان نمی‌آید، اما اگر تخفیف‌بگیر حرفه‌ای هستید، بلد بودن آداب چانه‌زنی به‌کارتان می‌آید که روی اعصاب فروشنده‌ها راه نروید.

اگر از آن‌هایی هستید که خرید بدون تخفیف به دل‌شان نمی‌نشیند، باید بدانید که چانه زدن جا و مکان دارد. روی قیمت لباس و کیف و کفش و زمین و مانند آن‌ها می‌شود چندوچون کرد، چون معمولا در کشور ما روند قیمت‌گذاری‌شان اساس مشخصی ندارد و فروشنده برای آن تصمیم می‌گیرد، اما لطفا بی‌خیال تخفیف گرفتن از کتاب‌فروش و فروشنده سوپرمارکت شوید؛ قیمت پشت‌جلد کتاب و روی بسته‌بندی مواد غذایی جای چانه زدن ندارد.

موقع چانه‌زنی، حواس‌تان به اعداد و ارقام باشد. ۵۰ هزار تومان تخفیف، رقم غیرمعقولی به‌نظر نمی‌رسد، اما نه وقتی قیمت جنس مدنظر، ۷۰ هزار تومان است. طوری میانه را بگیرید که نه سیخ بسوزد و نه کباب.

اگر احساس کردید قیمت کالایی هیچ‌جوری با اندازه جیب شما نمی‌خواند، به تخفیف دل‌خوش نکنید. در این‌طور مواقع «ما از راه دور اومدیم» و «پاقدمم خوبه و مشتری برات زیاد میاد» و «آخر ساله، به کارت برکت میده» فقط وقت خودتان و فروشنده را می‌گیرد.

بعضی‌ها معتقدند تخفیف نمک معامله است و طوری به این اعتقادشان پایبندند که شورش را در‌می‌آورند. قسم دادن به جان اعضای خانواده فروشنده، «بگو به جان بچه‌ام قیمتش همینه» یا پایین آوردن جایگاه قشر خاصی از جامعه «ای بابا، وضع ما دانشجوها/ کارمندها/ اجاره‌نشین‌ها رو که می‌دونین»، صورت خوشی ندارد.

کالا‌هایی که جای چانه زدن دارند، در فروشگاه‌های مختلف با اختلاف قیمت‌های جزئی فروخته می‌شوند. اگر این اختلاف قیمت در فروشگاهی بیش‌ازحد انتظارتان بود، به‌جای تلاش برای تخفیف گرفتن با ترفند «همینو دو تا چهارراه پایین‌تر، فلان‌قدر می‌دن»، گران‌فروشی را گزارش کنید.

منبع: خراسان