بیوگرافی لیلا ابراهیمی، دونده ایرانی

لیلا ابراهیمی، دونده دو‌های نیمه استقامت

مجله خبری-سبک زندگی نگار: لیلا ابراهیمی (۱ اردیبهشت ۱۳۶۳) دونده دو‌های نیمه استقامت ایرانی است. او نخستین دونده زن ایرانی است که پس از انقلاب ۵۷ موفق به کسب مدال در مسابقات قهرمانی آسیا شده است. لیلا ابراهیمی رکورددار دو‌های ۱۵۰۰ متر، ۳۰۰۰ متر، ۳۰۰۰ متر بامانع و ۵۰۰۰ متر ایران است.

لیلا ابراهیمی در مسابقات قهرمانی ۲۰۰۷ آسیا در امان در ماده ۳۰۰ متر بامانع سوم شد و اولین مدال دو و میدانی زنان ایرانی پس از انقلاب را به دست آورد، در حالی که هیچوقت امکان تمرین این ماده برایش فراهم نشده بود و برای اولین بار از مانع چاله آب می‌پرید. او در مسابقات قهرمانی دو و میدانی داخل سالن ۲۰۰۴ آسیا در تهران یک مدال نقره در ۳۰۰۰ متر و یک مدال برنز در ۱۵۰۰ متر و در مسابقات قهرمانی دو و میدانی داخل سالن ۲۰۱۰ آسیا در تهران یک مدال برنز در ۳۰۰۰ متر گرفت. لیلا ابراهیمی در بازی‌های آسیایی ۲۰۰۶ دوحه و بازی‌های آسیایی داخل سالن ۲۰۰۷ ماکائو و ۲۰۰۹ هانوی هم شرکت کرده‌است.

لیلا ابراهیمی معتقد است نوع پوشش دوندگان زن ایران موجب ایجاد رقابت ناعادلانه برای آن‌ها در مسابقات بین‌المللی است.

مصاحبه‌ای کوتاه و خواندنی با لیلا ابراهیمی

شما نخستین دونده زن ایرانی هستید که توانست بعد از انقلاب مدال آسیایی بگیرد، این اول بودن چه حس و انگیزه‌ای در شما ایجاد کرد؟

لیلا ابراهیمی: خیلی سال از این مدال که نخستین مدال گرفته شده در رشته دو و میدانی بانوان ایران در آسیاست می‌گذرد و این نخستین مدالی بود که در رشته ۳۰۰۰ متر با مانع در آسیا به دست آوردم، منتها در آن جا فکر و ذهن آدم درگیر مسابقات است که بتواند یک تورنمنت خوب داشته باشد و من تمام ذهنم درگیر این قضیه بود، ولی وقتی به کشورمان برگشتم دیدم بازدهی بسیار خوبی در میان مردم، رسانه‌ها و... داشته است و این بازخورد مرا شگفت زده کرده و انگیزه بسیار زیادی در من ایجاد کرد.

شاید باید گفت نور امیدی در دلم بود برای مسابقات آتی که بتوانم با انگیزه و انرژی بهتر شروع کنم. مردم استقبال بسیار خوبی از من کردند، از من چه در رسانه‌ها و چه در مکان‌های عمومی و چه اماکن دیگر، از من حمایت فکری و معنوی به عمل آوردند. در آن مدت هم انگیزه بسیار زیادی در من ایجاد شد و از این جهت هم بسیار قدرتمند شده بودم و احساس بسیار خوبی داشتم.

لیلا ابراهیمی متولد ۱ اردیبهشت ۱۳۵۸ است

در مسابقات وقتی به سمت خط پایان می‌دوید به چه موضوعی فکر می‌کنید؟

لیلا ابراهیمی: در مسابقات خارجی تمام حریفان قدرتمند هستند. کشور‌های عربی مانند قطر و بحرین و... ورزشکاران کشور‌های اتیوپی و کنیا را در رشته‌های استقامت خریداری کرده اند، بر همین اساس ما با کسانی می‌دویم که به طور مثال قهرمان المپیک هستند؛ بنابراین در آن لحظات تمرکز بسیار مهم و حیاتی است تا بتوانیم جزو گروه پیشتاز باشیم و رکوردی را از خود بر جای بگذاریم.

بیشترین مسافتی که تاکنون دویده اید چه قدر بوده است؟

لیلا ابراهیمی: در مسابقات ۱۰ هزار متر داخل پیست بوده است، اما در خارج از پیست بیشترین مسافتی که دویده ام ۲۲ کیلومتر بوده است. در مسابقات نیمه ماراتن در قشم در سن ۱۸ سالگی که بسیار سخت هم بود.

غیر از دو و میدانی چه ورزش‌های دیگری انجام می‌دهید؟

لیلا ابراهیمی: غیر از دو و میدانی بدنسازی با دستگاه و شنا انجام می‌دهم.

در حال حاضر چند ساعت در روز تمرین می‌کنید؟

لیلا ابراهیمی: روزی دو سه ساعت تمرین می‌کنم و در حدود ۵۰ کیلومتر در هفته می‌دوم.

مکان‌های مورد پسندتان برای تمرین و دویدن کجاست؟

لیلا ابراهیمی: پارک‌ها را بیشتر می‌پسندم. چرا که به دلیل فضای سبز و میزان اکسیژن مورد نظر برای دویدن بسیار مناسب است. در فضا‌های باز در پارک طالقانی می‌دوم. قبل تر‌ها در باشگاه انقلاب هم می‌دویدم، اما چون مسیرش پرترافیک است اذیت می‌شوم و کمتر برای دویدن به آنجا می‌روم و پیش از آن هم یک زمان طولانی در پارک ملت می‌دویدم، اما در حال حاضر در پارک طالقانی می‌دوم.

عکس‌های لیلا ابراهیمی

اهل سفر رفتن هستید؟

لیلا ابراهیمی: بله مخصوصا سفر‌های خارجی را خیلی دوست دارم.

آخرین سفرتان به کجا بوده؟

لیلا ابراهیمی: آخرین سفر داخلی ام به شمال و خارجی هم آخرین سفرم چند ماه پیش به دوبی بوده است.

اگر الان چمدان تان حاضر باشد و بخواهید سفر کنید، کجا را انتخاب می‌کنید؟

لیلا ابراهیمی: من سال پیش سفری به آمریکا داشتم که در آنجا شهری بود به نام یوتیکا که شبیه شهر‌های شمالی ما بود. شهری بسیار آرام با جمعیتی بسیار کم که قسمتی از آن در مجاورت اقیانوس آرام قرار داشت. آنجا را خیلی دوست دارم و اگر فرصتی دست دهد دوست دارم دوباره به آنجا سفر کنم.

اهل سفر کمپی هم هستید؟

لیلا ابراهیمی: اگر همراه با گروه ورزشکاران باشد و اعضای تیم هم از انعطاف خوبی برخوردار باشند، بله این شکل از سفر‌ها را هم دوست دارم.

برای سفر داخلی دوست دارید به کدام نقطه از کشور بروید؟

لیلا ابراهیمی: در سفر‌های داخلی برایم فرقی نمی‌کند که به کجا سفر کنم. در کشور ما اماکن بسیار زیبایی وجود دارد که متاسفانه ما به آن‌ها توجهی نداریم. اما در یک سفر مهم‌ترین مسئله بحث همسفرانم است. دوست دارم با کسانی همسفر شوم که بیشتر به من خوش بگذرد. چون ممکن است به جایی بسیار خوش آب و هوا سفر کنی، اما گروهی همراهت باشند که سفرت را دلنشین نکنند و جوی را حاکم کنند که از سفر لذت نبری، بنابراین در سفر افرادی که همراهم هستند، از درجه اهمیت بالاتری برخوردار هستند.

آشپزی هم می‌کنید؟ دست پخت تان چطور است؟

لیلا ابراهیمی: بله فراوان، دست پختم بد نیست. زمانی که کوچک بودم مادرم در مدرسه تدریس می‌کرد و دستور پخت غذا‌ها را می‌نوشت و به در یخچال می‌چسباند تا با استفاده از آن دستور پخت بتوانم غذا درست کنم.

غذای مورد علاقه تان چیست؟

لیلا ابراهیمی: چلوکباب را خیلی دوست دارم و اصولا غذا‌های خورشتی را نمی‌خورم.

لیلا ابراهیمی در مسابقات قهرمانی ۲۰۰۷ آسیا، اولین مدال دو و میدانی زنان را به دست آورد

رستوران مورد علاقه تان کدام است؟

لیلا ابراهیمی: اصولا اهل رستوران رفتن نیستم، اما اگر مهمان خارج از کشور داشته باشم، چون آن‌ها معمولا چلوکباب‌های ایران را دوست دارند به اتفاق آن‌ها به رستوران می‌روم و در میان رستوران‌ها البرز و شاندیز را خیلی دوست دارم.

دونده‌ها برنامه غذایی خاصی دارند؟

لیلا ابراهیمی: بله، هر کدام از رشته‌های دو و میدانی منوی غذای مخصوص خود را دارند. به طور مثال برنامه غذایی رشته‌های استقامت و سرعت زمین تا آسمان با هم متفاوت است. به طور کلی در برنامه غذایی ما باید سبزیجات و مواد طبیعی و قندی فراوانی باشد.

میانه تان با سینما رفتن چطور است؟

لیلا ابراهیمی: به فیلم دیدن علاقه بسیار زیادی دارم، اما مایل هستم تا بیشتر در خانه تماشا کنم. اگر هم قرار باشد به سینما بروم دوست دارم در سینما‌هایی فیلم تماشا کنم که تجهیزاتش کامل باشد.

هیجان انگیزترین کاری که در زندگی تان تجربه کرده اید، چه بوده است؟

لیلا ابراهیمی: زیاد اهل ریسک کردن نیستم، اما کار‌های هیجان انگیز زیاد انجام می‌دهم. به خصوص در حین رانندگی!

زمانی که مشغول کار و تمرین نیستید، وقت تان را به چه صورت سپری می‌کنید؟

لیلا ابراهیمی: کتاب می‌خوانم و یک سری کار‌های هنری انجام می‌دهم مانند نقاشی و طراحی، چون من قبل از اینکه دونده شوم نقاشی می‌کردم و گالری نقاشی می‌گذاشتم.

اهل مد هستید؟

لیلا ابراهیمی: نه به آن صورت که هر چیزی که مد شود بروم سریع آن را بگیرم. ولی از لباس تمیز و شیک پوشیدن بسیار خوشم می‌آید مخصوصا لباس‌هایی را که با کیفیت و برند باشند، خیلی دوست دارم.

کدام برند مورد علاقه تان است؟

لیلا ابراهیمی: برند غیرورزشی مورد علاقه ام شنل CHANEL و برند مورد علاقه ورزشی ام سالامون Salomon است.

لیلا ابراهیمی رکورددار دو‌های ۱۵۰۰ متر، ۳۰۰۰ متر، ۳۰۰۰ متر بامانع و ۵۰۰۰ متر ایران است

لباس و پوشش چقدر در کار یک دونده تاثیر دارد؟

لیلا ابراهیمی: فوق العاده زیاد. تجهیزات و لباس باکیفیت بسیار موثر است و من بیشترین درآمدی که از دو و میدانی داشته ام، به خاطر لباس‌های مناسبی بوده است که با آن‌ها می‌دویدم.

اهل کتاب خواندن هم هستید؟

لیلا ابراهیمی: بله، اما بیشتر کتاب‌های حوزه فیزیولوژی و تغذیه را می‌خوانم.

به ما چه کتاب‌هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

لیلا ابراهیمی: در حوزه روان شناسی کتاب‌های وین دایر را پیشنهاد می‌کنم که کتاب‌هایی بسیار روان و شفاف هستند. در حوزه رمان هم کتاب ده جلدی پاردایان‌ها نوشته میشل زواکو را پیشنهاد می‌کنم که فوق العاده زیباست.

تصاویر لیلا ابراهیمی

وقتی دل تان می‌گیرد، چه کار می‌کنید؟

لیلا ابراهیمی: با توجه به استرس‌ها و فشار‌های این روزگار همیشه یک بعد منفی در دل انسان‌ها هست و همیشه یک انرژی منفی به سراغ آدم می‌آید، من سعی می‌کنم در آن زمان‌ها در خانه نمانم و بیشتر وقتم را با خانواده بگذرانم.

چقدر اهل بازی کردن هستید و بازی مورد علاقه تان کدام است؟

لیلا ابراهیمی: بسیار اهل بازی هستم و پانتومیم بازی مورد علاقه ام است. بازی‌های دسته جمعی را خیلی دوست دارم، همچنین یک سری کار‌ها هست که بر ترامپولین انجام می‌دهیم که آن‌ها را هم خیلی دوست دارم. اصولا بازی‌هایی که فیزیکی هستند و انرژی لازم دارد، مورد پسندم هستند.

هدف بعدی تان در زندگی چیست؟

لیلا ابراهیمی: یکی از اهدافم این است که بتوانم از نظر علمی سطحم را در رشته‌ای که در آن فعلا هستم بالا ببرم و دوم اینکه بتوانم یک زندگی خوب تشکیل دهم.

چه حرف‌ها و پیشنهاداتی برای مخاطبان دارید؟

لیلا ابراهیمی: حقیقت این است که بیشتر انسان‌ها فکر می‌کنند که وقت و زمان همیشه هست و هیچ وقت در زندگی برنامه ریزی جدیدی ندارند و زندگی شان یکنواخت است. من از کودکی برای قهرمانی تلاش کردم و هر سال برنامه ریزی جدیدی انجام می‌دادم. عقیده دارم که هر بازه زمانی نیازمند برنامه ریزی جدید است.

این روند برای افراد موفق بسیار ضروری است چرا که وقتی از موفقیت هایشان اشباع می‌شوند بیشتر احساس خلا می‌کنند و باید برای خودشان برنامه ریزی جدیدی داشته باشند. بیشتر هنرمندان و ورزشکاران وقتی از روز‌های اوج خود دور می‌شوند، حالت افسردگی به آن‌ها دست می‌دهد و باید کار‌های مختلفی چه از طریق ورزش و چه از طریق کار‌ها هنری انجام دهند تا روحشان راضی شود و به سمت حس فرسودگی حرکت نکنند.

معتقدم تنها حرکتی که می‌تواند به انسان آرامش دهد و باعث شود که قلب سالمی داشته باشد ورزش کردن است. همه فکر می‌کنند زمان داریم، اما زمان بسیار کوتاه است و انسان‌ها برای بهره برداری بهتر از زمان باید از لحظه لحظه وقت بهره برد.