آریتمی فیبریلاسیون دهلیزی در جوانان شایع‌تر و خطرناک‌تر از آن چیزی است که قبلاً تصور می‌شد

به گزارش مجله خبری نگار/بر اساس مطالعه جدیدی که امروز توسط پزشکان-دانشمندان موسسه قلب و عروق UPMC در مجله Circulatory Arrhythmias and Electrophysiology منتشر شد، فیبریلاسیون دهلیزی (AF)، نوع رایجی از آریتمی که در بین افراد زیر ۶۵ سال رو به افزایش است، برای این جمعیت جوان‌تر از آنچه قبلاً تصور می‌شد، خطرناک‌تر است.

این مطالعه که یکی از اولین مطالعاتی است که گروه بزرگی از بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی زیر ۶۵ سال را در ایالات متحده بررسی کرده است، نشان داد که این بیماران جوان‌تر در مقایسه با افراد همسن و هم‌جنس که فیبریلاسیون دهلیزی ندارند، بیشتر احتمال دارد که به دلیل نارسایی قلبی، سکته مغزی یا حمله قلبی در بیمارستان بستری شوند و میزان بیماری‌های همراه و مرگ و میر در آنها به طور قابل توجهی بالاتر است.

دکتر آدیتیا بهونسال، نویسنده‌ی اصلی این مقاله از دانشگاه پیتسبورگ، گفت: «این یک باور عمومی در بین متخصصان قلب است که فیبریلاسیون دهلیزی در افراد زیر ۶۵ سال بسیار نادر و بی‌ضرر است. اما واقعاً هیچ داده‌ای برای تأیید این موضوع وجود نداشت.»

بهونسال افزود: «در سال‌های اخیر در UPMC، ما شاهد بیماران جوان بیشتری با فیبریلاسیون دهلیزی بوده‌ایم و علاقه‌مند به درک سیر بالینی واقعی این افراد هستیم. UPMC به عنوان یک ارائه‌دهنده خدمات درمانی با سوابق بیمار در بیش از ۴۰ بیمارستان، در موقعیت منحصر به فردی برای پرسیدن این سؤال بود که هیچ‌کس قبلاً نتوانسته بود بپرسد.»

محققان با بررسی پرونده‌های الکترونیکی سلامت ۶۷۲۲۱ بیمار UPMC که از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹ به دلیل فیبریلاسیون دهلیزی تحت مراقبت قرار گرفته بودند، دریافتند که بیش از یک چهارم آنها (۱۷۳۳۵ نفر) زیر ۶۵ سال سن داشتند، که در تضاد کامل با شیوع ۲ درصدی تخمین زده شده است. بهونسیل گفت، این نسبت بالا احتمالاً نشان دهنده بار فزاینده عوامل خطر قلبی عروقی در آمریکایی‌های جوان‌تر است.

تیم UPMC دریافت که طی یک دهه، میزان بقای بیماران مبتلا به آریتمی در مردان مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی ۱.۳ تا ۱.۵ برابر و در زنان ۱.۸۲ تا ۳.۱۶ برابر بدتر از بیماران هم‌سن و سال بدون فیبریلاسیون دهلیزی بود. بیماران مورد مطالعه همچنین دارای سطوح بالایی از عوامل خطر قلبی عروقی، از جمله سیگار کشیدن، چاقی، فشار خون بالا و آپنه خواب بودند که به مرور زمان در ایجاد تغییرات ساختاری و الکتریکی آسیب‌رسان در قلب نقش دارند.

پروفسور سندیپ جین، نویسنده ارشد این مطالعه از پیتسبورگ، گفت: «ما امیدواریم که داده‌های این مطالعه، تحقیقات بیشتر را برای ارزیابی درمان‌های بهینه برای بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی تشویق کند.»